Νέο ξεκίνημα για την ιστορική Δημοτική Αγορά Κυψέλης

16:08 21/6/2013 - Πηγή: No Comments

Ζωή ξανά παίρνει μία από τις πιο ιστορικές κλειστές αγορές του κέντρου της Αθήνας, με νέα εικόνα αλλά και νέα χρήση έπειτα από την απόφαση του Δήμου Αθηναίων.

Οι εργασίες ανακαίνισης της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης έχουν εδώ και λίγες εβδομάδες ξεκινήσει, με τα συνεργεία να εργάζονται πυρετωδώς προκειμένου να προλάβουν τις ημερομηνίες παράδοσης του έργου, το οποίο στο μπροστινό

μέρος του φιλοξενεί ήδη τα γραφεία του νέου Κέντρου Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ).

Η ανακαίνιση του ιστορικού κτιρίου, το οποίο βρίσκεται επί της οδού Φωκίωνος Νέγρη 42 και το οποίο μέχρι πριν από λίγο διάστημα έμοιαζε εγκαταλειμμένο και αφημένο στον χρόνο, υπολογίζεται πως θα δώσει νέα πνοή στην περιοχή. Το συγκεκριμένο κτίριο, το οποίο κατασκευάστηκε το 1935 μετά από απόφαση του τότε δημάρχου της Αθήνας Κωνσταντίνου Κοτζιά, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του μοντέρνου κινήματος, με ορθολογικό σχεδιασμό.

Το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης διαθέτει πολλά κλασικιστικά στοιχεία, όπως η συμμετρία στις όψεις, ο τονισμός στις οριζόντιες ζώνες με γείσο και ορθομαρμάρωση, καθώς και οι παραστάδες με γύψινα κιονόκρανα. Οι τριγωνικές απολήξεις των δοκαριών στη στέγη μοιάζουν να αναφέρονται στο νεοκλασικό αέτωμα. Πρόκειται για ένα μονώροφο κτίριο που συγκροτείται από έναν κεντρικό υπερυψωμένο χώρο κίνησης, με εκατέρωθεν κατά μήκος διατεταγμένα καταστήματα. Εκτός από τα εσωτερικά καταστήματα, στη μία μακριά όψη υπάρχει και σειρά καταστημάτων με εξωτερική πρόσβαση, κάτω από στοά. Στις τέσσερις γωνίες του κτιρίου σχηματίζονται τέσσερα μεγαλύτερα καταστήματα. Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης οικοδομήθηκε στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη την περίοδο του Μεσοπολέμου και για χρόνια αποτέλεσε χώρο συνεύρεσης των κατοίκων και σημείο αναφοράς της περιοχής. Η λειτουργία της Δημοτικής Αγοράς έπαψε το 2003, ύστερα από μερικά χρόνια υπολειτουργίας. Το 2004, μετά την κινητοποίηση κατοίκων και κοινωνικών φορέων της περιοχής, επιτυγχάνεται η διάσωση του κτιρίου από την κατεδάφιση και το 2005 χαρακτηρίζεται διατηρητέο μνημείο με υπουργική απόφαση. Τον Δεκέμβριο του 2006, με τοπική πρωτοβουλία κατοίκων και φορέων, η Δημοτική Αγορά ξανάνοιξε και καθαρίστηκε για να αρχίσει να φιλοξενεί πλήθος δραστηριοτήτων. Στα σχεδόν έξι χρονιά λειτουργίας της είχαν φιλοξενηθεί πάνω από 600 πολιτιστικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, μουσικά δρώμενα και συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, συλλογικές κουζίνες, εκδηλώσεις δημόσιων σχολείων, χαριστικό παζάρι και πολλές επίκαιρες θεματικές συζητήσεις. Λειτούργησε επίσης κι ως χώρος συνέλευσης εργαζομένων και τοπικών κινήσεων, φιλοξενώντας μεταξύ άλλων λαϊκές συνελεύσεις, συνελεύσεις ενάντια στα χαράτσια, συνελεύσεις εργαζομένων και ανέργων.

Αντιδράσεις μετά τα σχέδια Καμίνη και τις παρεμβάσεις στο διατηρητέο μνημείο

Σύμφωνα με τα νέα σχέδια του δήμου της Αθήνας και του δημάρχου Γιώργου Καμίνη, στους μεγάλους μπροστινούς χώρους της Δημοτικής Αγοράς φιλοξενούνται τα γραφεία του ΚΕΠ. Μπαίνοντας πιο μέσα ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να ξεναγηθεί σε χώρους που θα χρησιμοποιηθούν για εικαστικά δρώμενα, όπως εκθέσεις και παρουσιάσεις, ενώ θα βρει και διάφορα μικρά καταστήματα. Η απόφαση για την αλλαγή χρήσης έχει προκαλέσει ήδη και τις πρώτες αντιδράσεις, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως μια τέτοια προσπάθεια θα αλλάξει μια για πάντα την εικόνα του διατηρητέου μνημείου. Οπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η δημοτική κίνηση «Ανοιχτή Πόλη», «η αντιμετώπιση της Δημοτικής Αγοράς από τη δημοτική πλειοψηφία, τον δήμαρχο και τους εμπλεκόμενους αντιδημάρχους είναι αδιανόητη όχι μόνο για ένα διατηρητέο μνημείο-τοπόσημο της Κυψέλης, αλλά και για κάθε δημοτικό κτίριο. Τα διατηρητέα μνημεία δεν αποτελούν κτίρια που μπορούν να αξιοποιηθούν με τυχαίες, αποσπασματικές επεμβάσεις, τμηματικά και για οποιεσδήποτε χρήσεις. Ειδικά για τη Δημοτική Αγορά, το διάταγμα κήρυξής της ως διατηρητέο μνημείο δεν επιτρέπει παρεμβάσεις στην τυπολογία και τη μορφολογία του κτιρίου ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά, καθώς συναρτά τη διατήρηση με το περιεχόμενο της ιστορικής λειτουργίας της και τις κοινωνικές σχέσεις επικοινωνίας και οικειότητας που είχαν τότε δημιουργηθεί. Το μόνο που επιτρέπεται και πρέπει να γίνει είναι μια συνολική μελέτη αποκατάστασης του μνημείου, η ενιαία εφαρμογή της και η απόδοσή της σε χρήσεις που παραπέμπουν στην ιστορία της».