Γιατί σιωπά η Γαλλία απέναντι στην Μέρκελ; Τι σημαίνει η υποχώρησή της για το μέλλον της Ευρώπης

13:47 24/4/2013 - Πηγή: BankWars

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για τη θέση της Γαλλίας στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα παρουσιάζει σήμερα το Reuters, αναδεικνύοντας επί της ουσίας την απώλεια του κομβικού ρόλου της Γαλλίας στην Ευρωζώνη, τις αιτίες που οδήγησαν την υπερδύναμη να χάσει την «φωνή» της, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο τίτλος του δημοσιεύματος.

«Είναι φανερό πως η παρουσία της συρρικνώνεται, καταγράφεται μια σταδιακή

απουσία της Γαλλίας στα περισσότερα θέματα που αφορούν την οικονομική ατζέντα» αναφέρει στο Reuters o Fredrik Erixon, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας.

Την ίδια στιγμή, Ευρωπαίοι διπλωμάτες υπό καθεστώς ανωνυμίας επισημαίνουν ότι «η φωνή της Γαλλίας δεν ακούγεται πλέον», ότι «η Γαλλία δεν υπάρχει πουθενά» και ότι «είναι απούσα».

Αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Jean Marc Ayralt μιλώντας στο Κοινοβούλιο πριν από μερικές ημέρες τόνισε ότι η χώρα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη στάση της και να διεκδικήσει τον ηγετικό ρόλο της στην Ευρώπη, τον οποίο έχει χάσει.

Οι ερμηνείες για αυτήν την εξέλιξη ποικίλλουν. Άλλοι την αποδίδουν στη συγκαταβατική στάση και προφίλ του Francois Hollande έναντι του αεικίνητου επικοινωνιακά και πιο «ανταγωνιστικού» Nicolas Sarkozy και άλλοι στην αδυναμία της Γαλλίας να ακολουθήσει τη Γερμανία στην πορεία της οικονομίας. Άλλωστε αναφέρεται πως η έλλειψη οικονομικής ανταγωνιστικότητας έχει μειώσει την ικανότητα της Γαλλίας να επηρεάζει τις εξελίξεις στις Βρυξέλλες.

Όσον αφορά την υπαναχώρηση του Hollande και της Γαλλίας απέναντι στον ευρωπαϊκό Νότο, το Reuters προχωρά σε μια ακόμα εξήγηση.
Όπως επισημαίνεται, όταν το 2012 ο Hollande μίλησε με λόγια συμπάθειας και κατανόησης για την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα και φάνηκε να προχωρά σε μια πορεία «σύγκρουσης» με τη Γερμανία και τα άλλα κράτη του ευρωπαϊκού Βορρά σχετικά με την πολιτική λιτότητας, τα επιτόκια δανεισμού των 10ετων γαλλικών ομολόγων πήραν την ανιούσα.

Άλλωστε η αφαίρεση της αξιολόγησης των τριών Α από τον οίκο αξιολόγησης Moody’s εκλήφθηκε ως κίνηση που θα μπορούσε να «ρίξει» τη γαλλική οικονομία στην ίδια κατηγορία με αυτήν της Ισπανίας και της Ιταλίας, κάτι που θα σήμαινε και αυξημένο κόστος δανειοδότησης.

Μια ακόμα ερμηνεία της μείωσης της γαλλικής επιρροής είναι αυτή της προσωπικής σχέσης των Hollande-Merkel, η οποία διακρίνεται από μια σχετική ψυχρότητα. Από την περίφημη ορολογία Merkozy (σύμπτυξη των ονομάτων των Merkel, Sarkozy), η οποία υπεδείκνυε τη σύμπνοια των δύο κρατών, οι σχέσεις των δύο κρατών με την εκλογή Hollande χαρακτηρίζονται πλέον από μια «φιλική ένταση».

«Όπως γνωρίζετε η κα. Merkel και εγώ δεν βλέπουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Αλλά έχουμε ένα κοινό καθήκον – να πάμε μπροστά την Ευρώπη» είχε πει πριν από ένα μήνα ο πρόεδρος της Γαλλίας.

Όσον αφορά την αλλαγή της στάσης της Γαλλίας απέναντι στο γαλλο-γερμανικό άξονα, σύμβουλοι του Hollande την αποδίδουν στην πολιτική απόφαση του Γάλλου προέδρου ότι οι αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να λαμβάνονται από όλα τα 27 κράτη-μέλη. Ανεξάρτητα πάντως από τις αιτίες που συνηγορούν σε αυτήν την προβληματική κατάσταση, το ζήτημα είναι ότι μια από τις δύο βασικές ατμομηχανές της Ευρώπης δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε.

«Η Γαλλία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και δεν είναι ο ισχυρός συνομιλητής που θα θέλαμε. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα του Βερολίνου ή της καγκελαρίου» αναφέρει ο Michael Grosse-Broemer από τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες.Και όμως – όπως επισημαίνει το Reuters – είναι και πρόβλημα της Γερμανίας. «Δεν είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας. Η Γερμανία δεν θέλει να φαίνεται ως η χώρα που κινεί όλες αυτές τις διαδικασίες στην Ευρώπη» αναφέρει ο Pisani-Ferry από το Bruegel.

Το αποδεικνύει άλλωστε και η πρόσφατη και ολοένα αυξανόμενη κριτική από επιφανείς Ευρωπαίους αξιωματούχους (αλλά και από τον υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ) για την πολιτική λιτότητας, η οποία προκαλεί εκνευρισμό στο Βερολίνο καθώς φαίνεται να ενισχύει τη διεθνή απομόνωση της Γερμανίας και να παρουσιάζει τη Merkel ως ψυχρή καγκελάριο που δεν ενδιαφέρεται για τις θυσίες των λαών του ευρωπαϊκού Νότου.