Τι έκανε ο Λοβέρδος την ώρα της γιορτής του ΠΑΣΟΚ; Twittare για τον Ολυμπιακό!

14:20 4/9/2012 - Πηγή: No Comments

Την ώρα που στο κόμμα του το ΠΑΣΟΚ γιόρταζαν την επέτειο της ιδρυτικής του διακήρυξης και τη στιγμή που οι Έλληνες βλέπουν να έρχονται νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές, ο πρώην υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, έγραφε αναλύσεις για τις μεταγραφές του Ολυμπιακού στο μπάσκετ!

Διαβάστε τι έγραψε αναλυτικά:

Παρακολούθησα

βήμα με βήμα τη μεταγραφική περίοδο στο μπάσκετ και τον σχηματισμό του ρόστερ του Ολυμπιακού. Νέος προπονητής, αλλά μόνο στοχευμένες αλλαγές στους παίκτες. Ολόσωστη τακτική για μια ομάδα που πήρε τον κορυφαίο τίτλο της Ευρώπης και τον αντίστοιχο της Ελλάδας.

Κι όπως όλοι ξέρουμε, η αλλαγή προπονητή προέκυψε από την επιλογή του Ντούσαν Ίβκοβιτς να μην συνεχίσει σε συλλογικό επίπεδο, αλλά να μείνει μόνο στην εθνική Σερβίας. Ως προς τους παίκτες τώρα, σημειώνω τα εξής: έχουμε 14 παίκτες κι έμεινε μία ελεύθερη θέση για ένα γκαρντ.

Το εκπληκτικό εδώ είναι πως η θέση αυτή μπορεί να καλυφθεί και με ξένο, δηλαδή η ομάδα έχει πολλούς Έλληνες ήδη. Η πρώτη ομάδα της Ευρώπης είναι κατά βάση ελληνική, αυτό αποτελεί θαύμα και επιθυμία όλων των αθλητικών ενώσεων της Ευρώπης, μετά τις υπερβολές και τις στρεβλώσεις που προκάλεσε η εφαρμογή της υπόθεσης Μπόσμαν.

Σλούκας, Σπανούλης, Παπανικολάου, Κατσίβελης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, απέκτησαν συμπαίκτες τους Μαυροειδή, Περπέρογλου, Χαρίση. Ήδη μετράμε εννέα Έλληνες παικταράδες!!! Κι εδώ προσθέτουμε τους Ντόρσεϋ, Λω, Χάινς, Γιασικεβίτσιους, Άντιτς.

Μία ομάδα κατά βάση ελληνική συμπληρώνεται από λίγους αλλά πολύ καλούς και πολύ μαχητικούς ξένους και προετοιμάζεται τώρα σκληρά – όπως διαβάζω – για να κυνηγήσει όλους τους φετεινούς τίτλους. Ας δούμε λίγο τους νέους παίκτες: κανείς, κατ´ αρχάς, από τους ξένους δεν είναι μεταγραφή.

Όλοι τους έπαιζαν και πέρυσι. Κι αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Πήραμε μόνο Έλληνες παίκτες. Τον Περπέρογλου στη θέση τρία και τον Μαυροειδή στη θέση 4-5. Και για τρίτο πολύ ψηλό τον Χαρίση, που πριν εννέα χρόνια έπαιζε και πάλι σε μας.

Έγραφα στις 7 Ιουλίου πως ο Ολυμπιακός πρέπει να ενισχυθεί αλλά να μην αλλάξει! Κι έτσι έγινε. Η λογική επικράτησε, το πολύ καλό υλικό επιβραβεύτηκε, η μανία να κάνουμε φιγούρα στην μεταγραφική περίοδο δεν επικράτησε κι εμείς οι οπαδοί που πανηγυρίζαμε σαν μικρά παιδιά με το σφύριγμα της λήξης του Ευρωπαϊκού τελικού με την ΤΣΣΚΑ νιώσαμε πως η ομάδα που τόσο αγαπήσαμε δεν θα αλλάξει. Έτσι γινόταν και παλιά. Ολυμπιακός ήταν ό,τι λεγόταν Γιατζόγλου, Καστρινάκης, Διάκουλας. Κατσαφάδος κλπ. Είμαι πολύ υπερήφανος για την ομάδα μας. Όπως ήμουν και για την ομάδα του 1997!!!

Όπως ήμουν και στα φοιτητικά μου χρόνια για την ομάδα του Γιατζόγλου, που την έβλεπα σιωπηλός στο Παλέ ντε Σπορ, όπου ένα χειροκρότημα στον Θρύλο θα σήμαινε πολύ ξύλο από τους βορειοελλαδίτες αδελφούς. Εκεί, όμως, βλέπαμε με ένα δεκάρικο τρεις αγώνες το Σάββατο και τρεις την Κυριακή. Εκεί πρωτοείδα ως παίκτη τον μετέπειτα συνάδελφο και φίλο Γιάννη Ιωαννίδη.

Πώς ήταν ως παίκτης; Μα όπως και ως προπονητής.