Παρέμβαση(!) Σταύρου Ψυχάρη για να ενοικιαστεί και να μην πωληθεί ο ΟΠΑΠ!

23:25 30/12/2012 - Πηγή: BankWars

ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΣΤΟ ΒΗΜΑ – (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ)“ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΦΑΕΙ ΤΗΝ ΟΡΝΙΘΑΔεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας επιθυμεί την ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών επιχειρήσεων, εταιρειών, οργανισμών κ.λπ. Και είναι επίσης βέβαιον ότι η στάση αυτή της πλειοψηφίας του λαού οφείλεται στα έργα, στις ημέρες και στα αποτελέσματα που είχε για το δημόσιο ταμείο η διαχείριση εταιρειών, επιχειρήσεων, οργανισμών κ.λπ.

από το (βαθύτερο, δηλαδή κομματικό…) κράτος.

Στην πραγματικότητα, εν ονόματι συνθημάτων που έχουν επινοήσει οι εκάστοτε κυβερνώντες έχει συντελεστεί καταλήστευση του δημοσίου πλούτου…

Το χειρότερο είναι ότι δεν… υπάρχουν υπεύθυνοι για τη συντελεσθείσα διαρπαγήν, διότι είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Κατά καιρούς ασπαζόμεθα τα συνθήματα της Αριστεράς ή της Δεξιάς, προχωρούμε σε λύσεις υπό την πίεση συναισθηματικών παραγόντων (να ανήκουν στο κράτος όλα τα σημαντικά αγαθά) είτε υπό την πίεση της αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας, ότι δηλαδή η κρατική διαχείριση είναι κατά κανόνα ζημιογόνος…

Μετά την πτώση της δικτατορίας η κυβέρνηση του ιδρυτή της ΝΔ αρχίζει ένα πρόγραμμα κρατικοποιήσεων που έσωσε… τους μεγαλοεπιχειρηματίες της εποχής. Η Ολυμπιακή του Ωνάση πέρασε στο Δημόσιο και προκάλεσε τεράστιες ζημίες. Αντίστοιχο αποτέλεσμα είχαν και οι κρατικοποιήσεις των επιχειρήσεων του Σταύρου Νιάρχου (Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Διυλιστήρια Ασπροπύργου) ενώ η κρατικοποίηση διέλυσε τον Ομιλο της Εμπορικής Τραπέζης.

Η κυβέρνηση Καραμανλή της ΝΔ έμεινε στην Ιστορία ως σοσιαλμανία, για να ακολουθήσει η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου που άσκησε τόσο επιτυχημένη πολιτική ώστε οι βιομήχανοι κ.λπ. παρακαλούσαν να ενταχθούν στη χορεία των προβληματικών – ως απεκλήθησαν – επιχειρήσεων, ευκαιρία ανεπανάληπτη να σωθούν αναλώμασι του Δημοσίου.
Ο μύθος δηλοί ότι έτσι ή αλλιώς από τις διευθετήσεις αυτές κερδισμένοι βγαίνουν πάντοτε οι επιχειρηματίες!

Τώρα ζούμε ξανά μια εποχή κατά την οποία ανθούν και πάλι οι θεωρίες της αποκρατικοποίησης. Και εν ονόματι αυτής μπορεί να επιχειρηθεί νέο μεγάλο φαγοπότι. Ο ΟΠΑΠ αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση. Μπορεί να είναι είτε μεγάλη ευκαιρία κερδών για το Δημόσιο είτε να αποδειχθεί ληστεία, η μέγιστη της εποχής μας.

Αν λ.χ. η εκμίσθωση και όχι η πώληση του Οργανισμού μπορεί να αποφέρει μεγαλύτερα έσοδα στο Δημόσιο, ποιος μπορεί να εκποιήσει τη χρυσοτόκο όρνιθα;”