Βουλγαρία: Απίστευτη καταγγελία: «Τους παίρναμε τηλέφωνο για να μας βοηθήσουν και έλεγαν…» (video)

13:30 3/1/2024 - Πηγή: KoutiPandoras

Τα όσα δραματικά έζησε, μετά τη σύγκρουση λεωφορείου με νταλίκα στη Βουλγαρία, περιέγραψε μια επιβάτιδα στον τηλεοπτικό σταθμό Open, αναφέροντας όλες τις κρίσιμες στιγμές μετά το τρακάρισμα, καταγγέλλοντας παράλληλα την εταιρεία που διοργάνωσε το ταξίδι αλλά και την πρεσβεία για αμέλεια.

Πιο συγκεκριμένα η Σταυρούλα Ηλιοπούλου, η οποία είναι μια απ’ τους 10 τραυματίες του τροχαίου, μίλησε για τον τρόπο που βγήκε από το λεωφορείο, λέγοντας επίσης ότι η εταιρεία

τους έλεγε «θα δούμε τι θα κάνουμε» και η πρεσβεία τους άφησε στο έλεος του θεού. Παράλληλα σοκάρει η αναφορά της όταν λέει ότι ζήτησαν ένα περιπολικό για συνοδεία, με την πρεσβεία να απαντάει ότι επειδή δεν έχει γίνει τρομοκρατική επίθεση είναι αδύνατον να το στείλει.

Πιο αναλυτικά όλα όσα είπε: «Είμαστε όλοι χτυπημένοι. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Εγώ πήδηξα από το λεωφορείο και χτύπησα στο πόδι και στο πρόσωπο από τα θραύσματα των τζαμιών.

Γυρνούσαμε στην Ελλάδα, από Ρουμανία, καθώς είχαμε πάει εκεί για πρωτοχρονιάτικες διακοπές. Στις 31/12 είχαμε μια μικρή καραμπόλα στα Καρπάθια Όρη, όμως δεν ήταν κάτι σοβαρό, μπαίνουμε στο λεωφορείο και συνεχίζουμε. Γυρίσαμε από τα Καρπάθια στο Βουκουρέστι. Είχαμε έναν εξαίρετο οδηγό. Για να γυρίσουμε όμως Σόφια και να κατευθυνθούμε προς Ελλάδα, έπρεπε να αλλάξουμε πούλμαν, γιατί είχε σπάσει το παρμπρίζ από την καραμπόλα. Ξεκινήσαμε με καινούργιο πούλμαν και οδηγό και από πίσω το χτυπημένο λεωφορείο.

Όπως προχωράμε και βγαίνουμε από τη Ρουμανία προς Βουλγαρία -δεν ξέρω εκείνη την ώρα τι έχει γίνει, γιατί βρίσκομαι πίσω δεξιά στη μεσαία πόρτα- ξαφνικά ξεφύγαμε της πορείας μας, μπήκαμε στο χαντάκι και διασχίσαμε μερικά μέτρα και φτάσαμε σε κάτι δέντρα, όπου εκεί ακινητοποιήθηκε το πούλμαν. Εκείνη την ώρα είμαστε σε μια κατάσταση που δεν ξέρουμε αν το πούλμαν θα αντέξει να μας κρατήσει και θα κάνουμε τούμπες ή θα πάρουμε φωτιά. Επικράτησε πανικός, υπήρχαν παιδιά και μεγάλοι άνθρωποι.

Είχαν σπάσει τα τζάμια και όλοι ήμασταν με αίματα. Λέμε κάποιοι ότι πρέπει να πηδήξουμε. Τότε είπαμε ότι κάποιοι πρέπει να πηδήξουμε και να αρχίσουμε να απεγκλωβίζουμε τους υπόλοιπους. Πηδάω δεύτερη ή τρίτη, δεν θυμάμαι, και χτυπήσαμε τα πόδια μας από το ύψος -το λιγότερο είναι αυτό- και αρχίζουμε να απεγκλωβίζουμε κόσμο. Ευτυχώς, ανοίγει η μεσαία πόρτα και βγάζουμε τον κόσμο και κατέβηκαν όλοι. Μετά καταλάβαμε ότι το πούλμαν συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με ένα άλλο όχημα. Ήταν τόσο γρήγορο όλο αυτό που έγινε, που ήταν αδύνατον να καταλάβουμε το “μπαμ”. Ο οδηγός έριξε δεξιά το λεωφορείο για να μην έχουμε μετωπική σύγκρουση.

Για την κατάσταση της υγείας των επιβατών: «Όλοι είναι σχετικά καλά, μόνο η ξεναγός μας είναι αυτή τη στιγμή στο νοσοκομείο, που χτύπησε αρκετά στο κεφάλι, και μια κυρία που χτύπησε σοβαρά στο μάτι, η οποία χειρουργείται σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Ταξίδευα με δύο φίλες μου. Όλες είμαστε χτυπημένες. Αυτή τη στιγμή είμαστε στη Σόφια. Δεν θα συνεχίσουμε την επιστροφή μας με πούλμαν, αλλά με αεροπλάνο. Και άλλοι επιβάτες έφυγαν με ταξί ή άλλα μέσα».

Για την εταιρεία: «Όχι, δεν είμαστε ικανοποιημένοι με το πώς διαχειρίστηκε η εταιρεία το τροχαίο. Είναι δυνατόν; Μας είχανε στο έλεος του Θεού. Και όχι μόνο αυτοί, τα ίδια και η πρεσβεία. Αφού γίνεται το τροχαίο, μας ζητάνε να μπούμε στο δεύτερο -χτυπημένο- λεωφορείο (του οποίου το παρμπρίζ είχε σπάσει) ώστε να πάμε σε ένα βενζινάδικο και να είμαστε πιο ασφαλείς για να μην είμαστε στη μέση του δρόμου. Πηγαίνουμε εκεί και το μόνο που ζητάμε από την πρεσβεία είναι να έρθει μπροστά από το χτυπημένο λεωφορείο ένα περιπολικό της αστυνομίας για να μας συνοδεύσει με ασφάλεια. Όμως, μας είπαν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, καθώς δεν έχει σημειωθεί κάποια τρομοκρατική επίθεση.

Και, αφού έγινε σάλος στα sites και στα κανάλια, η βουλγάρικη αστυνομία αποφάσισε πως πρέπει να μας συνοδεύσει τελικά. Από την πλευρά του τουριστικού γραφείου, πλην ότι δώσαμε μια φορά τα ονόματά μας, δεν είχαμε καμία βοήθεια. Τους παίρναμε τηλέφωνο για να μας βοηθήσουν και μας λέγανε “θα δούμε τι θα κάνουμε”, ενώ ούτε μας διαθέσαν κάποια χρήματα για να κινηθούμε. Καμία βοήθεια. Από τις 12 το μεσημέρι καταλήξαμε κάπου στις 2 η ώρα το βράδυ».