«Σαν κάρο κακογρασωμένο…»

18:44 23/3/2023 - Πηγή: KoutiPandoras

Σκηνικό: Προσφυγικά των Αμπελοκήπων, δεκαετία του ’50, η οδός Πανόρμου – στο τμήμα προς την Κηφισίας – χωματόδρομος. Ο πλανόδιος μανάβης, ο Άλκης, κάθε πρωί με το κάρο του να τριζοβολάει, να στριγκλίζουν οι ακτινωτοί καροτροχοί, διαλαλούσε την πραμάτεια του. Οι νοικοκυρές σαν μέλισσες γύρω από τον Άλκη για ένα πράγμα μόνο διαμαρτύρονταν. Ούτε για τις τιμές, ούτε για την ποιότητα των λαχανικών. Δεν ήταν λίγες εκείνες που τις ενοχλούσε σφόδρα η στριγκιά “φωνή”, ο διαπεραστικός, οξύς ήχος που έκαναν οι τροχοί του κάρου σε κάθε περιστροφή. Η κουμπάρα η Φωτίκα, πρώτη απ’ όλες, έλεγε

ότι το κάρο του Άλκη έσκουζε όπως ο προκομμένος ο άντρας της κάθε φορά που γύρναγε τύφλα στο μεθύσι.

– “Καλά, καλά θα το γρασάρω”, έλεγε ο μανάβης κάθε φορά που άκουγε τα σκολιανά του…

– “Άλλαξέ το, το ρημάδι” του φώναζε η Φωτίκα…

Ώσπου μια ωραία πρωία ο Άλκης εμφανίστηκε επί τρίκυκλης μοτοσυκλέτας με τα καφάσια να ξεχειλίζουν γύρω-γύρω από την καρότσα. “Είδατε, το κατάστημα απαλλάχτηκε από τον κακό εαυτό του. Τέρμα η κακοφωνία”, πείραζε τις πελάτισσες. Έκτοτε οι διαμαρτυρίες για το κακογρασωμένο κάρο πέρασαν στην Ιστορία…

Το “κακογρασωμένο κάρο” μας ξανακτύπησε την πόρτα μετά από χρόνια. Φρόντισε γι’ αυτό ο Μαγιακόφσκι με το ποίημά του “Ξελασπώστε το μέλλον”. Σε κάποιους στίχους διαβάζουμε:

“ Το μέλλον δε θα ‘ρθει από μονάχο του, έτσι νέτο σκέτο,

αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς.

[…]

Μέτρησε, καλοσκέψου, σημάδεψε –

και τράβα, βήματα τα βήματα, έστω και πάνω σε μικροζητήματα.

[…]

Εκείνος κει, που ολημερίς τριζοβολάει βλαστήμιες

  σαν κάρο κακογρασωμένο…

Αυτός το μπόι του μέλλοντος δεν το ‘χει φτασμένο.

 

Πόλεμος δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς εσύ,

να λες ναι, ναι, στα μέτωπα με βολές πολυβόλου...”

Αφορμή για να θυμηθούμε το “κακογρασωμένο” κάρο του Άλκη και του Μαγιακόφσκι, μας έδωσε ο …θόρυβος γύρω από τον Παύλο Πολάκη…

Επιστροφή στη φτωχογειτονιά: Οι νοικοκυρές της φτωχογειτονιάς δεν άλλαξαν μανάβη. Η πραμάτεια του ήταν εξαιρετική. Κι ο Άλκης δεν άλλαξε. Ο ίδιος ήταν πάντα. Τίμιος κι αληθινός. Δεν ήταν μπαγαπόντης, ούτε κλέφτης στο ζύγι.

Η μοτοσυκλέτα – μανάβικο τον πήγε και σ’ άλλες γειτονιές κι αυγάτισε την πελατεία του…

Ο Άλκης απεχθανόταν τους κατοχικούς λαδέμπορους, τους μαυραγορίτες και τους επιγόνους τους. Όπως απεχθανόταν τους χαφιέδες του βαθέως κράτους της Δεξιάς. Σ’ αυτό δεν άλλαξε ποτέ. Δεν άλλαξε τις ιδέες του. Άλλαξε το κάρο. Έπαψε το ενοχλητικό τριζοβολητό, το τριζοκόπημα. Και η κουμπάρα η Φωτίκα του έδωκε την ευχή της…ελπίζοντας ότι απαλλάχτηκε οριστικά από το κάρο που της θύμιζε τον προκομμένο …

ΥΓ: Ο Άλκης είχε δυο εχθρούς: Το κακογρασωμένο κάρο και τον Μπαντανά. Τον εκπρόσωπο των απατεώνων μανάβηδων που έχανε πελατεία από τον Άλκη. Όταν οι πελάτισσες διαμαρτύρονταν στον Μπαντανά που τους έκλεβε στο ζύγι, εκείνος γρύλιζε: “Ο κομμουνιστής, ο αγροίκος, ο άξεστος ο Άλκης τα λέει αυτά για να μας δυσφημίσει μανδάμ”…