Σολωμού: Τι θέλει η Τρόικα; Να βγούμε με τα βρακιά στους δρόμους και να λέμε μόνο αυτά έχουμε, πάρτε τα να τελειώνουμε;

13:05 27/8/2012 - Πηγή: No Comments

Η Μαριά Σολωμού σε μια ακρως αποκαλυπτική και εξόχως οργισμένη συνέντευξη που παραχώρησε στο Down Town Κύπρου μίλησε για την εφορία, το τι ψήφισε στις εκλογές , την Τρόικα και την νευρική κρίση που υπέστη λόγω…κατσαρίδας.

Δεν ντρέπονται λιγάκι; Πού θα τα βρούμε όλα αυτά

τα λεφτά που μας ζητάνε; Δεν με πειράζει που έχουν πέσει οι μισθοί, δεν με πειράζει που έχουν μειωθεί οι δουλειές-θα βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσουμε. Αυτό που με ενοχλεί είναι που έρχονται-ελέω Μνημονίου-και σου λένε «έχεις λίγα λεφτάκια στην άκρη; Θα στα πάρουμε! Θα βρούμε εμείς τον τρόπο. Πάντως, με την μία ή με την άλλη δικαιολογία, εμείς θα στα πάρουμε!

Ότι εγώ δούλευα τόσα χρόνια έχοντας ως συνέταιρό μου το κράτος το ξέρω, αλλά να έρχεται τώρα ο συνέταιρος που, ούτως ή άλλως με έκλεβε τόσα χρόνια, και να μου λέει ´´δώσε μου και ό,τι άλλο φύλαξες όλο αυτό τον καιρό που εργαζόσουν σαν το σκυλί´´ εμένα με τρελαίνει! Τι θέλουν δηλαδή; Να βγούμε με τα βρακιά στους δρόμους και να λέμε ´´μόνο αυτά έχουμε, πάρτε τα να τελειώνουμε!´´; Είναι σαν να κάθονται σε ένα τραπέζι και να λένε με την Τρόικα ´´για φέρτε αυτήν…πόσα βγάζει; Πόσα να της πάρουμε; Μήπως δεν φτάνουν; Να της πάρουμε κι άλλα! Όλα να της τα πάρουμε!

Στην πρώτη είχα ψηφίσει Τζήμερο-πίστευα μάλιστα ότι θα έμπαινε στη βουλή, γιατί είχε πολύ ´´ρεύμα´´-αλλά μετά κάτι μου” κανε, κάτι δεν μ” άρεσε και ήθελα να πάω με τους Οικολόγους. Και ψήφισα Οικολόγους όχι για κανέναν περίεργο τάχαμου και δήθεν ´´εναλλακτικό´´ λόγο, αλλά για να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη με τη συνείδηση μου το βράδυ. Δεν ήμουν σίγουρη για τον Τσίπρα. Κακώς ή καλώς δεν με έπεισε ο Τσίπρας να τον ψηφίσω και σκέφτηκα ´´αν μία στις χίλιες βγει και τα κάνει χειρότερα, εγώ πώς θα κοιμάμαι μετά;´´. Το φοβήθηκα. Θεωρώ ότι υπήρχαν πράγματα στα οποία έφασκε και αντίφασκε και αυτό εμένα με τρόμαξε λίγο

Σιχαίνομαι τη φύση-έχω πρόβλημα, έχω αλλεργίες, παθαίνω διάφορα μεταξύ θάμνου και λουλουδιού. Και επίσης, δεν μπορώ να βλέπω ή να «λούζομαι» οτιδήποτε πετάει και έρπεται, να μην βρίσκω μία τουαλέτα της προκοπής ή τρεχούμενο νερό όταν το χρειαστώ. Εγώ φρίκαρα όταν μου έλεγαν οι άλλοι «καλά, έχεις να κατουρήσεις κάτω από δέντρο…». Ε, τα έζησα όλα αυτά! Μου το χρώσταγε ο Θεός! Σκέψου ότι στην πρώτη μας παράσταση προσγειώθηκε μία τεράστια ιπτάμενη κατσαρίδα επάνω στο μάγουλό μου! Αηδίασα, ξέρασα, ήθελα να πεθάνω! Είχαμε αντισηπτικό πάνω στη σκηνή, το άδειασα όλο στα μούτρα μου και έπαθα επί τόπου νευρικό κλονισμό! (…)Γι αυτό σου λέω: Ό,τι σιχαίνομαι πάω μετά και το λούζομαι κανονικά! Θα ήμουν η ζωντανή δυσφήμιση των Οικολόγων-Πράσινων.