Μέγας Αλέξανδρος στο κέντρο της Αθήνας- Όλγας & Αμαλίας, έργο του γλύπτη Παππά

01:37 4/4/2019 - Πηγή: BankWars

Σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Αθήνας, στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας και Αμαλίας, απέναντι από το άγαλμα του Λόρδου Βύρωνα, γίνονται εργασίες προκειμένου να τοποθετηθεί το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Πρόκειται για έφιππο ανδριάντα ύψους 3,5 μέτρων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένα έργο το οποίο έχει φιλοτεχνήσει ο γλύπτης Γιάννης Παππάς και είχε αποκτηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού του 1993 και στη συνέχεια δωρίστηκε στο Δήμο Αθηναίων.

Το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου αγοράστηκε

από το Υπουργείο Πολιτισμού, επί υπουργίας Ντ. Μπακογιάννη.

Οι ταλαιπωρίες περί της δημόσιας τοποθέτησης του έργου, καταπόνησαν τον Γιάννη Παππά κυριολεκτικά μέχρι και την ημέρα του θανάτου του, την 17η Ιανουαρίου του 2005.

Πριν από μερικές ημέρες είχε τοποθετηθεί και η βάση, πάνω στην οποία θα «πατήσει» το άγαλμα.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ

Ο Γιάννης Παππάς γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Μαρτίου του 1913. Μεγάλωσε σε ένα ευκατάστατο και μορφωμένο περιβάλλον με δύο γιατρούς στην οικογένεια, τον πατέρα του και τον παππού του, πράγμα που δεν τον άφηνε εντελώς ανεπηρέαστο. Το 1922 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1930 έφυγε για σπουδές στο Παρίσι, όπου γράφτηκε στη Νομική και στη Σχολή των Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο του καθηγητή Jean Boucher. Το 1939 γύρισε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη θητεία του και με την κήρυξη του πολέμου επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στη ζώνη των πρόσω, ως απλός οπλίτης.

Το 1941 επέστρεψε από το μέτωπο και όλα τα χρόνια της Κατοχής τα έζησε στην Αθήνα και εργαζόταν, όσο μπορούσε, στο εργαστήριό του στην περιοχή του Ζωγράφου. Πολλά μοντέλα του ήταν τα παιδιά από τη γειτονιά. Από το 1945 έως το 1951 έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ως ναύτης στη Ναυτική Βάση της Αλεξάνδρειας. Η παραμονή του στην πόλη αυτή καθώς και η αρχαία αιγυπτιακή τέχνη επηρέασαν πολύ και τη δουλειά του. Το 1953 εκλέγεται καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου για δύο χρόνια διετέλεσε υποδιευθυντής και δέκα διευθυντής. Μέχρι το 1978, που συνταξιοδοτήθηκε, πήρε πρωτοβουλίες που αναβάθμισαν τη Σχολή και από τα χέρια του πέρασαν πολλοί από τους νεότερους καλλιτέχνες μας.

Πίστευε ότι «η γλυπτική είναι τέχνη μακράς πνοής, αντοχής – ώσπου να πάρει μορφή η ύλη χρειάζεται καιρός» και αυτή η αντοχή αλλά και η προσήλωση που είχε στον άνθρωπο, δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ. Το 1980 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.