Ομολογία ενοχής η… ηρωική έξοδος Μητσοτάκη

11:09 30/11/2022 - Πηγή: KoutiPandoras

Tα περιθώρια στενεύουν για τον κ. Μητσοτάκη. Οι αποκαλύψεις είναι καταιγιστικές και η μέθοδος του… κατενάτσιο που ακολουθεί, παριστάνοντας τον… ψόφιο κοριό, έχει ημερομηνία λήξης.

Δεν μπορεί, για παράδειγμα να υποστηρίζει για πολύ ότι «δεν ήξερε και δεν του έλεγαν», όταν όλοι γνωρίζουν ότι η ΕΥΠ μεταφέρθηκε με δική του πρωτοβουλία στη δική του αρμοδιότητα, ακριβώς για να γνωρίζει και για να του λένε τα πάντα.Δεν μπορεί να αποκρούει κάθε κατηγορία για συμμετοχή

του στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και συγχρόνως να κρύβεται πίσω από ένα απόρρητο που ο νομικός κόσμος αμφισβητεί την ύπαρξή του όταν πρόκειται για έρευνα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.Δεν μπορεί να έχει αποπέμψει τον ανιψιό και στενότερό του συνεργάτη, όπως και τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ και έμπιστό του, ως ενόχους για τις παρακολουθήσεις και αυτοί να μην έχουν ελεγχθεί ακόμη από τη Δικαιοσύνη.Δεν μπορεί να ισχυρίζεται «Όλα στο φως» και ο ίδιος να αποφεύγει επί 4 εβδομάδες να απαντήσει στη Βουλή σε επίκαιρες ερωτήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα για το σκάνδαλο.Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να παραδέχεται ότι ιδιώτες παρακολουθούν με παράνομο λογισμικό πολίτες και πολιτικούς και οι ιδιώτες που το διακινούν να διαφεύγουν των ελέγχων και των ερευνών.Δεν μπορεί για πολύ ο κ. Μητσοτάκης να υποστηρίζει ότι ο ίδιος είναι αθώος και ο Βαξεβάνης ψεύτης και να μην καταθέτει μηνυτήρια αναφορά σε βάρος του.Δεν μπορεί όλα αυτά τα κυβερνητικά στελέχη να υποστηρίζουν ότι η παρακολούθησή τους είναι αβάσιμη και ψευδής και κανένας από αυτούς να μην μηνύει τον κατ’ αυτούς κατασκευαστή των μύθων.

Δεν μπορεί, με δυο λόγια, ο πρωθυπουργός να κρύβεται για πολύ από την αλήθεια. Και μόνο το γεγονός, άλλωστε, ότι κρύβεται προδίδει την ενοχή του.

Τα περιθώρια συνεπώς στενεύουν επικίνδυνα για τον κ. Μητσοτάκη. Ο οποίος έχει μπροστά του δύο κατά βάση επιλογές.

Η πρώτη είναι να συνεχίσει να κάνει τον… ψόφιο κοριό και να εξαντλήσει την τετραετία, για να δείξει έστω και μια φορά ότι σέβεται τους θεσμούς.

Ξεπερνώντας το αστείο περί… σεβασμού των θεσμών από έναν πρωθυπουργό που κατά τη διάρκεια της θητείας του και ενώ είχε ο ίδιος την ευθύνη της ΕΥΠ, παρακολουθούνταν η μισή κυβέρνηση, η μισή αντιπολίτευση και ο μισός δημοσιογραφικός και επιχειρηματικός κόσμος, το σενάριο της παραμονής του στην κυβέρνηση μέχρι το καλοκαίρι εξελίσσεται σε ιδιαίτερα επικίνδυνο εκτός για τη χώρα και για τον ίδιον.

Πρώτα γιατί με τόσες καταιγιστικές αποκαλύψεις και με τόσους εμπλεκόμενους, δεν είναι δα και μικρή η πιθανότητα κάποια στιγμή να σπάσει η συνωμοσία της σιωπής από κάποιον από όλους αυτούς. Κι αυτό είναι το τελευταίο, προφανώς, που θα επιθυμούσε ένας πρωθυπουργός στην ευθύνη του οποίου ξέσπασε ένα τέτοιας έκτασης και σοβαρότητας σκάνδαλο κατά της Δημοκρατίας και των θεσμών.

Η διεθνής εμπειρία, άλλωστε, δεν είναι ευνοϊκή. Καθώς και ο Νίξον αντιστάθηκε για δύο χρόνια, μη παραδεχόμενος την ενοχή του στο σκάνδαλο Watergate, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να παραιτηθεί, κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων και του κινδύνου να πάει φυλακή…

Κι ύστερα είναι και ο διεθνής τύπος που, επειδή δεν ελέγχεται από την ελληνική κυβέρνηση, βοά καταγγέλλοντας διαρκώς το ολοκληρωτικό καθεστώς Μητσοτάκη στην Ελλάδα.

Είναι λοιπόν φανερό ότι το σενάριο της παραμονής Μητσοτάκη στην κυβέρνηση μέχρι την άνοιξη ή ακόμη χειρότερα μέχρι το καλοκαίρι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.

Κι ύστερα, όσο ο πρωθυπουργός παραμένει στην κυβέρνηση, τόσο αυξάνει και ένας ακόμη μεγάλος κίνδυνος. Να ανατραπεί εσωτερικά και να αντικατασταθεί από ένα νέο και απαλλαγμένο από βάρη στέλεχος το οποίο εκείνο να οδηγήσει σε εκλογές, με καλύτερες, προφανώς, πιθανότητες επιτυχίας.

Ο κίνδυνος του εσωτερικού εχθρού, όσο κι αν τα στελέχη της ΝΔ φοβούνται να αντιδράσουν όταν ξέρουν ότι κάποιοι τους κρατούν γνωρίζοντας τα μυστικά τους, δεν είναι μικρός. Κι ακόμη χειρότερα, ο κίνδυνος… ατυχήματος μεγαλώνει όσο περνά ο καιρός.

Και τέλος, όσο περνά ο καιρός και οι αποκαλύψεις συνεχίζονται, ενώ οι κατηγορίες δεν διαψεύδονται, τόσο αυξάνεται η δυσαρέσκεια του κόσμου για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.

Και σε αυτό το βαρύ κλίμα δεν βοηθούν ούτε η αποτυχία στη διαχείριση της οικονομικής και της ενεργειακής κρίσης, ούτε και η ληστρική επιδρομή των γαλάζιων… ακρίδων στα δημόσια ταμεία και στα σπίτια των δανειοληπτών.

Με την Ελλάδα να αποκαλύπτεται στις διεθνείς αξιολογήσεις ότι εκτός από την παραβίαση των δημοκρατικών θεσμών, της ελευθεροτυπίας και του κράτους δικαίου, είναι και ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες με την ακριβότερη ενέργεια, τους μικρότερους μισθούς και τη μεγαλύτερη απειλή φτώχειας για τους κατοίκους της.

Έτσι λοιπόν το σενάριο της παραμονής της κυβέρνησης μέχρι ή έστω κοντά στη λήξη της συνταγματικής προθεσμίας για την προκήρυξη εκλογών είναι τόσο αδύναμο και ενέχει τόσους κινδύνους, που πρακτικά ισοδυναμεί με την απόλυτη καταστροφή.

Γι’ αυτό λοιπόν το δεύτερο σενάριο, αυτό της πρώιμης και αιφνιδιαστικής προσφυγής στην κάλπη δεν αποτελεί πια ελεύθερη πολιτική επιλογή του πρωθυπουργού, αλλά δεσμευτικό μονόδρομο.

Καθώς κάνοντας εκλογές εν μέσω χειμώνα μειώνει τον χρόνο παραμονής του στην εξουσία, άρα και τον χρόνο που χρειάζεται να συμβεί αυτό που ο κ. Μητσοτάκης προσπαθεί διακαώς να αποφύγει.

Ένας πανίσχυρος όμως πρωθυπουργός, όσον αφορά στις ευκαιρίες που του δίνει το Σύνταγμα να έχει αυτός τη δυνατότητα επιλογής του χρόνου προκήρυξης των εκλογών, ο οποίος οδηγεί τη χώρα στις κάλπες πιεζόμενος από τη συγκυρία και φοβούμενος τα χειρότερα ακόμη και από την ίδια την εκλογική του ήττα, είναι ένας ταπεινωμένος από την ομολογία της ενοχής και της αποτυχίας του πρωθυπουργός.

Γιατί είχε τις ευκαιρίες να πάει σε εκλογές ενώ ακόμη ήταν παντοδύναμος και τις έκαψε. Δεσμεύσεις σε ημέτερους, λάθος εκτίμηση του πολιτικού χρόνου και των πολιτικών εξελίξεων, αλαζονική αντίληψη των δυνατοτήτων του και έπαρση ότι θα μπορούσε να ανατρέψει την οποιαδήποτε σε βάρος του κατάσταση, τον οδήγησαν σήμερα να σέρνεται σε πρόωρες εκλογές. Έστω κι αν εκμεταλλεύεται το άλλοθι ότι έφτασε οριακά στο 2023, που ήταν, έτσι κι αλλιώς, χρονιά εκλογών.

Τούτων δοθέντων, οι εκλογές που έρχονται και θα γίνουν κάτω από την πίεση των αποκαλύψεων ενός τεράστιου σκανδάλου σε βάρος της Δημοκρατίας και συγχρόνως και κάτω από το βάρος της κυβερνητικής αποτυχίας σε όλα τα μέτωπα των κρίσεων που διαχειρίστηκε, θα είναι εκλογές αναγκαστικής υποχώρησης και ταπεινωτικής ομολογίας ενοχής και αποτυχίας για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Και γι αυτό θα είναι εκλογές ήττας για μια κυβέρνηση που φερόμενη καθεστωτικά και ελέγχοντας κατά τρόπο ολοκληρωτικό τους αρμούς της εξουσίας και τους θεσμούς της Δημοκρατίας, πίστεψε ότι θα ήταν για πάντα ανίκητη.