Για ποιους να παλέψουμε;

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου ήταν μια γερή κατραπακιά. Όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ – αυτό είναι το προφανές. Ήταν μια γερή κατραπακιά για οποιονδήποτε αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός.

Ξέρετε, οι αριστεροί έχουμε ένα βίτσιο: όταν ξεσηκωνόμαστε και όταν παλεύουμε, δεν το κάνουμε για την πάρτη μας. Το κάνουμε για όλους. Όταν φωνάζουμε για τα κοινωνικά δικαιώματα, δεν τα διεκδικούμε μόνο για μας, αλλά για όλους. Ακόμα και για αυτούς

που μας κοιτάζουν υποτιμητικά. Ακόμα και για αυτούς που κοιτάζουν μόνο πώς θα τη βολέψουν.

Όμως αν το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου επαναληφθεί και στις δεύτερες εκλογές, αν η Νέα Δημοκρατία εξασφαλίσει αυτοδυναμία, τότε για ποιον να παλέψουμε; Ποιανού τα δικαιώματα να προασπίσουμε; Εκείνου που στηρίζει το κόμμα των υποκλοπών; Εκείνου που ψηφίζει αιματοβαμμένους υπουργούς; Εκείνου που δε νοιάζεται αν αύριο θα έχει δωρεάν υγεία και παιδεία; Εκείνου που δεν τον ενδιαφέρουν τα (αποδεδειγμένα πια) pushbacks;

Ναι, φυσικά θα διαμαρτυρηθούμε, και θα φωνάξουμε, και θα φάμε δακρυγόνα, γιατί αυτό μας υπαγορεύει η συνείδησή μας. Αλλά αν έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση 180 εδρών, είμαστε καταδικασμένοι να χάσουμε. Γιατί δε θα έχουμε απέναντί μας απλά μία πανίσχυρη ορμπανικού τύπου κυβέρνηση που θα μπορεί να αναθεωρήσει το Σύνταγμα κατά βούληση. Αλλά θα έχουμε απέναντί μας το 41% της κοινωνίας. Πώς πολεμάς για χάρη μιας κοινωνίας που σε πολεμά ανελέητα;

Οι δεύτερες εκλογές είναι ένα στοίχημα επιβίωσης για μας. Και επειδή ήδη ακούω τα πρώτα απογοητευμένα «εγώ δεν θα ψηφίσω στις δεύτερες εκλογές, δεν έχει νόημα» – έχει και παραέχει. Κάθε ψήφος που μένει κλειδωμένη στο συρτάρι καταλήγει στο σακούλι της ΝΔ και γέρνει την πλάστιγγα προς το μέρος της.

Έχουμε λιγότερο από ένα μήνα για να σώσουμε τον κόσμο μας από αυτούς που νοιάζονται μόνο για να σώσουν το τομάρι τους. Αν δεν ακούς τις εκκωφαντικές σειρήνες που ηχούν από την Κυριακή το απόγευμα, μάλλον ανήκεις στους δεύτερους.

Keywords
Τυχαία Θέματα