Τέμπη: Οι εγκληματικές διαστάσεις της υπέρ συμφερόντων κυβερνητικής πολιτικής

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα κατέληξε να είναι πρώτη σε θανάτους από την πανδημία ανά πληθυσμό στην Ευρώπη. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προφασίστηκε ότι δήθεν δεν είχε διαβάσει τη μελέτη Λύτρα, η οποία του είχε υποβληθεί προ εξαμήνου και η οποία επιβεβαίωνε αυτό που γνώριζαν όλοι, πλην του ιδίου και της κυβέρνησής του.

Ότι δηλαδή η χώρα χρειάζονταν γενναία επένδυση στο ΕΣΥ για να σωθούν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που πήγαν χαμένες εκτός ΜΕΘ.

Παρά τις επίμονες, όσο και αντιεπιστημονικές και αντικοινωνικές

προσπάθειες Πέτσα, Σκέρτσου και Γεραπετρίτη να πείσουν με γελοία επιχειρήματα ότι η επένδυση σε ΜΕΘ θα ήταν πεταμένα λεφτά, ότι δεν χρειαζόμαστε ένα ΕΣΥ «πολυτελείας» και ότι οι ΜΕΘ όσο αυξάνονται, τόσο αυξάνονται και οι θάνατοι.

Όλο αυτό το στημένο σκηνικό αποσκοπούσε στο να εξυπηρετηθεί, σε βάρος της ζωής χιλιάδων Ελλήνων, η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του «φιλέτου» της Υγείας.

Η οποία έγινε νόμος μόλις τέλειωσε η πίεση από την πανδημία. Σύμφωνα με τον οποίο, στον δημόσιο και δωρεάν, μέχρι πρότινος, τομέα της Υγείας εισέρχονται πλέον οικονομικά συμφέροντα. Με αντίστοιχη κατάργηση της δωρεάν ιατρικής φροντίδας, περίθαλψης και νοσηλείας στα νοσοκομεία.

Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στην ενέργεια. 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Ελλάδα κατέληξε να είναι η ακριβότερη χώρα της Ευρώπης σε τιμές ρεύματος χονδρικής, όπως και από τις ακριβότερες χώρες στην τιμή των καυσίμων. Δύο αιτίες που συμπαρασύρουν στην ακρίβεια όλα τα υπόλοιπα προϊόντα.

Και δεν είναι τυχαίο γιατί πίσω από την ακρίβεια κρύβεται η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και η περίφημη ιδεοληψία της αυτορρύθμισης των αγορών. Σε μια εποχή ενεργειακής κρίσης που ακόμη και οι νεοφιλελεύθεροι ευρωπαίοι, όπως ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, επανακρατικοποιούσαν τις επιχειρήσεις ενέργειας και ρύθμιζαν τις αγορές με πλαφόν στις ανώτατες τιμές, φορολόγηση των υπερκερδών των ενεργειακών επιχειρήσεων και μείωση της φορολογίας καυσίμων και ειδών πρώτης ανάγκης.

Όπως η ζωή δεν αγαπά το κενό, έτσι και σε συνθήκες κρίσης, αν την αγορά δεν τη ρυθμίσει το κράτος θα τη ρυθμίσουν προς όφελός τους οι κερδοσκόποι που θα βρουν την ευκαιρία να αισχροκερδήσουν σε βάρος των καταναλωτών.
Όπως ακριβώς πίσω από τους υπερβάλλοντες θανάτους από την πανδημία και πίσω από την ακρίβεια κρύβεται η υπέρ συμφερόντων πολιτική που εφαρμόζει πιστά η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Υγεία και στην Ενέργεια, έτσι και πίσω από το τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη βρίσκεται η ίδια υπέρ συμφερόντων πολιτική στις μεταφορές.

Πρόκειται για την πολιτική της διάλυσης των δημόσιων σιδηροδρομικών οργανισμών, με σκοπό την περαιτέρω εκχώρηση δημόσιων σιδηροδρομικών υπηρεσιών σε ιδιωτικά συμφέροντα, όπως κατ’ επανάληψη εξήγγειλε ο παραιτηθείς υπουργός Μεταφορών.

Ο σταθμάρχης της βάρδιας και οι αυτονόητες ευθύνες του δεν είναι παρά το δέντρο στην υπόθεση των ευθυνών για το δυστύχημα. Ένα δέντρο όμως που φυτεύτηκε και ποτίστηκε από την υπέρ συμφερόντων πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αφού ο ακατάλληλος, άπειρος και άνευ τυπικών προσόντων σταθμάρχης μετατάχθηκε από άλλη υπηρεσία και τοποθετήθηκε στη θέση του αναξιοκρατικά και με ρουσφέτι, ως αποτέλεσμα μιας πελατειακής πολιτικής στο δημόσιο. Η οποία σφραγίστηκε με τη νομοθετική παρέμβαση του μοιραίου υπουργού Μεταφορών Κ. Καραμανλή που άλλαξε το ανώτατο όριο ηλικίας για τοποθέτηση νέων σταθμαρχών, αυξάνοντάς το κατά 10 χρόνια, προκειμένου να νομιμοποιηθεί η πελατειακή τοποθέτηση του συγκεκριμένου. Με τις γνωστές ολέθριες συνέπειες.
Και δεν είναι μόνον αυτό.

Πίσω από το γεγονός που εξέπληξε τους πάντες, ότι δηλαδή ο συγκεκριμένος άπειρος σταθμάρχης αφέθηκε μόνος του χωρίς υποστήριξη στη βάρδια τη μοιραία νύχτα, κρύβεται το δάσος της υπέρ συμφερόντων πολιτικής της απαξίωσης των δημόσιων οργανισμών που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Αφού από τους 22 σταθμάρχες που υπηρετούσαν στη Λάρισα μέχρι το 2019, έμειναν ενεργοί μόλις οι 10 σήμερα, ως αποτέλεσμα της αποψίλωσης του δημόσιου τομέα από έμπειρα στελέχη και της μη αναπλήρωσής τους. Συνολικά στους σιδηροδρόμους σήμερα εργάζεται μόλις το 60% όσων εργάζονταν προ του 2019.

Το κακό όμως με την υπέρ συμφερόντων πολιτική της διάλυσης του δημόσιου, τις εγκληματικές διαστάσεις της οποίας ανακαλύπτουμε σήμερα, δεν σταματά μόνο στην κρίσιμη παράμετρο της αφαίρεσης του ανθρώπινου δυναμικού. Επεκτείνεται και στις επενδύσεις σε υποδομές και σε έργα για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων.

Το σύστημα τηλεδιοίκησης που λειτουργούσε μέχρι το 2019 στη Λάρισα και το οποίο αν λειτουργούσε και σήμερα θα είχε αποτραπεί το δυστύχημα, κάηκε από πυρκαγιά τον Ιούλιο του 2019. Και δεν αποκαταστάθηκε ποτέ, με ευθύνη της σημερνής κυβέρνησης.

Όπως και το κέντρο δευτεροβάθμιου ελέγχου της κυκλοφορίας στα κεντρικά του ΟΣΕ στην Αθήνα, το οποίο θα διόρθωνε το λάθος του σταθμάρχη και θα απέτρεπε το μοιραίο δυστύχημα αν λειτουργούσε, καταργήθηκε με ευθύνη της κυβέρνησης το 2020.

Κι ακόμη, ένα σύστημα κινητής τηλεφωνίας για την ενδοεπικοινωνία στις σιδηροδρομικές μεταφορές, που ήταν έτοιμο από το 2019 και που αν λειτουργούσε θα είχαν ειδοποιηθεί οι μηχανοδηγοί πριν τη μετωπική σύγκρουση, δεν λειτούργησε ποτέ.

Όπως δεν λειτούργησε ποτέ το ETCS, το ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας, με ευθύνη της κυβέρνησης και πάλι και το οποίο όφειλε να έχει λειτουργήσει από το 2020, όπως αναδεικνύει ο πρόεδρος της επιτροπής που τοποθετήθηκε για την εφαρμογή του. Ο οποίος παραιτήθηκε με αιχμές και με βαριές κατηγορίες σε βάρος των υπευθύνων στην ΕΡΓΟΣΕ και στο υπουργείο, τον Απρίλιο του 2022.

Του οποίου συστήματος ασφάλειας προσπάθησαν να ρίξουν την ευθύνη της μη λειτουργίας στην προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά τους το χάλασε ο πρώην υπουργός Χρήστος Σπίρτζης. Ο οποίος προσκόμισε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η σχετική εργολαβία το 2018 είχε φτάσει στο 68%. Και η οποία επί 4 χρόνια με τη σημερινή κυβέρνηση δεν προχώρησε παρά στο 77% της ολοκλήρωσής της.

Εκεί όμως που κατ’ εξοχήν αποκαλύπτεται η υπέρ συμφερόντων πολιτική της κυβέρνησης, είναι στη σκανδαλώδη αλλαγή από τον παραιτηθέντα υπουργό Κ. Καραμανλή της αρχικής σύμβασης του 2017 με την Hellenic Train.

Ο παραιτηθείς υπουργός στη νέα σύμβαση που υπέγραψε αφαίρεσε από την προηγούμενη την υποχρέωση της Ιταλικής επιχείρησης να επενδύσει 650 εκατομμύρια ευρώ στο σιδηρόδρομο, αφαιρώντας ταυτόχρονα και από το ελληνικό δημόσιο την υποχρέωση να λειτουργήσει το σύστημα ασφάλειας.

Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Ένα της χαριστικής σύμβασης για τους ιδιώτες και ένα της απαλλαγής του δημοσίου από τις ευθύνες του για τη λειτουργία του συστήματος ασφάλειας.

Η τακτική της συγκάλυψης που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά το δυστύχημα, με την ανάδειξη του δέντρου των ευθυνών των σταθμαρχών και των προϊσταμένων τους, την εξαφάνιση από το κάδρο του υπεύθυνου για τις μεταφορές εδώ και 4 χρόνια υπουργού Κ. Καραμανλή και τη διάχυση του δάσους των ευθυνών σε προηγούμενες… κυβερνητικές βάρδιες, με σκοπό τον συμψηφισμό τους, απλώς επιβεβαιώνουν τις εγκληματικές ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης.

Γιατί μόνο τυχαίο δεν είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόνο σήμερα και δεν έχουν συμβεί ποτέ στο παρελθόν.
Γιατί αν τα εξετάσει κανείς μεμονωμένα, εμφανίζονται σαν επιμέρους δέντρα ευθυνών για το δυστύχημα.

Αν όμως κανείς τα δει όλα μαζί, σαν ένα ενιαίο σύστημα, τότε εμφανίζεται το δάσος μιας υπέρ συμφερόντων εγκληματικής πολιτικής. Που συνίσταται στη διάλυση του δημόσιου τομέα και στην απαξίωση του δημόσιου συμφέροντος, με μοναδικό σκοπό την εκχώρηση κρίσιμων δημόσιων υπηρεσιών και λειτουργιών σε ιδιώτες.

Μια υπέρ συμφερόντων εγκληματική πολιτική στο βωμό της οποίας η Ελλάδα θρηνεί σήμερα δεκάδες ανθρώπινα θύματα.

Πηγή: TVXS

Keywords
Τυχαία Θέματα