Ποιός ήταν ο Ν.Ντερτιλής – Ο τελευταίος χουντικός ισοβίτης που έφυγε στα 93 του

00:42 29/1/2013 - Πηγή: BankWars

Πέθανε τη Δευτέρα, στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός», ο τελευταίος χουντικός ισοβίτης Νικόλαος Ντερτιλής. Ήταν από τους πλέον αμετανόητους της επτάχρονης δικτατορίας και είχε καταδικαστεί σε ισόβια για τη δολοφονία του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη, έξω από το Πολυτεχνείο το μεσημέρι της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 1973.

Δεν συζήτησε ποτέ το ενδεχόμενο να ζητήσει χάρη ή να επικαλεστεί προβλήματα υγείας για να αποφυλακιστεί, όπως έκαναν άλλοι από τους πραξικοπηματίες. «Δεν θα νομιμοποιήσω εγώ αυτό το καθεστώς» λέει σ΄όποιον

του έχει θέσει κατά καιρούς το ζήτημα.

Ποιος τον οδήγησε στη φυλακή; Ο οδηγός του τζιπ του, ο οποίος κατέθεσε ότι ήταν παρών τη στιγμή που ο Ντερτιλής πυροβόλησε το φοιτητή. Για να διαπιστώσει το δικαστήριο αν πράγματι ήταν οδηγός του, τον ρώτησε να τους πει κάποιες συνήθειές του που λογικά θα ήξερε ο οδηγός ενός στρατιωτικού. Εκείνος είπε ότι τον έστελνε να του αγοράζει τσιγάρα Dunhill και να πηγαίνει για επιδιόρθωση τον αναπτήρα του μάρκας Ronson σε συγκεκριμένο κατάστημα στη Πανεπιστημίου.

Και τελικά ανέλαβε ο Στέλιος Λογοθέτης, στέλεχος τότε του ΚΚΕ και αργότερα δήμαρχος Νίκαιας και Πειραιά να να βρει μία απόδειξη επιδιόρθωσης αναπτήρα στο όνομα Ντερτιλής. Έτσι η μαρτυρία του οδηγού «έδεσε» και ο Ντερτιλής καταδικάστηκε.

Ο Ντεριλής θεωρείται από τους πρωταίτιους του Απριλιανού πραξικοπήματος του 1967 αφού έπαιξε καθοριστικό ρόλο καταλαμβάνοντας πολλές κρίσιμες υπηρεσίες.

«Τους έπιασα στον ύπνο με πολύ λίγους αλλά αποφασισμένους άνδρες και ένα σχέδιο που εφαρμόστηκε με αποφασιστικότητα», έχει πει. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Ντερτιλής και το τάγμα του βγήκαν για να «ελέγξουν 28 στόχους… Τέσσερις παρά δέκα το πρωί είχε τελειώσει η επιχείρηση… ο αιφνιδιασμός είχε πετύχει και η Δικτατορία επιβλήθηκε στην Ελλάδα για επτά πέτρινα χρόνια.

Τον περασμένο Δεκέμβριο είχε διακομισθεί στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός με οξύ ισχαιμικό επεισόδιο και ελαφρό εγκεφαλικό. Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε αρνηθεί να παραστεί στη κηδεία του γιου του, αρνούμενος να αποδεχτεί την αρμοδιότητα των δικαστηρίων για την καταδίκη του.