«Θα μπορούσε να έχει σωθεί το παιδί μας»: Τι καταγγέλλει ο πατέρας του 11 μηνών βρέφους που πέθανε στο Βόλο

13:04 28/8/2023 - Πηγή: KoutiPandoras

Στις 23 Αυγούστου, ο Βόλος βυθίστηκε στο πένθος από τον αιφνίδιο θάνατο ενός παιδιού μόλις 11 μηνών, του μικρού Παναγιώτη.

Δε θα μεγαλώσει με τα όνειρα που έκαναν οι δύο υπέροχοι γονείς του, που απέκτησαν το πρώτο τους παιδί σε ηλικία 25 και 36 ετών.

Ο πατέρας του μικρού Παναγιώτη, ο οποίος κατέληξε ύστερα από μία ταλαιπωρία με την υγεία του τους τελευταίους έξι μήνες της ζωής του, μιλάει αποκλειστικά στο TheNewspaper.gr θέλοντας να στείλει το δικό του μήνυμα, ώστε στα νεογέννητα παιδιά να γίνονται όλες εκείνες οι

εξετάσεις που θα μπορέσουν να σώσουν τις ζωές τους.

Ο Παναγιώτης γεννήθηκε τον περσινό Σεπτέμβρη και δεν πρόλαβε να κλείσει έναν χρόνο ζωής. Όλες του οι εξετάσεις έγιναν όπως τα πρωτόκολλα όριζαν, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και εν ζωή.

Όπως λέει ο πατέρας του, «μέχρι το παιδί να γίνει πέντε μηνών όλα πήγαιναν περίφημα. Μεγάλωνε κανονικά, έπαιρνε βάρος και ύψος. Ξαφνικά κόλλησε στα κιλά του και ξεκίνησε ένα συνάχι. Όπως είναι λογικό απευθυνθήκαμε σε παιδίατρο του Βόλου για να τον εξετάσει και να μας πει τι να κάνουμε. Μας είπε να μην ανησυχούμε και μας έδωσε ορό για πλύσεις».

Όμως, κάπου εδώ ξεκινά να εκτυλίσσεται η τραγωδία που βρήκε το ζευγάρι.

«Ο Παναγιώτης ξεκίνησε να κάνει δέκατα, τα οποία δεν υποχωρούσαν, ενώ το συνάχι δεν έφευγε. Το Πάσχα τον έπιασε ένας πολύ έντονος και επίμονος βήχας. Ο γιατρός έλειπε σε διακοπές κι έτσι καθυστερήσαμε 2-3 μέρες προκειμένου να τον εξετάσει εκ νέου. Του βρήκε ακροαστικά και του συνταγογράφησε αντιβίωση, ενώ του έδωσε και εισπνεόμενα ως θεραπευτική αγωγή.

Στη συνέχεια κάναμε εξέταση αίματος και βρέθηκαν χαμηλά τα επίπεδα των λευκών αιμοσφαιρίων. Στην ακτινογραφία που ακολούθησε βρέθηκε ένα παρακάρδιο στίγμα. Εκεί χάσαμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας. Ξεκίνησε η ανησυχία μας» λέει ο άτυχος πατέρας.

«Ο παιδίατρος μας σύστησε να πάμε σε έναν άλλον γιατρό στη Λάρισα με μεγαλύτερη ειδίκευση. Εκείνος αφού εξέτασε τον Παναγιώτη, του βρήκε βρογχιολίτιδα. Μας έδωσε μάσκες με νεφελοποιητή και ο βήχας άρχισε να σπάει.

Στις 4 Ιουνίου, το παιδί βαφτίστηκε. Όμως ήταν κακοδιάθετο. Κανείς μέχρι τότε δεν περίμενε τι θα συμβεί. Απλώς πιστέψαμε ότι είναι κουρασμένος, όπως όλα τα παιδάκια στις βαφτίσεις τους. Την επόμενη μέρα ξεκίνησε πάλι δυνατός βήχας.

Απευθύνθηκα στον παιδίατρό μας, με το ερώτημα αν πρέπει να πάω το παιδί στο νοσοκομείο. Μου απάντησε ότι “για έναν βήχα δεν πηγαίνουμε στο νοσοκομείο”.

Το παιδί μέσα σε λίγες ώρες είχε οξυγόνο 85. Εκεί καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι άσχημα και πηγαίνουμε στο Νοσοκομείο. Μας σύστησε να πάμε στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης, το οποίο όμως δεν εφημέρευε. Έτσι πήγαμε στο “Αχιλλοπούλειο” του Βόλου. Περάσαμε τρεις εφιαλτικές νύχτες. Μέχρι και κατσαρίδες έβγαιναν από τα σιφώνια.

Στις 10 Ιουνίου μεταφέρεται στο “Ιπποκράτειο” και οι γιατροί για πρώτη φορά διαγιγνώσκουν βαριά πνευμονία και στους δύο πνεύμονες, ενώ κόλλησε μεταπνευμονοιό. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Στη συνέχεια, οι γιατροί μας ενημερώνουν ότι ο Παναγιώτης πάσχει από βαριά ανοσοανεπάρκεια.

Είναι ένα νόσημα μοναδικό, δεν κληρονομείται δηλαδή και το έχεις εκ γεννετής. Στις πρώτες μέρες σύλληψης, που δημιουργείται το dna, παρουσιάζεται κάποια γεννετική ανωμαλία. Μοναδικός τρόπος να σωθεί το παιδί, είναι να γίνει μία εξέταση μόλις γεννιέται το βρέφος, προκειμένου να γίνει άμεσα μεταμόσχευση μυελού των οστών, που έχει μεγάλη επιτυχία.

Το παιδί μεταφέρεται στη συνέχεια με ασθενοφόρο του “Χαμόγελου του παιδιού” από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, διότι η κατάστασή του κρίθηκε πολύ σοβαρή. Έτσι, κάνει εισαγωγή στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Παίδων “Αγία Σοφία” με βαρύτατη λοίμωξη και στις 23 Αυγούστου φεύγει από τη ζωή».

Ο πατέρας του Παναγιώτη, θέλει να περάσει το μήνυμα πως αν αυτή η εξέταση για την ανοσοανεπάρκεια είχε γίνει, το παιδί τους μπορεί να είχε σωθεί και να είχε μία κανονική ζωή.

Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Οι Πρωτοπαθείς Ανοσοανεπάρκειες (PID) είναι μια μεγάλη ομάδα κληρονομικών ή γενετικών διαταραχών, περισσότερες από 400 διαταραχές, που επηρεάζουν τη φυσιολογική λειτουργία των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, καθιστώντας τη φυσική άμυνα του ασθενούς ανίκανη να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις.

Οι άνθρωποι με πρωτοπαθή ανοσοανεπάρκεια έχουν ένα ανοσοποιητικό σύστημα που από τη γέννησή τους δεν λειτουργεί σωστά. Ως εκ τούτου οι διάφορες λοιμώξεις δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν από τον οργανισμό, ακόμη και με τη χρήση αντιβιοτικών. Το αποτέλεσμα είναι μετά από χρόνια, τα άτομα με πρωτοπαθή ανοσοανεπάρκεια να μην μπορούν να ζήσουν μία πλήρη και ενεργή ζωή ή ενδέχεται ακόμη να χάσουν την ζωή τους από θανατηφόρες λοιμώξεις.

Έτσι η κατηγορία αυτή των ασθενών κατατάσσεται στους ασθενείς με μη εμφανή αναπηρία σύμφωνα με τις διαδικασίες που ορίζονται από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας.