Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 69 ετών ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Βαγγέλης Σιαφάκας

04:30 29/12/2021 - Πηγή: BankWars

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 69 ετών ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Βαγγέλης Σιαφάκας.

Ο Βαγγέλης Σιαφάκας γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 7 Νοεμβρίου του 1952. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία, αλλά επέλεξε τη δημοσιογραφία.

Ξεκίνησε από την εφημερίδα Αυγή, διετέλεσε διευθυντικό στέλεχος στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΑΘΗΝΑ 9.84 και FLASH, καθώς και στους τηλεοπτικούς σταθμούς MEGA και ANT1.Επέστρεψε στην έντυπη δημοσιογραφία ως αρχισυντάκτης και μετέπειτα διευθυντής σύνταξης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (1999-2011), ενώ υπήρξε τακτικός αρθρογράφος

σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά.

Το 2013 ανέλαβε τα καθήκοντα του ειδικού συμβούλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ήταν στέλεχος του «Ρήγα Φεραίου» από τα χρόνια της Δικτατορίας και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της οργάνωσης έως το 1977.

Τον Οκτώβριο του 2016 κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο «Με μια χιλιάρα καβασάκι».

Μιλούσε την ιταλική και την αγγλική γλώσσα.

ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ 2020

Τι έγραψε για το πρωτοσέλιδο της  «Αυγής», το οποίο επιχειρούσε να ταυτίσει τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη με την Χρυσή Αυγή.

«Ήταν φθινόπωρο του 1982. Στην είσοδο του φεστιβάλ «ΑΥΓΗΣ –ΘΟΥΡΙΟΥ» στο άλσος της Νέας Σμύρνης ο Γρηγόρης Γιάνναρος, κι ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης καλωσόριζαν ως οικοδεσπότες τους επισκέπτες. «Άντε σε περιμένουμε πότε θα έρθεις;» μου είπε ο Γρηγόρης κι ο Σοφιανός μου έσφιγγε το μπράτσο. Πήγα, το ταξίδι μου στην ΑΥΓΗ κράτησε δέκα χρόνια, όσα έμαθα, όσα διδάχτηκα εκεί μια ζωή, ακόμη και τώρα, συντροφεύουν τις γραμμές που σας γράφω. Είχα βλέπετε σπουδαίους δασκάλους με ονόματα βαρειά στο επάγγελμα και μερικοί στην ιστορία. Εκεί ήταν ακόμη ο Τάσος Βουρνάς διανοούμενος και ιστορικός , ο Σταύρος Καρράς ιστορικό ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ πού έγραφε τα διεισδυτικά αιχμηρά πολιτικά σχόλια, ο Βασίλης Κωνσταντινίδης, ο «Αλεξανδρινός» με τη μαγική πέννα, Ο Λευτέρης Μαυροειδής στο πολιτικό ρεπορτάζ ,περνούσε σα σίφουνας κι άφηνε το χρονογράφημά του ο Ασημάκης Πανσέληνος, ο Τέλης Σιαμαντάς στα πολιτιστικά με την γνωστή και σε σας ευρυμάθεια του μαζί με τον Μισελ Δημόπουλο και τον Γιώργο Μπράμο στα κινηματογραφικα, το ντουέτο (Βουλέλης, Φακατσέλης) στα διεθνή για να προστεθούν οι Μητσιός και Παπαχελάς, οι σπουδαίοι από τότε Μέρμηγκας και Τσουπαρόπουλος ,που έκαναν σπουδαίες καρριέρες, στο οικονομικό ρεπορταζ, και βέβαια η εξαιρετική Ελίζα Παπαδάκη, ο αγαπημένος μου Μπάμπης Γεωργούλας στα σχόλια και την… ψυχανάλυσή μου, ο Βασίλης Πάικος που αρθογραφούσε και στον περίφημο ¨Ελεύθερο Τύπο» του Βουδούρη. Κ ι άλλοι στα γραφεία της Αγίου Κωνσταντίνου και δεκάδες “απέξω” που αρθογραφούσαν, ανέλυαν, έριχναν επιστημονικό φως. Δεκάδες ονόματα που θα ήθελαν να τα έχουν μεγάλα συγκροτήματα τύπου που έδιναν μεγάλες αμοιβές κι αυτοί προτιμούσαν την ΑΥΓΗ κι επειδή πρόσθετε κύρος στα κείμενά τους.

Αυτούς είχα δασκάλους κ εγώ κι η «νέα φουρνιά» Σπυρόπουλος, Πετρουλάκης, Κάρης, Ανταίος, Παπαπαναγιώτου,Τσαούσης,Διαμαντάκου,Αφεντούλη και άλλοι. Μάθαμε τα πάντα ,πως γράφουμε, πόσο γράφουμε, τι τίτλους βάζουμε, πως γίνεται η διόρθωση ,πως σελιδοποιείται το κείμενο μας, όλα. Αλλά όχι μόνο αυτά, μάθαμε τι σημαίνει, εγκυρότητα, αντικειμενικότητα , πολιτισμένη αντιπαράθεση και κυρίως διδαχτήκαμε προσωπικό και επαγγελματικό ήθος. Μάθαμε να «ζυγίζουμε» τις λέξεις, να σεβόμαστε.

Και η ΑΥΓΗ πέρα από αυτά μας έδινε παντού όπου πηγαίναμε το γόητρό της, το κύρος της, όλοι ήξεραν πως θα ήμασταν σοβαροί και καλοί δημοσιογράφοι για να είμαστε στην ΑΥΓΗ. Το βίωσα αυτό με δεκάδες υπουργούς όλων των κυβερνήσεων. Κι όλα αυτά η μικρή ΑΥΓΗ με το τεράστιο ιστορικά αξιακό φορτίο που το έφτιαξαν με την πέννα τους, με το υστέρημά τους, με τη φλόγα τους, με την υγεία τους πολλοί και καλοί.

Αυτό το κατασπατάλησε μια κλίκα ημιμαθών, διψασμένων για εξουσία, αμοραλιστών που κυριάρχησαν στην Κουμουνδούρου. Της έκλεψαν όλη την περιουσία της και βρήκαν πρόθυμους να την κάνουν μια φτηνή, προπαγανδιστική και αναξιόπιστη φυλλάδα. Ανθρώπους ικανούς για μεγάλες αθλιότητες όπως η σημερινή που παίρνουν ένα σπουδαίο σύνθημα, σε μια από τις μεγάλες μάχες ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, το: «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ» και το κουρελιάζουν κι αυτό για τρείς δεκάρες φτηνής αντιπολίτευσης. Με πόνο ψυχής σας λέω: “Ούτε φτύσιμο δεν σας αξίζει”.»