JFK: Το “πραξικόπημα” κατά του μέλλοντος…

12:37 22/11/2013 - Πηγή: Ysterografa

Twitter@EmOikonomidis

Κάθε φορά που η διαδρομή της λογικής ενός μυαλού, συναντάει εμπόδιο, προσκρούει σε τοίχο, ανακαλύπτει αδιέξοδα, η παράμετρος του συναισθηματικού ρομαντισμού έρχεται να προσφέρει την τόσο απαραίτητη παρακαμπτήρια οδό. Ώστε το μυαλό να συνεχίσει, αντί να παραιτηθεί. Να κοιτάξει πέρα και μακριά, αντί να επιτρέψει στη ματιά να βυθιστεί κάτω.

Για τη δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, του Προέδρου που οπτικοποίησε ένα συναρπαστικό μωσαϊκό ιδεών και αντιλήψεων οι οποίες θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην ανθρωπότητα να κόψει δρόμο προς το μέλλον που φάνταζε μακρινό

αλλά και ταυτόχρονα περίπου… δεδομένο, έχουν γραφτεί σχεδόν τα πάντα.

Εμείς στα “Υστερόγραφα” επιλέξαμε σήμερα να κάνουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα, επειδή η 22α Νοεμβρίου του 1963 υπήρξε το tipping point όχι μόνο εκείνης της γενιάς και όσων ακολούθησαν. Αλλά πιθανότατα της ίδιας της “διακυβέρνησης”, ως θεωρία, φιλοσοφία, προσέγγιση και πρακτική εφαρμογή.

Στα όρια του ρομαντισμού, θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί την εκκωφαντική διαπίστωση της ταινίας “V for Vendetta”, ότι “οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες”. Θα μέναμε ωστόσο εγκωβισμένοι στον ρομαντισμό.

Οι ιδέες είναι πράγματι αλεξίσφαιρες. Και επιβιώνουν πέρα και πάνω από τους εκάστοτε φορείς τους. Πέρα και μακριά από εποχές, συγκυρίες, γεγονότα και γενεές. Ανανεώνονται και επικαιροποιούνται. Προσαρμόζονται.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το μελαγχολικό συμπέρασμα. Οι ιδέες αυτές δεν μένουν ανεπηρέαστες από τη σύγκρουση με τις “σφαίρες”. Μεταβάλλονται. Σπανίως προς κάτι καλύτερο. Και το ίδιο συμβαίνει με τους φορείς των ιδεών αυτών. Όσους πιστεύουν ότι μπορούν να εντυπώσουν στην ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας μικρές στιγμές από τις οποίες θα προκύψουν σε βάθος χρόνου μεγάλες αλλαγές και ανατροπές. Μια ειρηνική επανάσταση, αυτονόητος πρόλογος της οποίας είναι ο ξεσηκωμός της συνείδησης. Η ηθική έγερσις…

Στην περίπτωση της δολοφονίας του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, η ιδέα τραυματίστηκε θανάσιμα. Επειδή μαζί με τον JFK και μάλλον πολύ περισσότερο με τη δολοφονία του αδελφού του, Ρόμπερτ Κένεντι, που ακολούθησε μερικά χρόνια αργότερα, ξεθώριασε η ελπίδα.

Στο περιθώριο του σκοτεινού παρελθόντος της οικογένειάς τους, και των “γκρίζων” σχέσεων με τα πάσης φύσεως κατεστημένα των ΗΠΑ, οι αδελφοί Κένεντι ήταν οι κεντρικοί φορείς της εμπέδωσης του πολιτικού φιλελευθερισμού, σε μια χώρα από την οποία η Ιστορία έχει αποδείξει ότι εξαρτάται η τύχη συνολικά της ανθρωπότητας.

Τα “Νέα Σύνορα”, το ιδεολόγημα που κατά δήλωση του ίδιου του JFK υπερέβαινε την παραδοσιακή πολιτική γεωγραφία Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, ήταν το υπόδειγμα πολιτικής στρατηγικής που μετά από 30 χρόνια επικαιροποίησαν οι σύμβουλοι του Μπιλ Κλίντον ως Θεωρία της Τριγωνοποίησης, με πολιτικό αποτύπωμα τον μεσαίο χώρο, και την αναζήτηση κάθε φορά του ηγέτη που θα μπορούσε να εκφράσει ευρύτερες συσπειρώσεις και σύνθεση δυνάμεων.

Η ανοχή στη διαφορετικότητα, η προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων, η προώθηση δράσεων για μια κοινωνία πρωτίστως συνοχής και αλληλεγγύης και δευτερευόντως… συσσιτίων, η επιδίωξη συναντίληψης με τον υπόλοιπο κόσμο για την κατανόηση και διαχείριση των διεθνών εξελίξεων, ήταν η ατζέντα του “μεθαύριο”.

Το σοκ από τη δολοφονία και των δυο Κένεντι, είχε τις συναισθηματικές συνέπειες που προσδοκούσαν οι εμπνευστές τους. Η έμπνευση κοντοστάθηκε. Η ελπίδα ξεθώριασε. Το κουράγιο σάστισε, αν δεν τρόμαξε κιόλας. Αν αυτό δεν ήταν “πραξικόπημα” κατά του μέλλοντος, τότε προφανώς και οι έννοιες έχουν χάσει τη σημασία τους…