Η απάτη με τις μετοχές που πωλούνται “εντέχνως” μια μέρα πριν κοπεί το μέρισμα

09:48 10/12/2018 - Πηγή: BankWars

Πάνω από 55 δισεκατομμύρια ευρώ κατάφεραν να κλέψουν από τα δημόσια ταμεία έντεκα ευρωπαϊκών χωρών κάποιοι επιτήδειοι έμποροι μετοχών – και ακόμη δεν είναι σαφές εάν τα χρήματα και οι χώρες είναι περισσότερα. Όσες και οι κρατικές δαπάνες για το σύνολο του 2019 στην Ελλάδα. Κατάφεραν να τα κλέψουν χρησιμοποιώντας φορολογικά τρικ και χρειάστηκε η συντονισμένη πολύχρονη έρευνα πολλών δημοσιογράφων από πολλές χώρες της Ευρώπης για να αποκαλυφθεί η απάτη του “Cum ex” (Cum θα πει μετοχή με μέρισμα, ex μετοχή χωρίς). Η οποία

απάτη στήνεται ως εξής:

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε τρεις επενδυτές (σε εισαγωγικά θα ήταν το σωστότερο) που συνεργάζονται μεταξύ τους, τον Α, τον Β και τον Γ.

Ο Α έχει μετοχές, ας πούμε, της Volkswagen, αξίας 20 εκατομμυρίων ευρώ.

Ο Β αποφασίζει να αγοράσει μετοχές της ίδιας εταιρείας, επίσης αξίας 20 εκατομμυρίων, μια μέρα πριν κοπεί το μέρισμα. Και τις αγοράζει από τον Γ, ο οποίος δεν τις έχει. Ωστόσο, αυτό δεν είναι πρόβλημα, διότι θα πρέπει να τις παραδώσει στον Β όχι αμέσως, αλλά σε εύθετο χρονικό διάστημα.

Η εταιρεία δίνει το μέρισμα. Ας υποθέσουμε ότι είναι 1 εκατομμύριο για τις μετοχές τού Α. Ο Α βάζει στην τσέπη του 750.000 ευρώ και παίρνει ένα χαρτί που λέει ότι πλήρωσε φόρο 250.000 – τον οποίο υπό συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να πάρει πίσω. Αμέσως μετά ο Α πουλάει τις μετοχές του στον Γ – και δη για 19 εκατομμύρια ευρώ, αφού μόλις έχει κοπεί το μέρισμα.

Στη συνέχεια ο Γ δίνει τις μετοχές στον Β, που της έχει προαγοράσει έναντι 20 εκατομμυρίων. Κι επειδή η αξία τους είναι πλέον 19 εκατομμύρια, του δίνει μαζί 750.000 ευρώ και ένα χαρτί ότι πληρώθηκε φόρος 250.000. Στη συνέχεια ο Β πουλάει πάλι τις μετοχές στον Α κι όλα είναι όπως στην αρχή της ιστορίας.

Όλα; Όχι ακριβώς. Το κράτος έχει εισπράξει μία φορά 250.000 ευρώ φόρο, αλλά στο μεταξύ υπάρχουν δύο χαρτιά ότι πληρώθηκε αυτός ο φόρος.

Ο Α και ο Β μπορούν, λοιπόν, να πάρουν πίσω από το κράτος 500.000 ευρώ – ας είναι καλά τα παραθυράκια στη νομοθεσία για την επιστροφή φόρων επί των μερισμάτων.

Αυτά τα 250.000 ευρώ παραπάνω από το δημόσιο ταμείο τα μοιράζονται μεταξύ τους οι Α, Β και Γ.

Με αυτόν τον τρόπο επιτήδειοι επενδυτές, τραπεζίτες και δικηγόροι… ξαλάφρωσαν τα ευρωπαϊκά κράτη κατά 55 δισ. ευρώ. Τη μερίδα του λέοντος την έκλεψαν από τα δημόσια ταμεία της Γερμανίας, όπου ξεκίνησε και η απάτη: τουλάχιστον 31,8 δισεκατομμύρια ευρώ στο διάστημα 2001- 2016 σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών. Με δεδομένο ότι στη Γερμανία πληρώνουν φόρους 44 εκατομμύρια άνθρωποι, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι “επενδυτές” έχουν κλέψει πάνω από 700 ευρώ από την τσέπη του καθενός και της καθεμιάς. Κι επειδή η όρεξη των “επενδυτών” είναι ακόρεστη, επεκτάθηκαν κι εκτός Γερμανίας, κυρίως στη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία κι άλλες επτά χώρες, από τις οποίες έκλεψαν τουλάχιστον 23 δισεκατομμύρια ευρώ.

Έγκλημα χωρίς τιμωρία

Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν χρειαζόταν η δημοσιογραφική αποκάλυψη για να καταλάβουν οι οικονομικές υπηρεσίες των κρατών πώς παιζόταν αυτό το παιχνίδι. Σύμφωνα με πληροφορίες, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών είχε αντιληφθεί τη φορολογική απάτη από το 2002. Ωστόσο, μόλις το 2012 έκλεισε τα “παραθυράκια” που τη διευκόλυναν – κι όχι αεροστεγώς όπως μαθαίνουμε τώρα, καθώς η απάτη συνεχίστηκε με ελαφρώς διαφοροποιημένο τρόπο. Επιπλέον, μόλις το 2015 ενημέρωσε τις άλλες χώρες για την… εξαγωγή της απάτης του “Cum ex”.

Και στο λυκόφως του 2018, ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία, ούτε η Ισπανία, ούτε κανένας άλλος στην Ευρώπη δεν έκανε κάτι για να δυσκολέψει τη ζωή των κλεφτών “επενδυτών”. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Eurogroup της εβδομάδας που τέλειωσε, το οποίο κράτησε μια ολόκληρη μέρα και μια νύχτα -όπως εκείνες οι συνεδριάσεις καταμεσής της κρίσης-, ένα θέμα δεν βρέθηκε καν στο τραπέζι: Το θέμα του σκανδάλου“Cum ex”. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε θέσει το ζήτημα, είχε καλέσει τους υπουργούς Οικονομικών να εντοπίσουν τα λάθη στους ελεγκτικούς μηχανισμούς των χρηματιστηρίων και των τραπεζών και να βελτιώσουν τις δομές της Ε.Ε. ώστε να προστατέψουν τους πολίτες από την κλοπή. Αλλά δεν εισακούστηκε – τουλάχιστον ακόμη. Έτσι, οι αναποτελεσματικοί διωκτικοί μηχανισμοί θα συνεχίσουν να διευκολύνουν το έργο των μεγαλοαπατεώνων. Και η Κομισιόν μόλις προχθές ανέλαβε να εξετάσει πώς θα μπορούσε στο μέλλον να λειτουργήσει ένα είδος ευρωπαϊκής οικονομικής αστυνομίας. Μια Europol για φορολογικές υποθέσεις και απάτες.

Κάντε υπομονή…

Ο αρμόδιος επίτροπος Γκίντερ Έτινγκερ ζητά από όλους υπομονή και εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου: “Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε εντελώς την απάτη, αλλά μπορούμε να την αποκαλύψουμε. Και είμαι απολύτως σίγουρος ότι στο τέλος θα πετύχουμε να μη χάσουν τα δημόσια ταμεία χρήματα από το ‘Cum ex’. Οι κλέφτες θα δώσουν τα λεφτά πίσω”.

Πιθανότατα ούτε ο ίδιος ο Έτινγκερ δεν πιστεύει αυτά που λέει. Δεκαεννέα χρόνια κρατάει αυτή η απάτη κι ακόμη δεν έχει βρεθεί ο τρόπος να σταματήσει. Πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να υποχρεωθούν όλοι να δώσουν πίσω τα κλεμμένα; Εκτός εάν ο Έτινγκερ θεωρεί επιστροφή των κλεμμένων το πρόστιμο των 4 εκατομμυρίων ευρώ που αναγκάστηκε να πληρώσει τις προάλλες η Deutsche Bank επειδή τρεις συνεργάτες της έστηναν δοσοληψίες “Cum ex”. Από τις συγκεκριμένες δοσοληψίες, το Δημόσιο είχε χάσει το 2008 43 εκατομμύρια ευρώ. Επιστράφηκε δηλαδή λιγότερο από το 10% έπειτα από δέκα χρόνια.

ΠΗΓΗ: www.avgi.gr