Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, το παρελθόν προοικονομεί το μέλλον

19:33 25/2/2024 - Πηγή: KoutiPandoras

Ήταν 8 Μαρτίου του 2007 όταν κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο της Μαριέττας Γιαννάκου που επιχειρούσε να αναθεωρήσει το άρθρο 16 και να εισάγει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Ήδη από τον Μάιο της προηγούμενης χρονιάς, είχε αναπτυχθεί ένα γιγάντιο φοιτητικό κίνημα ενάντια στον νόμο πλαίσιο της τότε υπουργού Παιδείας. Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και οι καταλήψεις σε ολόκληρη τη χώρα συνεχίστηκαν το Σεπτέμβρη του 2006 έως τον Μάρτη του 2007 με τους κλυδωνισμούς στην κυβέρνηση Καραμανλή να είναι

εμφανείς.

Εκείνη η 8η του Μάρτη όμως ήταν μια ιστορική μέρα. Πάνω από 50.000 φοιτητές περικύκλωσαν τη Βουλή (ίσως η μεγαλύτερη φοιτητική κινητοποίηση των τελευταίων δεκαετιών) την ώρα που ψηφιζόταν ο νόμος πλαίσιο. Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν άγρια καταστολή.

Μεγάλες πολύωρες συγκρούσεις ξέσπασαν τόσο κατά τη διάρκεια του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου όσο και μετά από αυτό, σε όλο το κέντρο της Αθήνας και ειδικά στους δρόμους γύρω από την Βουλή. Τα ΜΑΤ «άνοιξαν» τα κεφάλια αρκετών φοιτητών, ενώ έπνιξαν στα χημικά και εγκλώβισαν ένα μεγάλο πλήθος κόσμου, προχωρώντας παράλληλα σε δεκάδες συλλήψεις.

Το φοιτητικό κίνημα του 2006-07 άφησε μια γλυκόπικρη γεύση στους ανθρώπους που έδωσαν την ψυχή τους σε αυτό. Αυτό γιατί πέτυχε τον στόχο της μη αναθεώρησης του άρθρου 16, ωστόσο έκλεισε με ήττα, καθώς ψηφίστηκε ο νόμος-πλαίσιο.

17 Μάρτηδες μετά, την ίδια ακριβώς ημέρα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, θα φέρει προς ψήφιση στην ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο με τίτλο «Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου-Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων» εμπνευστής του οποίου ο υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Κυριάκος Πιερρακάκης.

17 χρόνια μετά, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε «μη κρατικά παραρτήματα» στον δημόσιο λόγο, ο νεοφιλελεύθερος πόθος για εισροή ξένων κεφαλαίων παραμένει αμείωτος και η παράκαμψη του Συντάγματος και του άρθρου 16 που προβλέπει ρητά ότι «η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου» φαίνεται να μην ενοχλεί κανέναν εκ των κυβερνώντων.

17 χρόνια μετά, παιδιά που μόλις είχαν γεννηθεί το 2007, οργανώνονται στα αμφιθέατρα, καταλαμβάνουν τις σχολές τους επί μήνες και κατεβαίνουν στον δρόμο κάθε Πέμπτη, αγωνιζόμενοι για τα αυτονόητα. Την δημόσια δωρεάν Παιδεία.

Το φοιτητικό κίνημα είναι εδώ, ζωντανό και δεν είναι μόνο του. Οι αναλογίες και οι αντιστοιχίες με εκείνη την εποχή πολλές και σημαδιακές. Η ολοένα και αυξανόμενη καταπίεση και καταστολή της εργατικής τάξης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη -όπως άλλωστε και εκείνης του Καραμανλή- ισχυροποιεί τις αντιστάσεις και ενώνει από τα κάτω όσους αγωνίζονται.

Η περιστολή δικαιωμάτων συνοδευόμενη από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις (γιατί περί περικοπών πρόκειται -ακόμα και αν διαφημίζονται ως αυξήσεις- με τον ολοένα και μεγαλύτερο πληθωρισμό και την τεράστια φορολογία) θα μπορούσε να παρομοιαστεί, με μια χύτρα, που σιγοβράζει, έτοιμη να εκραγεί.

Και αν κάτι θυμούνται σίγουρα όλοι μετά από το φοιτητικό κίνημα του 07 και την διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι τα όσα ακολούθησαν έναν χρόνο και κάτι αργότερα. Τότε που μια νύχτα του Δεκέμβρη ήταν ικανή να μείνει για πάντα χαραγμένη στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας και οι περισσότεροι εκ των κυρ-Παντελήδων και των κυβερνώντων να μένουν ανήμποροι να κοιτάνε την χύτρα…

Η σημειολογία έχει τελικά τη δική της ξεχωριστή θέση στην καθημερινή ζωή…