Μαργαρίτα Παπανδρέου: Ή θα αγνοήσω ή θα μηνύσω όσους μου πετούν λάσπη- Επιλέγω το δεύτερο

00:24 10/3/2013 - Πηγή: No Comments

Επιστολή προς το «EnetEnglish» απέστειλε η Μαργαρίτα Παπανδρέου με την οποία υπερασπίζεται τον Γ. Παπανδρέου, που έγινε, όπως γράφει, ο «αποδιοπομπαίος τράγος» της οικονομικής κρίσης και περιγράφει τι θα ήθελε να κάνει για την Ελλάδα αν είχε τα 550 εκατομμύρια δολάρια που την κατηγόρησαν ότι διατηρεί σε τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία.

«Έχω δύο επιλογές, για να αντιμετωπίσω αυτούς που επιχείρησαν να μου ρίξουν

λάσπη: να τους αγνοήσω ή να τους μηνύσω. Εγώ επιλέγω τη δεύτερη οδό». Με αυτή τη φράση η Μαργαρίτα Παπανδρέου εξηγεί την απόφασή της να κινηθεί δικαστικά εναντίον αυτών που συνέδεσαν το όνομά της με τον περίφημο λογαριασμό των 550 εκατομμυρίων ευρώ, στη Λίστα Λαγκάρντ.

Διαβάστε τι λέει:

Η οικογένεια Παπανδρέου κατηγορείται για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Στο στόχαστρο τέθηκε κυρίως ο γιος μου Γιώργος, ο οποίος, ως επικεφαλής της κυβέρνησης, πήρε δάνειο από το ΔΝΤ – μία κίνηση ζωτικής σημασίας για την αποφυγή της κήρυξης πτώχευσης. Αρχισε, επίσης, μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν για να μας βγάλει από την κρίση. Καθώς η ζωή επιδεινώθηκε, θέσεις εργασίας χάθηκαν, οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, έπρεπε να υπάρξει ένας αποδιοπομπαίος τράγος ή εν προκειμένω μια ολόκληρη οικογένεια. Λογικό; Οχι, όμως, ένας πληθυσμός πληγωμένος, άστεγος και πεινασμένος, είναι απίθανο να χρησιμοποιήσει τη λογική για να εξηγήσει τη μοίρα του. Και στις εφημερίδες άρεσε να το παίζουν. Το όνομά μου δεν είχε δεχθεί επίθεση. Οπως φαίνεται, ήρθε η σειρά μου.

Ο δρόμος της λιτότητας δεν λειτουργεί. Δεν μπορείς να ζητάς από μια χώρα να ξεπληρώσει το χρέος της και μετά να την κρατάς δεμένη. Στο τρένο της λιτότητας, κάθε κατάστημα που είναι υποχρεωμένο να κλείσει ρίχνει τους υπαλλήλους της στο συσσίτιο. Κάθε νέος φόρος παίρνει το φαγητό από το στόμα ενός βρέφους. Και τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα προέρχονται από τα κατώτερα και τα μεσαία στρώματα. Για παράδειγμα ένας διαζευγμένος πατέρας που δεν πληρώνει τη διατροφή. Θα τον βάλουν στη φυλακή, θα του στερήσουν την εργασία του που του παρέχει εισόδημα και δεν θα μπορεί να ελευθερωθεί μέχρι να πληρώσει. Βγάζει καθόλου νόημα; Τη λιτότητα τη βιώνουμε σήμερα. Κάποτε μου άρεσε αυτή η λέξη, όταν σκεφτόμουν ότι σημαίνει εγκράτεια, απλότητα και αυτοπειθαρχία. Προέρχεται από τη λέξη ?αυστηρός? και τα συνώνυμά της περιγράφουν την κατάσταση που οι πολίτες μας αντιμετωπίζουν: σκληρή, αμείλικτη, αυστηρή τιμωρία. Ακριβώς αυτό το τελευταίο. Τιμωρούμαστε. Οχι για κάτι που έχουμε κάνει – αν και είμαστε μέρος του προβλήματος, αλλά για ένα σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα που εκτροχιάστηκε. Ή ίσως κάνει ακριβώς αυτό: εκμεταλλεύεται την πλειοψηφία, ώστε οι λίγοι στην κορυφή να μπορούν να πλουτίσουν.

Πάντως οι κατηγορίες μου έδωσαν το έναυσμα να σκεφτεώ τι θα έκανα αν όντως διέθετα τα χρήματα. Θα επένδυα στην ανάπτυξη, στο μέλλον της χώρας. Θα πρότεινα ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης που θα αξιοποιούσε αποτελεσματικά τους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους μας. Θα είχε ένα όραμα, για παράδειγμα, η χώρα μας να γίνει παγκόσμιο κέντρο υγείας. Αντί να πάρουμε ξένα χρήματα για να ξεπληρώσουμε το χρέος μας, θα πληρώναμε μόνο όταν η οικονομία μας ανθούσε ξανά. Και θα ήμουν σοβαρή με τις μεταρρυθμίσεις και τις αναγκαίες αλλαγές των θεσμικών μας οργάνων. Θα απαιτούσα εθνικό έλεγχο για να ξέρουμε πού βρίσκονται τα πολλά χρήματα.