«Fault» της Κατερίνας Παπαναστασάτου – Όλοι τρέχουμε για να προλάβουμε ή για να ξεφύγουμε από κάτι

15:49 3/10/2022 - Πηγή: KoutiPandoras

Ενας παππούς, μοναδικός κηδεμόνας της εγγονής του, κάνει ό,τι μπορεί για να τη βοηθήσει να διορθώσει το λάθος της. Ή μήπως το δικό του; Η Κατερίνα Παπαναστασάτου είναι σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός.  Tα τελευταία χρόνια εργάζεται ως δραματουργός στο θέατρο και ως σεναριογράφος/ σύμβουλος σεναρίου στην τηλεόραση και το σινεμά. Το «Fault» είναι η πρώτη της ταινία. Με αυτή την αφορμή μιλήσαμε για το σινεμά και τους νέους δημιουργούς, για την εξιλέωση και για την τρίτη ηλικία, αλλά και για τον κατακερματισμένο κόσμο

στον οποίο ζει η νέα γενιά.

-Πώς εμπνεύστηκες το θέμα της ταινίας; Ένας παππούς, μοναδικός κηδεμόνας της εγγονής του, κάνει ό,τι μπορεί για να τη βοηθήσει να διορθώσει το λάθος της.

Το κυρίαρχο θέμα της ταινίας είναι η εξιλέωση. Αρχικά, έτυχε να διαβάσω το θεατρικό έργο του Γιάννη Τσίρου «Τα μάτια τέσσερα» και με είχε συγκινήσει πολύ ο χαρακτήρας του Γιωργή, ενός παππού που παλεύει να σώσει την εγγονή του από την κρατική βία και το έλλειμμα δικαιοσύνης της πολιτείας. Έκανα σκέψεις πάνω στην τρίτη ηλικία. Στο πόσο αφιλόξενος είναι ο κόσμος για τους ηλικιωμένους απ’ τη μία αλλά και το πόσο θετικά διακείμενοι είμαστε όλοι απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους, ενστικτωδώς, παύοντας πια να τους αξιολογούμε σαν ενήλικους που φέρουν την ευθύνη των πράξεών τους. Έβλεπα γύρω μου, πόσο διαφορετικό βιορυθμό από τους νέους έχουν οι ηλικιωμένοι. Οι νέοι όλο «τρέχουν». Σαν την Άννα στην ταινία. Που «μια ζωή τρέχει». Όλοι τρέχουμε για να προλάβουμε κάτι. Ή μήπως για να ξεφύγουμε από κάτι; Έχοντας ανοίξει αυτό το διάλογο με τον εαυτό μου και με άξονα την εξωτερική ιστορία από το έργο του Γ. Τσίρου, άρχισα να γράφω το σενάριο σαν να φτιάχνω ένα παζλ. Έβαζα κομμάτι κομμάτι μέχρι που τελικά δημιουργήθηκε μια πολύ διαφορετική εικόνα από αυτή τη θεατρικού έργου. Και μόνο αφού το είχα τελειώσει, συνειδητοποίησα ότι η ανάγκη μου ήταν να προβληματιστώ πάνω στην έννοια της εξιλέωσης, της κακοποίησης, της συγχώρεσης…

 -Ποια είναι για σένα η γοητεία της μεγάλης οθόνης; Η ταινία παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας αλλά και στις Νύχτες Πρεμιέρας.

Κοίτα ο φυσικός χώρος της ταινίας είναι η κινηματογραφική αίθουσα. Εάν στερήσεις από μία προβολή -πέρα από τα πρακτικά του να έχεις σκοτάδι, ησυχία, κλειστά κινητά κλπ- το κομμάτι της συλλογικής εμπειρίας, πιστεύω ότι εισπράττεις πολύ διαφορετικά το δημιούργημα. Και αυτή είναι για μένα η γοητεία της μεγάλης οθόνης, η συλλογική εμπειρία.

Τώρα αν θες να σου πω συγκεκριμένα για τη δική μου ταινία, όταν έγινε η πρεμιέρα μας στη Δράμα, ήταν τέτοιο το άγχος που δεν κατάφερα να «εισπράξω» αυτή τη γοητεία που προανέφερα!

 -Οι νέοι σήμερα βιώνουν μία κατακερματισμένη και χαώδη καθημερινότητα. Ποια είναι τα δικά σου εργαλεία για να αντιμετωπίσεις αυτή την κατάσταση μέσω της τέχνης και ποια πιστεύεις ότι είναι τα πιο σημαντικά προβλήματα για τους νέους δημιουργούς;

Το βασικό δικό μου «εργαλείο» είναι το… πληκτρολόγιο! Κυρίως γράφω- το σενάριο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Σ’ αυτή την ταινία, ακριβώς αυτό το αίσθημα που περιγράφεις είχα στο μυαλό μου. Πάντως αυτό που θα σου πω, βάσει της προσωπικής μου εμπειρίας, είναι ότι η τέχνη, τουλάχιστον όταν εκτός από δέκτης της είσαι και πομπός, δεν είναι απαραίτητα θεραπευτική. Μπορεί να είναι και ψυχοφθόρα και… σαρκοβόρα! Πράγματα και καταστάσεις που άλλοι άνθρωποι έχουν την επιλογή να τα εξετάσουν και να τα λύσουν ή να τα απωθήσουν, εσύ καλείσαι να βουτάς μέσα τους «γυμνός» γιατί κάπου εκεί βρίσκεται το υλικό σου.

Για τους νέους δημιουργούς θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι, μέσα σ’ αυτό το χαμό της υπερπαραγωγής που υπάρχει, να αποκτήσει ο καθένας μας την δική του ταυτότητα από τη μία και τον προσωπικό του χώρο μέσα στο στερέωμα από την άλλη.

 -Η νέα πραγματικότητα του streaming και των κοινωνικών δικτύων πιστεύεις ότι έχει βοηθήσει το σινεμά ή έχει θέσει νέες προκλήσεις και περιορισμούς;

Εάν ως σινεμά ορίζεις τις ταινίες και την παραγωγή αυτών και όχι την κινηματογραφική αίθουσα, θα σου πω πως ναι, σίγουρα έχει βοηθήσει. Αυξάνεται η παραγωγή, αυξάνονται οι ανάγκες σε εργαζομένους, αυξάνονται ως εκ τούτου και οι ευκαιρίες.

 -Μετά το «Fault» έχεις άλλες σκέψεις και σχέδια;

Έχω πολλά «σχέδια» στο συρτάρι, σεναρίων εννοώ, και θα ήθελα να τα δω να βρίσκουν τη θέση τους μέσα στην παραγωγή. Ειδικά ένα σενάριο για μεγάλου μήκους ταινία που έχουμε κάνει με τον συνεργάτη μου, Τάσο Γερακίνη, που είναι μάλλον… το αγαπημένο μου «παιδί», λαχταρώ πολύ να το δω να παίρνει σάρκα και οστά. Θα δούμε!

H ταινία Fault συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Τμήμα Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους στις Νύχτες Πρεμιέρας.