Γιατί δεν πρόκειται να “κουρευτούν” οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες…

01:29 30/3/2013 - Πηγή: BankWars

Μόνον ηλίθιοι, αδαείς ή προβοκάτορες θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι μετά την Κύπρο έρχεται «κούρεμα» καταθέσεων και στην Ελλάδα. Όσοι, ευτυχώς λίγοι, διακινούν αυτή την…

ιδέα είναι είτε ιδεοληπτικοί και εξ ιδιοσυγκρασίας ή από ιδιοτέλεια πεσιμιστές είτε αγνωστικιστές ή στην καλύτερη περίπτωση ημιμαθείς περί τα ευρωπαϊκά και ιδιαίτερα τα τραπεζικά δρώμενα είτε μηρυκάζουν «εκτιμήσεις» παραγόντων, οίτινες δεν βολεύονται με τις εξελίξεις που συντελούνται.

Δυστυχώς

στη χώρα μας, όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, είναι μάλλον φυσιολογικό να ανθούν και τα τρία είδη. Μόνον που είναι ανθυγιεινό. Και σίγουρα εξόχως αντιπαραγωγικό, αν όχι και ολέθριο, τουλάχιστον για το 80% και πλέον των Ελλήνων, οι οποίοι έχουν διασφαλισμένες καταθέσεις, μέχρι δηλαδή 100.000 ευρώ. Αλλά και για τους μεγαλοκαταθέτες ισχύει το ίδιο. Τίποτε δεν έχουν να φοβηθούν. Η Ελλάδα δεν είναι το ίδιο με την Κύπρο, επειδή το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν είναι το ίδιο με το κυπριακό. Κι αυτό το γνωρίζουν όλοι. Και οι εγχώριοι και οι ξένοι.

Ακόμη και αυτοί που σπερμολογούν, εν πολλοίς υπόπτως ή από ελαύνοντα αβδηριτισμό, εάν ερωτηθούν ευθέως θα συνομολογήσουν πως τίποτε δεν δικαιολογεί την ανησυχία που οι ίδιοι καλλιεργούν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα επικαλεστούν τον Νταϊσελμπλούμ, τον άπειρο και ανεκδιήγητο διάδοχο του Γιούνκερ στην ηγεσία της ευρωζώνης, όστις την πρώτη ημέρα ενεφάνισε την απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο ως «μοντέλο» διαχείρισης όλων των πιθανών μελλοντικών ευρωπαϊκών τραπεζικών κρίσεων και την επομένη, μετά το «ξύλο» που έφαγε ακόμη και από τον μέντορά του Σόιμπλε, έκανε στροφή 180 μοιρών και ονομάτισε την κυπριακή λύση ως «μοναδική».

Και η αλήθεια αυτή είναι. Συγχρόνως όμως και το πρόβλημα. Η Ευρώπη δεν έχει μία ενιαία γραμμή για το μέλλον της. Οι διακηρυκτικές αρχές και οι αξίες, αλλά και οι διαχρονικές πολιτικές αποφάσεις των θεσμικών της οργάνων, στις οποίες οικοδομήθηκε, έχουν κονιορτοποιηθεί υπό το βάρος της προτεσταντικής τευτονικής μπότας. Η διαίρεση πλεονασματικού Βορρά και υπερχρεωμένου Νότου είναι μια πραγματικότητα την οποίαν ήδη υφίστανται, με βαρύ κόστος, τα «προβληματικά» κράτη-μέλη της ευρωζώνης.

Άλλο ήταν το μοντέλο για την Ιρλανδία, άλλο για την Ελλάδα, άλλο για την Κύπρο, άλλο θα είναι, αύριο, για τη Σλοβενία, ενώ ακόμη και η σχεδιαζόμενη «επέμβαση», μεθαύριο, στο Λουξεμβούργο δεν θα είναι πανομοιότυπη με αυτή της Κύπρου, παρότι στοχεύει στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, τον περιορισμό δηλαδή των προσφερόμενων …χαλαρών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών στους καταθέτες της.

Ας σιωπήσουν λοιπόν ή καλύτερα ας βγάλουν το σκασμό οι πολιτικοί «προφήτες της συμφοράς», αλλά και αυτοί που εμφανίζονται ως δήθεν ειδήμονες περί τα τραπεζικά νέα. Αρκετό κακό έκαναν, στο παρελθόν, με το φόβο που ενέσπειραν. Με τις αερολογίες ή την ιδιοτέλειά τους και σπεκουλάροντας πάνω στη δικαιολογημένη ανησυχία των συμπατριωτών μας για τα επερχόμενα, έστειλαν πολλά δισ. ευρώ σε ξένες τράπεζες ή στα σεντούκια, στέρησαν ρευστότητα από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, επιδείνωσαν το επιχειρηματικό γίγνεσθαι και στέρησαν υψηλές επιτοκιακές αποδόσεις από τους Έλληνες καταθέτες. Το έκαναν για τρία και πλέον χρόνια. Ας μην το επαναλαμβάνουν και τώρα. Ιδιαίτερα αυτοί που σχεδόν σε όλες τις μαύρες προβλέψεις τους διαψεύστηκαν ή και γελοιοποιήθηκαν.

Κανένα «κούρεμα» καταθέσεων δεν θα υπάρξει στις ελληνικές τράπεζες. Το ελληνικό μοντέλο δεν είναι αυτό που επελέγη για την Κύπρο. Σε μας «κούρεψαν» και θα «ξανακουρέψουν» τα ομόλογα, διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, σμικρύνουν το δημόσιο τομέα και περικόπτουν μισθούς, συντάξεις και κρατικές δαπάνες προκειμένου να ελεγχθούν δημόσια ελλείμματα και χρέος. Η «προσαρμογή» είναι διαφορετική από αυτή της Κύπρου. Καταστροφικά, ναι, και τα δύο μοντέλα, πλην διαφορετικά.

Μη βγάζουμε λοιπόν τα μάτια μόνοι μας. Μην πέφτουμε στην παγίδα όσων θέλουν να στραγγίξουν εντελώς, από ρευστότητα, τη χώρα για να την ελέγξουν αγοράζοντας, έναντι πινακίου φακής, τράπεζες και μεγάλες υγιείς επιχειρήσεις. Μη διαλύουμε για μια ακόμη φορά την, ούτως ή άλλως τρωθείσα, ψυχολογία των πολιτών. Μη χαρίζουμε στις τράπεζες των Γερμανών, των Ελβετών και των Αγγλοσαξόνων τις αποταμιεύσεις μας. Στο όνομα δήθεν της ασφάλειας, ουσιαστικά μας εξαναγκάζουν, μέσω της ανασφάλειας που συντηρούν, να τους δανείζουμε με ελαχιστότατο ή και αρνητικό επιτόκιο τα όποια χρήματά μας.

Ας αρνηθούμε τις ευθείες ή τις πλάγιες υποδείξεις τους. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στα χαλκεία και τους σπερμολόγους της νέας επικείμενης καταστροφής. Ας γυρίσουμε την πλάτη στους …μπαρμπέρηδες της «χοντρής» και της «ψιλής» (από 20% – 40%) των καταθέσεων. Κι αν χρειαστεί ας τους κουρέψουμε εμείς γουλί. Πάντως και σε τελική ανάλυση, τη διακράτηση των καταθέσεων μας στις ελληνικές τράπεζες δεν την επιτάσσει το πατριωτικό μας καθήκον, αλλά το προσωπικό μας συμφέρον.

Με απλά λόγια: οι έχοντες καταθέσεις στο Λουξεμβούργο ή στη Μάλτα ίσως έχουν κάποιο λόγο να ανησυχούν, όχι όμως αυτοί που εμπιστεύονται τα χρήματά τους στις ελληνικές τράπεζες. Μάλιστα, εάν το εγχώριο τραπεζιτικό σύστημα δεν ήταν τόσο συντηρητικό, θα μπορούσε, συμπεριφερόμενο έξυπνα και αναλαμβάνοντας ρίσκο, τα ρωσικά, αραβικά ή όποια άλλα κεφάλαια δεν αισθάνονται ασφάλεια, σήμερα στην Κύπρο και αύριο αλλαχού, να τα διεκδικήσει και να λύσει έτσι, σε σημαντικό βαθμό, και τα προβλήματα ανακεφαλαιοποίησης που αντιμετωπίζει. Την «αρπακτική» αυτή εξωστρέφεια θα έπρεπε να τους την υποδείξει, εάν ήταν σοβαρό, και το ελληνικό κράτος, και να τους συνδράμει προς τούτο.

Δυστυχώς, στη χώρα μας το δημόσιο λόγο τον καθορίζουν πολιτικοί που δεν έχουν μάθει ότι κανενός η πίστωση δεν αξίζει όσο τα μετρητά του, και δημοσιολογούντες οι οποίοι, στην πλειοψηφία τους, σκέφτονται λίγο, μιλούν πολύ και γράφουν πλείστες όσες ανοησίες…

Φελνίκος