Άρθρο για τις ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες στη WSJ – Τι εμποδίζει την αναδιάρθρωσή τους

18:10 20/8/2014 - Πηγή: BankWars

Τα κενά που υπάρχουν στο ελληνικό πτωχευτικό καθεστώς περιγράφει σε εκτενές δημοσίευμα της η Wall Street Journal παραθέτοντας την περίπτωση της Νηρεύς Ιχθυοκαλλιέργειες Α.Ε. και τη διελκυστίνδα με τις τράπεζες για το μέλλον της εταιρείας.

Τη δεκαετία πριν το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην Ελλάδα, αναφέρει το δημοσίευμα της WSJ, ο επιχειρηματίας Αριστείδης Μπελλές πραγματοποίησε ένα μπαράζ εξαγορών

για να μετατρέψει την εταιρεία του, Νηρεύς Ιχθυοκαλλιέργειες, σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου στον κόσμο.

Σήμερα η εταιρεία του κολυμπά σε έναν ωκεανό χρέους και έχει γίνει παραβολή για τα επισφαλή δάνεια που έχουν παραλύσει τον ελληνικό επιχειρηματικό τομέα. Οι περισσότεροι από τους μεγάλους μετόχους της εταιρείες την έχουν εγκαταλείψει, τα κέρδη και τα μερίσματα έχουν εξαφανιστεί και η μετοχή του Νηρέα έχει υποχωρήσει σε ποσοστό άνω του 70% τα τελευταία πέντε χρόνια, σημειώνει η WSJ.

Αν και ο κ. Μπελλές επεκτάθηκε πέρα των δυνατοτήτων του λίγο πριν το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης, η πτωχευτική νομοθεσία στην Ελλάδα παρεμποδίζει την ανάκαμψη, καθώς την ίδια στιγμή η ήπειρος δείχνει σημάδια ότι βγαίνει από την ύφεση.

Οι εν λόγω νόμοι, υπογραμμίζει η εφημερίδα, καθιστούν σχεδόν αδύνατο για τις ελληνικές τράπεζες να διασώσουν μια εταιρεία ή να την κλείσουν χωρίς τη συναίνεση των μεγαλύτερων μετόχων.

Ο κ. Μπελλές, ο οποίος κατέχει το 22% της εταιρείας, έχει αρνηθεί να παραδώσει τον έλεγχο, προσθέτει η WSJ. Αντιστέκεται σε μια πρόταση των τραπεζών για την ανταλλαγή χρέους για μετοχές καθώς και στα σχέδια για μια τριπλή συγχώνευση με τη Σελόντα Ιχθυοτροφεία και την Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες. Και οι δύο είναι εξίσου βουτηγμένες στο χρέος, αλλά μια συγχώνευση θα μπορούσε να οδηγήσει σε εξοικονόμηση κόστους κάτι που θα βοηθούσε τη συνδυασμένη εταιρεία να βγει από την κρίση σε μια σχετικά ισχυρή θέση.

Ο κ. Μπελλές δεν είναι επίσης πρόθυμος να βάλει περισσότερο χρήματα στην εταιρεία, αναφέρει η WSJ προσθέτοντας ότι δεν θέλησε να κάνει κάποια δήλωση για το άρθρο.

Ο κ. Μπελλές δημιούργησε το 1988 τη Νερέας με την εταιρεία να αναπτύσσεται γρήγορα και να εισάγεται το 1995 στο χρηματιστήριο της Αθήνας. Έχτισε μια εταιρεία με 1.000 υπαλλήλους με πλούσια φιλανθρωπική δράση στο νησί της Χίου, τον τόπο που γεννήθηκε. Με εύκολη χρηματοδότηση από τις ελληνικές τράπεζες ο κ. Μπελλές «κατάπιε» περισσότερους από 40 ανταγωνιστές και επέκτεινε την εταιρεία του σε ολόκληρη τη Μεσόγειο: από την Τουρκία μέχρι την Ισπανία, αναφέρει η WSJ και προσθέτει: ωστόσο η αναπτυξιακή έκρηξη που τροφοδοτήθηκε από το χρέος και ακολούθησε την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη το 2001 αποδείχθηκε ότι αποτέλεσε και την καταστροφή του.

Η Νερέας δεν είναι μοναδική περίπτωση στην Ελλάδα, υπογραμμίζει η εφημερίδα. Όπως αναφέρει σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της PricewaterhouseCoopers η Ελλάδα έχει 650 επιχειρήσεις-ζόμπι, φορτωμένες με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε χρέος τα οποία δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα ξεπληρώσουν.

Οι εταιρεία αυτές δεν έχουν μπορέσει να προχωρήσουν στην αναδιάρθρωση τους, κυρίως λόγω των απαρχαιωμένων πτωχευτικών νόμων στην Ελλάδα, σημειώνουν οι αναλυτές.

“Μια κανονική χρεοκοπία δεν υπάρχει στην Ελλάδα”, δηλώνει στην εφημερίδα ο δικηγόρος Στάθης Ποταμίτης. “Εάν είχαμε πιο αποτελεσματικό δίκαιο, λίγο λιγότερο από το μισό των εκκρεμών ζητημάτων σε αναδιαρθρώσεις θα είχε επιλυθεί μέχρι τώρα. Αντ’ αυτού τίποτα δεν συμβαίνει και η αξία αυτών των επιχειρήσεων χάνεται όσο περνάει ο καιρός”.

Η WSJ σημειώνει πάντως ότι η Ελλάδα προσπαθεί να διορθώσει αυτά τα προβλήματα. Ένας νέος νόμος για της πτωχεύσεις αναμένεται να παρουσιαστεί από τον επόμενο μήνα.

Στην περίπτωση του Νερέα, τα προβλήματα φάνηκαν ακόμα και πριν το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα. Επιβαρυμένη από το χρέος της προηγούμενης επέκτασης της, η εταιρεία προσπάθησε να μειώσει τον τραπεζικό δανεισμό μέσω δύο ομολογιακών εκδόσεων και πουλώντας μια θυγατρική στη Νορβηγία.

Μέσω των κινήσεων αυτών η εταιρεία κέρδισε κάποια περιθώρια για να αναπνεύσει, ωστόσο η υποχώρηση των τιμών στα θαλασσινά – εν μέρει αποτέλεσμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης – πλήγωσε τα έσοδα και άφησε την εταιρεία επικίνδυνα ευάλωτη στα προβλήματα ταμειακών ροών που ακολούθησαν, αναφέρει η WSJ. Μέχρι το 2011 οι βασικοί πιστωτές της εταιρείας – Eurobank, Τράπεζα Πειραιώς και Alpha Bank, οι οποίοι προετοιμάζονταν και για την επικείμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους –ξεκίνησαν να κόβουν τις πιστωτικές γραμμές. Το επόμενο έτος, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι δεν μπορούσε να καταβάλει τις πληρωμές τόκων σε ομόλογο 20 εκατ. ευρώ, οδηγώντας σε βουτιά την τιμή της μετοχής.

“Οι τράπεζες θέλουν να προχωρήσουν και να διαθέσουν περαιτέρω χρηματοδότηση στη Νερεύς, αλλά αυτό θα σημαίνει επίσης ότι θα αναλάβουν την διοίκηση”, αναφέρει πηγή κοντά στην εταιρεία. “Οι μέτοχοι δεν θα συμφωνήσουν. Προτιμούν να περιμένουν, ελπίζοντας ότι κάτι, οτιδήποτε, θα συμβεί και θα βελτιώσει τις τύχες της εταιρείας”.