Ρούντολφ Νουρέγιεφ: Ο αέρινος χορευτής που ήταν ανεπιθύμητος στη Σοβιετική Ένωση επί 28 χρόνια!

Σαν σήμερα 16 Ιουνίου, το 1961 δημιουργείται μεγάλος σάλος μεταξύ δύσης και Σοβιετικής Ένωσης. Ο Ρώσος χορευτής Ρούντολφ Νουρέγιεφ ζητά πολιτικό άσυλο στη Γαλλία.

Ο Νουρέγιεφ ξεκίνησε χορό σε ηλικία 17 ετών στην Ακαδημία Βαγκάνοβα του Λένινγκραντ (Σχολή των μπαλέτων Κίροφ) με καθηγητή τον Αλεξάντρ Πούσκιν. Τρία χρόνια αργότερα χορεύει με τα μπαλέτα Κίροφ στη «Λίμνη των Κύκνων». Η εξαιρετική τεχνική του, η αρμονία, το ταλέντο

του, τον ανεβάζουν πολύ γρήγορα στις θέσεις των κορυφαίων χορευτών του είδους.

Στις 19 Μαΐου 1961, κατά τη διάρκεια της περιοδείας των μπαλέτων Κίροφ στο Παρίσι, ο Νουρέγιεφ εντυπωσιάζει το γαλλικό κοινό που παραληρεί μαζί του και ένα μήνα αργότερα, επιλέγει την ελευθερία του και ζητά πολιτικό άσυλο από τη Γαλλία. Από εκείνη τη στιγμή ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ θεωρείται ανεπιθύμητος στη Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα, μέχρι το 1989. Τη χρονιά αυτή εξασφαλίζει την πολυπόθητη άδεια από τις Σοβιετικές αρχές για να επιστρέψει στην πατρίδα του και να χορέψει Συλφίδα, στο Θέατρο Κίροφ του Λένινγκραντ.

Στο Παρίσι, ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ συνεργάζεται αρχικά με το Ballet Marquis de Cuevas και την ίδια εποχή γνωρίζει τον Έρικ Μπρουν, πρώτο χορευτή στα Βασιλικά Μπαλέτα της Δανίας. Στις 21 Φεβρουαρίου 1962 χορεύει Ζιζέλ με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου στο Covent Garden, με παρτενέρ την κορυφαία Μάργκοτ Φοντέιν. Παρότι η συνεργασία του με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου διήρκησε μέχρι το 1977, ουδέποτε ενσωματώθηκε στο μπαλέτο, προτιμώντας το ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη, τίτλο που διατήρησε στις ανά τον κόσμο εμφανίσεις του.

Στις 12 Μαρτίου 1963, o Ρούντολφ Νουρέγιεφ και η Μάργκοτ Φοντέιν κάνουν την πρεμιέρα του έργου Μαργαρίτα και Αρμάνδος, σε χορογραφία Φρέντερικ Άστον, ένα μπαλέτο «ειδικά φτιαγμένο στα μέτρα τους», που στη συνέχεια θα γίνει και το μπαλέτο φετίχ τους. Την ίδια χρονιά ο Νουρέγιεφ αναβιώνει για πρώτη φορά μια χορογραφία του Μάριους Πετιπά, την τρίτη πράξη από τη «Μπαγιαντέρα» για τα Βασιλικά Μπαλέτα. Η ακόρεστη περιέργειά του τον οδηγεί να δοκιμάσει όλα τα είδη χορού αλλά να παίξει και στον κινηματογράφο.

Αργότερα, θα αναβιώσει τα περισσότερα μεγάλα ρωσικά μπαλέτα του 19ου αιώνα του Μάριους Πετιπά : Ωραία Κοιμωμένη, Καρυοθραύστης, Δον Κιχώτης, Λίμνη των Κύκνων, Ραϊμόντα.

Το 1990 χορεύει στη μουσική κωμωδία The King and I στις ΗΠΑ και την ίδια χρονιά κάνει την τελευταία του εμφάνιση στην Όπερα του Παρισιού στο Song of a Wayfairer.

Στις 6 Ιανουαρίου 1993 ο Νουρέγιεφ πεθαίνει στο Παρίσι, από AIDS. Σύμφωνα με επιθυμία του κηδεύεται στο Ρωσικό Κοιμητήριο Sainte-Genevieve-des-bois, στο Παρίσι.

Από τον Νίκο Μουρατίδη

Keywords
Αναζητήσεις
rudolf nureyev, νουρεγιεφ φοντειν
Τυχαία Θέματα