Κυριάκος Μητσοτάκης: (Αν)ισχυρος με 41%;

18:44 5/6/2023 - Πηγή: KoutiPandoras

Το βράδυ της Παρασκευής το πέρασα σε ένα πολύ ενδιαφέρον δημοσιογραφικό τραπέζι, στον αέρα του Kontra παρέα με τον Κυριάκο Δημάγγελο, τον Κωνσταντίνο Πουλή του The Press Project και τον Χρήστο Ξανθάκη του Newpost.

O Δημάγγελος λοιπόν, που εκείνη τη μέρα παρουσίαζε την εκπομπή αντί για την Αναστασία Γιάμαλη, πιάστηκε από μια φράση μου, όπου χαρακτήριζα τον

Μητσοτάκη ως έναν ισχυρό ηγέτη λόγω του ποσοστού που έλαβε στις εκλογές του Μαΐου. Ομολογώ πως το είπα εν τη ρήμη του λόγου μου χωρίς να την πολυσκεφτώ. Έτσι έθεσε σε όλους μας το ερώτημα αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πράγματι ένας ισχυρός ηγέτης, για να λάβει τις θετικές απαντήσεις και των τριών μας.

Από προχθες όμως, σκέφτομαι συνεχώς αυτή την ερώτηση: Είναι ισχυρός ο Κυριάκος Μητσοτάκης επειδή έλαβε 41% και άφησε ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο και καταΐδρωμένο να προσπαθεί να σώσει ό,τι σώζεται;

Η απάντηση φαίνεται απλή αλλά δεν είναι.

Τα «ναι μεν»…

Ναι, το 41% είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται στη μνημονιακή/μεταμνημονιακή εποχή, και οπωσδήποτε δίνει τη δυνατότητα στον Μητσοτάκη να αυτοπροβάλεται ως ένας ισχυρότατος ηγέτης.

Ναι, το γεγονός ότι έλαβε περισσότερες ψήφους αριθμητικά και ποσοστιαία σε σχέση με το 2019 δίνει στον ίδιο το μήνυμα ότι η διαχείρισή του στις κρίσεις που αντιμετώπισε η χώρα, αλλά και σε εκείνες που ο ίδιος δημιούργησε και ενέπλεξε τη χώρα (υποκλοπές, κράτος Δικαίου, ελευθεροτυπία) εγκρίθηκε τελικά από τον ελληνικό λαό. Η κάλπη δεν είναι «κολυμβήθρα» ξεπλύματος αμαρτιών, όμως αυτή η διαφορά την κάνει να μοιάζει απελπιστικά με τέτοια.

Ναι, το γεγονός ότι έχει απόσταση 20 μονάδων από τον δεύτερο, την ίδια στιγμή που το «στρατόπεδο» της αντιπολίτευσης είναι σχεδόν βομβαρδισμένο και απολύτως κατακερματισμένο, δίνει την αίσθηση ότι έχουμε να κάνουμε με έναν παντοδύναμο πολιτικό που -κακά τα ψέμματα- βρίσκεται με το ένα πόδι μέσα στο Μαξίμου, ακόμη και αυτή την ώρα που (τυπικά τουλάχιστον) έχει άλλον «ένοικο».

Όμως κάθε όμορφο αφήγημα έχει και μια σκοτεινή πλευρά που ο εκάστοτε αφηγητής τείνει να προσπερνά. Δείτε άλλωστε το προεκλογικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, πόσα «αλλά» περιείχε και πώς κάποιοι επέμεναν να τα αγνοούν.

..και τα «αλλά»

Έτσι και εδώ λοιπόν, το αφήγημα του πανίσχυρου Μητσοτάκη με το 41% έχει, όχι μόνο τρύπες, αλλά πολιτικούς λάκους.

Αλήθεια, πόσο ισχυρός είναι ένας πρωθυπουργός του 41%, όταν το ανοικοκύρευτο κόμμα του χρωστάει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε τράπεζες; Σχετική αρθρογραφία κάνει λόγο για διπλασιασμό των χρεών του κόμματος από το 2015 έως το 2021, ενώ για το 2022 το χρέος της ΝΔ φέρεται να έχει εκτιναχθεί στα 430.000.000 ευρώ. Αλήθεια, πόσο «κεφάλι» μπορεί να σηκώσει ο δανειολήπτης στον πιστωτή του όταν χρωστάει δανεικά και αγύριστα. Πόσο κόντρα μπορεί να πάει ο Μητσοτάκης στις τράπεζες μέσω των πολιτικών του, όταν εκείνες θα του ανεμίζουν τον λογαριασμό; Ή λαμβάνουμε πλέον ως δεδομένο ότι τα κόμματα εξουσίας θα έχουν το προνόμιο να λαμβάνουν δάνεια με εγγύηση, το «κούτελό τους», και την υπόσχεση να μην πλήξουν με πολιτικές αποφάσεις τα συμφέροντά τους; Το επιχείρημα του 41% πάντως, ίσως και να μην είναι πειστικό σε μια ενδεχόμενη διαφωνία της κυβέρνησης με τις τράπεζες.

Πόσο ισχυρός είναι ένας πρωθυπουργός του 41%, όταν η θετική του εικόνα βρίσκεται συνεχώς υπό την αίρεση των ΜΜΕ που τη φιλοτέχνούσαν συστηματικά επί χρόνια; Το χαλί βρίσκεται σαφώς ακόμη κάτω από τα πόδια του, όμως το αν και πότε θα τραβηχτεί μάλλον θα εξαρτηθεί από το πόσο ικανοποιημένους θα κρατήσει τους καναλάρχες στη δεύτερη θητεία του. Ας μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι αν όχι όλοι τους, άλλωστε, δεν έχουν ως μοναδική επιχειρηματική δραστηριότητα τα ΜΜΕ. Περισσότερο σαν «χόμπι» τα διατηρούν. Η… ικανοποίησή τους από την κυβέρνηση λοιπόν θα κριθεί σε άλλους κλάδους της οικονομίας.

Πόσο ισχυρός είναι ένας πρωθυπουργός του 41%, όταν ήδη πριν τις εκλογές ήταν οριοθετημένα και σε θέσεις μάχης όλα τα «στρατόπεδα» της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης, ενώ τα ονόματα των στελεχών που «έβλεπαν» τους εαυτούς τους (και τις «εαυτές τους») ως εν δυνάμει διεκδικητές της θέσης του, είχαν φροντίσει να κάνουν… προεδρικές εμφανίσεις; Είναι σαφές ότι αν επιβεβαιωθεί η συντριπτική νίκη και στις εκλογές του Ιουνίου, όλα αυτά τα «στρατόπεδα» και οι δελφίνοι θα θέσουν τα όπλα παρά πόδας. Μέχρι πότε όμως;

Πόσο ισχυρός είναι ένας πρωθυπουργός του 41% όταν «τρέμει» να μη βγουν και άλλα στοιχεία που να τον ενοχοποιούν ακόμη περισσότερο για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων; Μπορεί ο ίδιος να εκβιάζει τα θύματά του, όμως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι δε θα βρεθεί και ο ίδιος εκβιαζόμενος από τους ανθρώπους που είχαν επιφορτιστεί με τη «βρώμικη δουλειά»;

Πόσο ισχυρός είναι ένας πρωθυπουργός του 41%, όταν έρχεται «με φόρα» από μια τετραετία κατά την οποία η παραγωγή επικριτικών εκθέσεων διεθνών φορέων για την παραβίαση του κράτους δικαίου και της ελευθεροτυπίας στην Ελλάδα ήταν πρωτοφανής; Η εκλογική του επικράτηση, δεν αναμένεται να οδηγήσει τους διεθνείς φορείς και οργανώσεις στην απόφαση να μην παρακολουθούν στενά την ελληνική περίπτωση. Αντιθέτως. Η παρακολούθηση «των ξένων», μαθαίνω ότι θα γίνει ακόμη στενότερη, καθώς η Ελλάδα τείνει να συμπεριφθεί στους «ασθενείς» της ΕΕ, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον το Κράτος Δικαίου.

Η αλήθεια είναι ότι σαφής απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολο να υπάρξει. Η πολιτική ισχύς του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι δεδομένη, όμως δεν είναι ανεξάρτητη και από τις βουλές παραγόντων εξωτερικών του Μαξίμου. Το αν θα βρει τρόπους να τη διατηρήσει, εμπίπτει στις προσωπικές ικανότητες του ίδιου. Πάντως το σίγουρο είναι ότι εάν τελικά βρεθεί ξανά στη θέση του πρωθυπουργού στις 26 Ιουνίου, τα επόμενα τέσσερα χρόνια δεν θα είναι στρωμένα με ροδοπέταλα ούτε για τον ίδιο ακόμη κι αν διατηρήσει τα συντριπτικά του ποσοστά. Και με μια τόσο εξασθενημένη αντιπολίτευση, οι παγίδες που θα κληθεί να αποφύγει δεν θα έχουν στηθεί, από τους ορικισμένους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά από τους «άσπονδους φίλους» του.

* Η εκπομπή που μου προκάλεσε τους παραπάνω προβληματισμούς είναι διαθέσιμη εδώ: