Μάριος Λώλος: «Έχω κινδυνέψει σε εμπόλεμες ζώνες, όμως παραλίγο να πεθάνω από μπάτσο στο Σύνταγμα»

11:50 23/11/2012 - Πηγή: KoutiPandoras

Συνέντευξη του προέδρου της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας για το in2life.gr

Ο Μάριος Λώλος σπούδασε στην Γεωπονική σχολή και σαν φοιτητής ασχολήθηκε παράλληλα με την φωτογραφία. Το πτυχίο του το πήρε, όμως προτίμησε να εργαστεί σαν ελεύθερος φωτορεπόρτερ, γοητευμένος από την φωτογραφία και το ρεπορτάζ του δρόμου. Το 1991 εργάστηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος σαν μισθωτός φωτορεπόρτερ και μετά στο κινέζικο πρακτορείο του Σινγκ Χουά. Το πρώτο του ταξίδι έγινε στην Αλβανία μετά την πτώση του Αλία Χότζα

και συνέχισε με αποστολές στην Βοσνία, Κράϊνα, Κόσοβο, Τουρκία κ.α. Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας με το ΝΑΤΟ βρέθηκε από την αρχή στην Πρίστινα και έζησε την ισοπέδωση της πόλης από τις Νατοϊκές βόμβες.

Πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, ο Μάριος Λώλος μπορεί να μην κινδύνεψε στην εμπόλεμη ζώνη, όμως λίγο έλειψε να χάσει την ζωή του από το κλομπ ενός «μπάτσου», όπως λέει.

«Φωτορεπορτάζ είναι να επιλέγεις από μια πληθώρα φωτογραφιών κάποιες και με αυτές να μεταφράζεις μια είδηση, να λες δηλαδή μια ιστορία με μια φωτογραφία, να λες τις ειδήσεις με την γλώσσα της εικόνας και όχι με την γλώσσα τον λέξεων. Με γοήτευσε λοιπόν, να λέω φωτοϊστορίες, με γοητεύει να είμαι μέσα στα γεγονότα, να τα βιώνω ο ίδιος και να μην χρειάζομαι ενημέρωση από τις ειδήσεις τον οκτώ», μου λέει χαρακτηριστικά όταν τον ρωτάω τι τον «τράβηξε» στο επάγγελμα του φωτορεπόρτερ, «Στο φωτορεπορτάζ έχεις την ελευθερία του να δείχνεις τα γεγονότα με την δική σου ματιά, αυτό όμως δεν σημαίνει πως σε ορισμένε περιπτώσεις οι φωτογραφίες σου δεν θα λογοκριθούν».

Περιπτώσεις λογοκρισίας υπήρξαν κατά καιρούς στην πολυετή καριέρα του: «Μπορεί να δείξεις κάτι το οποίο ένα έντυπο δεν θέλει να το δείξει. Το θέμα ποιο είναι, όσο πιο ξεκάθαρη είναι μια φωτογραφία, τόσο δεν χρειάζεται λεζάντα. Μια ξεκάθαρη φωτογραφία με ένα ξεκάθαρο μήνυμα κάποιοι πιθανώς να μην θέλουν να την δείξουν. Έχω λογοκριθεί αρκετές φορές, αλλά η λογοκρισία ποτέ δεν με περιόρισε, κατάφερνα πάντα να περάσω και δικές μου εικόνες», λέει σχετικά.

«Παλαιότερα στον Ελεύθερο Τύπο με κυβέρνηση ΝΔ, δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλω τον Πρωθυπουργό με γκριμάτσα και η φωτογραφία να δημοσιευόταν ή να δώσω φωτογραφίες που να σατιρίζουν κάποιον Υπουργό της τότε κυβέρνησης και να ‘ πέρναγαν’. Όμως οι παραπολιτικές φωτογραφίες δεν είναι γελοιοποίηση του εικονιζόμενου, είναι η ματιά του φωτορεπόρτερ», προσθέτει. «Για παράδειγμα δεν θα φωτογραφίσω τον Σαμαρά να ξύνει την μύτη του, όμως θα τον αποθανατίσω σε ένα παράξενο στιγμιότυπο με τον Βενιζέλο, έχει ένα πολιτικό ενδιαφέρον όλο αυτό. Είναι πολιτικό σχόλιο», διευκρινίζει.

Τα ταξίδια του στην Βοσνία, στην Κράινα της Κροατίας, στην εμπόλεμη Γάζα το 2009 τον έφεραν σε επαφή με την φρίκη του πολέμου και στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όμως όπως μου λέει σήμερα επίκεντρο είναι η Ελλάδα: «Θεωρώ ότι ζούμε έναν εσωτερικό πόλεμο. Οι Έλληνες πολεμικοί ανταποκριτές κάνουν πολεμικό ρεπορτάζ στην ίδια τους την πατρίδα. Στο εξωτερικό έχω κινδυνέψ