Στανίση: Τραγουδίστρια ήμουνα, δεν ήμουνα καμιά πουτ@ν@

18:13 26/3/2013 - Πηγή: No Comments

Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η Κατερίνα Στανίση σε συνέντευξη της στη Lifo. Μίλησε για τη γεμάτη πάθος ζωή της αλλά και τις πολύ δύσκολες στιγμές που πέρασε.

Διαβάστε τι είπε:

Ξεκίνησα να τραγουδώ στη Λάρισα, 18 χρόνων κοριτσάκι, στο Mocambo. Μετά, επειδή έκανα σουξέ, ήρθα στην Αθήνα και άρχισα να τραγουδώ σε ένα μαγαζί κοντά στον Φλοίσβο, στο «Χίλια Φώτα». Κάποιοι άντρες

που έρχονταν στο μαγαζί με παρεξηγούσαν. Κανένα δυο που θεώρησαν ότι εκεί δεν ήμουνα για να τραγουδάω αλλά για να κάνω κονσομασιόν, με το που άπλωναν το δάχτυλό τους για να μου πιάσουν το πόδι, τους έδινα μία με το χέρι μου και τους άφηνα σύξυλους. Τραγουδίστρια ήμουν και πήγαινα για να βγάλω το μεροκάματο ώστε να ζήσω εγώ και η οικογένειά μου -δεν ήμουνα καμιά π@@τ@ν@

Ό,τι τραγούδησα το έχω ζήσει. Έχω φάει πολύ ξύλο από δύο άντρες που ήμουνα μαζί τους, υπήρξα τρίτο πρόσωπο σε σχέση, έρχονταν έξω από το σπίτι μου και μου έκαναν σκηνές, με απειλούσαν άλλοι ότι θα αυτοκτονούσαν αν δεν έμενα μαζί τους, κάποιοι με παρακαλούσαν να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε επειδή ήμουνα περιποιητική, είχα και σχέση με παντρεμένο. Αυτό το τελευταίο ήταν το πιο βασανιστικό απ” όλα. Χειρότερο και από το ξύλο που μου έδιναν κάποιοι και που, αναγκαστικά, μ” έκαναν να βγαίνω στην πίστα με ματωμένα τα πόδια μου. Ξέρεις τι σημαίνει να είναι Χριστούγεννα, να μπαίνει ο νέος χρόνος ή να είναι Κυριακή του Πάσχα και να κρεμιέσαι πάνω από το τηλέφωνο μπας και βρει χρόνο να απομακρυνθεί από τη γυναίκα του για να σου μιλήσει; Ξέρεις τι σημαίνει να σου λέει “θα χωρίσω, σ” το υπόσχομαι, εσένα θέλω και αγαπώ, δεν τη θέλω τη γυναίκα μου, δώσε μου λίγο χρόνο να το τακτοποιήσω’, να περνάει ο καιρός και να καταλαβαίνεις ότι σε κοροϊδεύει; Και το χειρότερο, να συναντιέσαι τυχαία με τη γυναίκα του στο σούπερ μάρκετ και να σου λέει “Συγγνώμη, κυρία Στανίση, γνωρίζετε τον άντρα μου; Όλο για σας μιλάει στο σπίτι!’. Α πα πα, μακριά από μένα αυτά!

Δεν το “χα ποτέ μου απωθημένο που δεν ήμουνα εγγράμματη, γιατί κατάλαβα νωρίς ότι ο προορισμός του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικός. Καμιά φορά χαζεύω στην τηλεόραση την κυρία Αρβελέρ, τον κύριο Μπαμπινιώτη, την Ηγουμένη Φιλοθέη και άλλους πολλούς σπουδαίους και τρανούς και σκέφτομαι “τι όμορφα που τα λένε!’. Κι ας μην τα καταλαβαίνω όλα. Δεν τους ζήλεψα, όμως, ποτέ. Μου φτάνει που εγώ είμαι κυρίαρχη στο δικό μου «σπίτι», στην πίστα. Εκεί δεν μπορεί να με κοντράρει κανένας τους, μόνο εγώ κάνω κουμάντο.