Επίσκεψη Μακρόν: Γιατί μας αγάπησαν ξαφνικά τόσοι πολλοί;

21:55 8/9/2017 - Πηγή: BankWars

Η φράση της Liberation, ήταν άκρως εύστοχη: Οι Έλληνες δεν χαρακτηρίζονται πλέον ως γουρούνια (P.I.G.S.), αλλά ως θύματα. Η επίσκεψη Μακρόν στην Ελλάδα και οι δηλώσεις του για τις μεγάλες θυσίες των Ελλήνων έχουν αλλάξει την κυρίαρχη ρητορική μέσα στην ΕΕ. Πλέον, δεν κυριαρχεί η Bild με τους υπέρτιτλους για την ελληνική τεμπελιά ή οι δηλώσεις Μέρκελ

και Ντάισελμπλουμ για τους «τεμπέληδες και ερωτιάρηδες Έλληνες».

Ξαφνικά, η φουστανέλα έγινε από ανέμελη φορεσιά, τυραννισμένο σύμβολο. Και να σου οι δηλώσεις κριτικής απέναντι στο ΔΝΤ και να σου οι ύμνοι για τις θυσίες των πολιτών αυτής της χώρας. Ξαφνικά, οι τιμωρητικοί κηδεμόνες έγιναν πονόψυχοι. Στροφή 180 μοιρών από την πλευρά του Μοσκοβισί και γενική συστράτευση από τον γαλλικό άξονα υπέρ της χώρας μας.

Έκανε ξαφνικά την αυτοκριτική της η Ευρωπαϊκή Ένωση για την πολιτική των μνημονίων και της συνακόλουθης, καταστροφικής λιτότητας; Αγάπησαν ξαφνικά όλοι αυτοί την Ελλάδα; Τούτες οι ερμηνείες παραείναι απλοϊκές και μονόπλευρες.

Αλλού μοιάζει να βρίσκεται το ζήτημα. Ο πειραματικός σωλήνας που λέγεται Ελλάδα έχει δώσει αρκετά στοιχεία απέναντι στους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα πειραματόζωα με τη φουστανέλα έδωσαν συμπεράσματα που ικανοποιούν το Βερολίνο και πλέον ανησυχούν το Παρίσι. Ο Μακρόν βλέπει το Βερολίνο να του τρίζει τα δόντια και βρίσκεται αντιμέτωπος με μία επιλογή εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών λιτότητας δίχως μνημόνια. Έτσι, και μέσω της Ελλάδας επιχειρεί να κάνει τον ευρωπαϊκό πυρήνα να δεχτεί την ελάττωση των πιέσεων προς τη χώρα του. Πολιτικά παιχνίδια έμμεσης επιρροής, με τον Έλληνα ασθενή ν’ αποτελεί ξανά τη μελέτη περίπτωσης.

Η καθημερινότητα όμως δεν έχει αλλάξει για το μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού και, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζεται ν’ αλλάξει και για ακόμα μεγαλύτερη μερίδα του γαλλικού.

Μέσα σε αυτό το παιχνίδι, οι Έλληνες πήραν τις τελευταίες ημέρες μια παρηγοριά στα λόγια. Ένα χτύπημα στην πλάτη, σαν τον υπερτιμωρητικό και ανασφαλή γονιό που χαϊδεύει στην πλάτη το παιδί του με υπερβολική στοργή, τη στιγμή που είναι πάντοτε έτοιμος να επιστρέψει στα γνωστά αναθέματα απέναντι του. Και κάπως έτσι, ορθώσαμε ένα πρώτο, λεκτικό μνημείο για τα γουρούνια-θύματα που δεινοπαθούν μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που αρνείται πεισματικά να βάλει μπροστά τον άνθρωπο και πίσω τους αριθμούς…

(Δημήτρης Σταράκης, στο nonews-news)

Για την αντιγραφή, [e-mail]