Για το νερό οι κυβερνήσεις έχουν μόνο ΜΙΑ δουλειά

12:15 21/3/2023 - Πηγή: KoutiPandoras

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αποφάσισε να κλείσει τη θητεία της ανοίγοντας το θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού. Φυσικά όχι ευθέως, αλλά δια της πλαγίας, όπως άλλωστε συνηθίζει. Έτσι, μετατρέπει τη «Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας» σε «Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων», προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για το νερό ως προϊόν και όχημα κερδοφορίας για κάποιους.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξερω, ούτε και με νοιάζει επί του προκειμενου, αν αυτή η κυβερνητική θητεία που φτάνει αντικειμενικά στο τέλος της, θα είναι η τελευταία του Κυριάκου Μητσοτάκη στον πρωθυπουργικό θώκο. Πλέον

συζητάμε για κάτι πολύ πιο «μεγάλο».

Εδώ και δεκαετίες, το νερό βρισκόταν στο περιθώριο όλων των κυβερνητικών προτεραιοτήτων. Δεν «πουλούσε» το θέμα.

Παρόλ’ αυτά, οι κυβερνήσεις, πρώην, νυν και μελλοντικές, είχαν και έχουν μία μόνο δουλειά.

Να απαγορεύσουν συνταγματικά κάθε ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης (ή «ιδιωτικής διαχείρισης», όπως το λένε τελευταία για να μην ακούγεαι τόσο άσχημα) των υπηρεσιών ύδρευσης, ώστε να μην μπαίνουν σε… ιδεολογικά διλήμματα οι κυβερνήσεις του μέλλοντος. Το ΣτΕ άλλωστε έχει αποφανθεί αρνητικά για την μεταφορά μετοχών ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο όταν η προηγούμενη κυβέρνηση «αναγκάστηκε» να το κάνει, με τη ΝΔ να φροντίζει να… «τακτοποιηθεί» το θέμα με διατάξεις σε νόμο του 2022.

Για να μην μπερδεύονται λοιπόν οι κυβερνήσεις, η λύση για το νερό είναι η απαγόρευση οποιασδήποτε διαδικασίας ιδιωτικοποίησής του ώστε να μπορούν οι κάτοικοι της χώρας να έχουν δεδομένη πρόσβαση σε καθαρό ποιοτικό νερό.

Θ. Παπακωνσταντίνου για ιδιωτικοποίηση νερού: «Ο θίασος που κυβερνά συνεχίζει το θέατρο του παραλόγου»

ΜΟΥΣΙΚΗ Θ. Παπακωνσταντίνου για ιδιωτικοποίηση νερού: «Ο θίασος που κυβερνά συνεχίζει το θέατρο του παραλόγου» Σε άρθρο του από το 2016, ο νομικός Σταύρος Τασιόπουλος ανέφερε σε αυτή την κατεύθυνση ότι η πολιτεία οφείλει να κατοχυρώσει συνταγματικά το δικαίωμα των πολιτών στο Νερό, τονίζοντας ότι «η Συνταγματική κατοχύρωση θα πρέπει να συμπεριλάβει ταυτόχρονα και την εμπέδωση του δικαιώματος στο νερό ως ατομικό δικαίωμα και την παροχή υπηρεσιών ύδρευσης, ως κρατική υποχρέωση», ενώ φέρνει ως παράδειγμα την Ουρουγουάη, που με δημοψήφισμα αποφάσισε να περιληφθεί στο Σύνταγμά η κατοχύρωση του δικαιώματος στο νερό ως ανθρώπινου δικαιώματος.

Η δεύτερη υποχρέωση που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις (και πάλι πρώην νυν και επόμενες) είναι να κάνουν μια σοβαρή δουλειά κατά της υπερκατανάλωσης νερού και της εξασφάλισης της αυτάρκειας στην Ελλάδα για όσο αυτό είναι δυνατόν.

Εξηγούμαι:

Η κλιματική κρίση δεν είναι θεωρία. Είναι εδώ, παρούσα και μας επηρεάζει ήδη. Ας αφήσουμε προς ώρας στην άκρη το τι πιστεύει ο καθένας μας για τα τα αίτιά της. Οι επιστημονικές μελέτες εκτιμούν ότι η Ελλάδα θα είναι μια από τις χώρες που θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα έλλειψης πόσιμου νερού τις επόμενες δεκαετίες.

Εκτός λοιπόν από τα έργα που χρειάζονται να γίνουν υπάρχει αναγκαιότητα να διαπαιδαγωγηθεί ο πληθυσμός σχετικά με τη χρήση του νερού.

Θα πρέπει εξαφανιστούν οι εικόνες του τύπου που πλένει το αυτοκίνητό του με το λάστιχο την ώρα που βρέχει (έλεος!), της κυρίας που πλένει με το λάστιχο το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι της μέσα στο κατακαλόκαιρο και του «πατεντιάρη» που βρέχει την ταράτσα του σπιτιού του στους καύσωνες «για να κάνει λίγο δροσιά».

Αυτά είναι τα εύκολα. Θα πρέπει να κάνουν κατα δύσκολα. Δηλαδή να τελειώνουμε με τις πισίνες στα κυκλαδονήσια που όπου κάθε παλιός μπαξές έχει γίνει infinity pool για instagram-ικές πόζες. Να μπουν μόνιμοι κανονισμοί για τη χρήση του νερού το καλοκαίρι και όχι μόνο έκτακτοι όταν κάποια περιοχή έχει φτάσει στα όριά της. Οι περιορισμοί να ισχύσουν και στις τουριστικές περιοχές και αν αυτό δεν βοηθάει στο experience των τουριστών, τότε ας μείνουν παραπονεμένοι και αυτοί και ο μύθος τους για να μην έχουμε περιοχές όπου οι πισίνες θα είναι γεμάτες και τα ποτήρια των κατοίκων άδεια.

Γίνονται αυτά με μια ιδιωτικοποιημένη εταιρεία ύδρευσης; Προφανώς και όχι. Αυτό άλλωστε φαίνεται να πιστεύουν πολλοί, καθώς στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα κύμα «επαναδημοτικοποιήσεων» και επανακρατικοποιήσων των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών ύδρευσης, αφού «success stories» από αυτόν τον τομέα δε θα βρει κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και η πρόσβαση σε αυτό είναι ανθρώπινο και θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε κατοίκου (ούτε καν πολίτη).

Οι πολίτες, τα κόμματα και τελικά οι κυβερνήσεις έχουν χρέος να το εξασφαλίσουν μια και καλή και όχι να το παζαρεύουν με εταιρείες που εξ’ ορισμού «δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό».

Ας το λύσουμε συνταγματικά μια και καλή το θέμα, για να μην μπαίνουν σε… ιδεολογικά διλήμματα οι κυβερνήσεις του μέλλοντος.