“Να παρέμβει η ΕΚΤ για το χρέος” – Πρόταση του Γ. Μηλιού

11:16 5/11/2014 - Πηγή: BankWars

Την άποψη πως η λύση του προβλήματος του χρέους στη ζώνη του ευρώ περνά μέσα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα πρέπει να αναλάβει για δεκαετίες το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους των χωρών μέχρι να δημιουργηθεί το έδαφος για πολιτικές που θα στηρίζουν το κοινωνικό κράτος και την ανάπτυξη, εξέφρασε ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός με άρθρο του

στα «ΝΕΑ».

Όπως ξεκαθαρίζει, η λύση αυτή δεν προϋποθέτει ούτε μεταβιβάσεις μεταξύ χωρών ούτε επιπλέον φορολογική επιβάρυνση. Υπογραμμίζει δε πως ένα «κούρεμα» των κρατικών χρεογράφων σε οποιαδήποτε υπερχρεωμένη χώρα της ευρωζώνης θα άφηνε εξαιρετικά εκτεθειμένο τον τραπεζικό της τομέα (ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών) και τα Ταμεία και θα αναιρούσε το όποιο όφελος, όπως συνέβη με το ελληνικό PSI.

Ο κ. Μηλιός ουσιαστικά επαναλαμβάνει την πρόταση που κατέθεσε προ ημερών μέσω ειδικής μελέτης με τίτλο «Το δημόσιο χρέος στον σύγχρονο καπιταλισμό: Το πλαίσιο μιας προοδευτικής πρότασης για τη ζώνη του ευρώ» την οποία και συνυπογράφει με τους Καθηγητές Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλο και Σπύρο Λαπατσιώρα.

Στην μελέτη αυτή υπογραμμίζεται πως η ΕΚΤ οφείλει να λειτουργεί ως παραδοσιακή Κεντρική Τράπεζα παρεμβαίνοντας χωρίς περιορισμούς στην αγορά χρεογράφων, ενώ προτείνεται ένα εναλλακτικό σενάριο για το χρέος που προβλέπει ότι η ΕΚΤ θα αποκτήσει ολόκληρο το χρέος και των 18 χωρών της ζώνης του ευρώ που βρίσκεται πάνω από το 50% του ΑΕΠ της κάθε χώρας και θα το μετατρέψει σε ομόλογα μηδενικού κουπονιού (zero coupon bonds) τα οποία και θα αποπληρωθούν σε βάθος χρόνου, χωρίς στρατηγικού χαρακτήρα μεταβιβάσεις και χωρίς «πραγματικό» κούρεμα της ονομαστικής αξίας του χρέους παρόλο που ό,τι κάνει λειτουργεί ως τέτοιο.

Η λύση που προτείνουν οι κ.κ. Μηλιός , Σωτηρόπουλος και Λαπατσιώρας και η και η οποία σε τεχνικό επίπεδο επιδέχεται πολλές παραλλαγές αξιοποιεί τις δυνατότητες που έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να «βραχυκυκλώνει» την παρέμβαση των χρηματαγορών για να εξασφαλίσει ένα ζωτικό δημοσιονομικό περιβάλλον για την οργάνωση κοινωνικών πολιτικών.