Ενέργεια: Ο Ευ. Μυτιληναίος εξηγεί με απλά λόγια τι συμβαίνει με τις αυξήσεις τιμών

08:49 16/12/2021 - Πηγή: BankWars

«Σε οποιοδήποτε commodity, η τιμή προκύπτει ως αποτέλεσμα της προσφοράς και της ζήτησης. Το τι συμβαίνει σήμερα έχει μεγάλη σημασία, διότι εξηγεί και την πρόσφατη δημόσια δήλωσή μου ότι αυτή η κρίση είναι η πρώτη από πολλές που θα ακολουθήσουν.

Η πράσινη μετάβαση, οι πιέσεις της κοινής γνώμης, των θεσμικών επενδυτών και της κοινωνίας οδηγούν σε μείωση των επενδύσεων και της προσφοράς από τις εταιρείες “oil and gas”, οδηγώντας

έτσι και σε μείωση της προσφοράς σε ηλεκτρισμό που προέρχεται από ορυκτά καύσιμα. Αντίθετα, όμως, με ό,τι είχαν ίσως φανταστεί κάποιοι ονειροπόλοι θεωρητικοί του κλίματος, η ζήτηση δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται. Κατά συνέπεια, έχουμε το φαινόμενο μείωσης της προσφοράς με αύξηση της ζήτησης. Κάθε φορά που το φαινόμενο αυτό οξύνεται, θα έχουμε κρίση».

Bλέπουμε σήμερα χώρες όπως η Κίνα, που είχαν αποφασίσει να μειώσουν την παραγωγή άνθρακα, να κάνουν εσπευσμένα το… αντίθετο, για να δώσουν λύση στο οξύ πρόβλημα, ενώ φαίνεται πλέον ξεκάθαρα η έλλειψη νέων projects υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Επιπλέον, ο περσινός χειμώνας ήταν βαρύς στην Ασία και την Ευρώπη, τα αποθέματα φυσικού αερίου μειώθηκαν, αλλά οι αρμόδιοι δεν φρόντισαν να τα αποκαταστήσουν, ώσπου ήρθε η ώρα της κρίσης.

«Για την Ευρώπη οι επιλογές είναι ελάχιστες. Καλύπτει τις ανάγκες της σε ένα ποσοστό 30%-40% σε ορυκτά καύσιμα. Το υπόλοιπο το εισάγει, κυρίως από τη Ρωσία. Κι εδώ αρχίζει η γεωπολιτική διάσταση του θέματος. Αν για παράδειγμα ο πρόεδρος Τραμπ δεν είχε επιβάλει κυρώσεις στον αγωγό Nord Stream 2, είναι ένα ερώτημα αν τώρα θα είχαμε πρόβλημα τέτοιου μεγέθους με το φυσικό αέριο. Μην ξεχνάμε ότι τα ενεργειακά θέματα έχουν πάντα γεωπολιτικές παραμέτρους».

«Η Ευρώπη αποφάσισε να γίνει ο κύριος υπέρμαχος, ο πρωταθλητής, αν θέλετε, της πράσινης μετάβασης, λαμβάνοντας και το αντίστοιχο μήνυμα από την κοινή γνώμη. Η κοινή γνώμη, όμως, δεν είχε όλα τα δεδομένα στα χέρια της. Ούτε για τον χρόνο που θα απαιτηθεί, ούτε για το κόστος που θα αναληφθεί. Το ερώτημα που τέθηκε ήταν “μισό”. Ρωτήθηκε αν είναι υπέρ ή εναντίον, δεν ρωτήθηκε αν είναι υπέρ της πράσινης μετάβασης με μεγάλο κόστος. Αυτό το ερώτημα δεν τέθηκε ποτέ! Δεν θέλω να εκληφθεί αυτό που λέω ως επιχείρημα ενάντια στην πράσινη μετάβαση και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Το αντίθετο, επιθυμώ να συνεισφέρω στον δημόσιο διάλογο, για μια πράσινη μετάβαση όσο το δυνατόν πιο ομαλή, που θα μειώσει στο ελάχιστο κρίσεις όπως η τρέχουσα».

Πράγματι, την τρέχουσα περίοδο έχουμε έλλειψη προσφοράς σε ορυκτά καύσιμα, έχουμε τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, που όμως προχωρούν με αργούς ρυθμούς λόγω προβλημάτων και καθυστερήσεων στην αδειοδότηση, και το μείγμα γίνεται εκρηκτικό. Η χώρα μας είχε ως ίδιο καύσιμο μόνο τον λιγνίτη (και περιορισμένη υδροηλεκτρική παραγωγή), με τον οποίο,  χάρη στην πολύ καλή διαχείριση της ΔΕΗ εξηλεκτρίστηκε και εκβιομηχανίστηκε. Όμως, οι λιγνίτες εξαντλήθηκαν, τα εργοστάσια πάλιωσαν και οι εκπομπές ρύπων καθιστούν τη λειτουργία τους σχεδόν απαγορευτική. Άρα, μένουμε με το εισαγόμενο φυσικό αέριο, η τιμή του οποίου έχει μεγάλη μεταβλητότητα. Από την άλλη, οι ανανεώσιμες πηγές έχουν «στοχαστικότητα», δεν είναι δηλαδή σε θέση να προσφέρουν συνεχή ομαλή λειτουργία, εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες, είτε πρόκειται για φωτοβολταϊκά είτε για αιολικά.

«Το πρόβλημα αυτό θα λυθεί όταν αναπτυχθεί η τεχνολογία συσσωρευτών μεγάλης χωρητικότητας για αποθήκευση της ενέργειας. Δυστυχώς, απέχουμε ακόμη αρκετά χρόνια από αυτές τις τεχνολογίες σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση σε μεγάλη κλίμακα».

Κι εδώ προκύπτει το μείζον θέμα κατά τη διάρκεια της μετάβασης, ενός εγχειρήματος που αποδεικνύεται όχι μόνο κολοσσιαίο από την πλευρά των επενδύσεων που θα απαιτηθούν διεθνώς, αλλά και από την άποψη του σχεδιασμού και της οργάνωσης που προϋποθέτει η υλοποίηση χωρίς παρενέργειες.

«Είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθεί η υποστήριξη της κοινής γνώμης στην πορεία προς την ολοκλήρωση της μετάβασης. Φαινόμενα όπως αυτά που συμβαίνουν τώρα, με τις εκρηκτικές αυξήσεις τιμών, θέτουν σε κίνδυνο το εγχείρημα. Το κόστος της πράσινης μετάβασης πρέπει να εξηγηθεί, πρέπει να συμφωνήσουν οι πολίτες, διότι χωρίς αυτούς, η μετάβαση δεν θα συμβεί, όσες αποφάσεις υπερεθνικών και εθνικών οργάνων κι αν υπάρξουν».

Πηγή: Συνέντευξη του επιχειρηματία στο euro2day