Αγορά φαρμάκων… ώρα μηδέν

11:23 26/3/2014 - Πηγή: Ysterografa

Το άνοιγμα των επαγγελμάτων τέθηκε από την πρώτη στιγμή που η τρόικα άρχισε να εμπλέκεται, μέσω των μνημονίων, στα δρώμενα της Ελλάδας. Ήταν μάλιστα επιτακτικό αίτημα ετών της κοινωνίας που προσέκρουε στα συντεχνιακά συμφέροντα του κάθε επαγγελματικού κλάδου. Μιλάμε όμως για επαγγελματικές κατηγορίες που δεν αποτελούν επιστημονικές ομάδες και δεν χρειάζεται εξειδίκευση. Γιατί οι φαρμακοποιεί αποτελούν μια τέτοια επιστημονική ομάδα και σίγουρα τα φάρμακα

δεν είναι εμπορεύματα, ώστε να μπορεί ο καθένας να τα διακινεί στην αγορά.

Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής ξεκινά από το μεσημέρι απεργία διαρκείας. Εναντιώνεται στην απελευθέρωση της αγοράς φαρμάκων, υποστηρίζοντας πως η πώλησή τους εκτός φαρμακείων, θα γεμίσει τα νοσοκομεία με βαριά περιστατικά, ακόμα και θανάτους. Όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες. Δεν υπάρχουν «ασφαλή» φάρμακα. Ποιός υπάλληλος πολυκαταστήματος είναι σε θέση να δώσει οδηγίες; Ή όλα τα πολυκαταστήματα θα προσλάβουν φαρμακοποιούς; Ποιός μπορεί να αντιτάξει ένα ικανοποιητικό επιχείρημα απέναντι σε αυτή τη θέση;

Το νομοσχέδιο ισχυρίζεται ότι έτσι θα πέσουν οι τιμές (με τη θεωρία του ανταγωνισμού, όταν πολυκαταστήματα θα μπορούν να πωλούν φάρμακα). Η διεθνής πραγματικότητα όμως αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο. Οι τιμές των φαρμάκων, όπου «απελευθερώθηκαν», έφθασαν στα ύψη, προκειμένου να καλυφθεί από την τσέπη των πολιτών το κόστος για τη διαφήμισή τους. Ενδεικτικά, 20 χάπια παρακεταμόλης 500mg (Depon, Panadol κλπ), στην Ελλάδα στοιχίζουν 0,75 € στην Αγγλία 2,43 € και στις Η.Π.Α. 2,79 €. Το ίδιο ισχύει για τις ασπιρίνες, το Voltaren, το Ponstan, τα αντιπυρετικά, τα αντιβηχικά σιρόπια, τις αλοιφές και για όλα τα φάρμακα συνήθους χρήσης.

Μετά τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση της συμμετοχής στα φάρμακα, το χαράτσι του 1€ ανά συνταγή και την επί πληρωμή συνταγογράφηση τώρα ζητείται από τους πολίτες να πληρώνουν ακριβά τα φάρμακα από την τσέπη τους, όταν μέχρι πριν λίγο καιρό καλυπτόταν από τα ασφαλιστικά ταμεία (που το ένα μετά το άλλο διαλύονται). Το φαρμακείο είναι χώρος υγείας. Όπως ο γιατρός γνωματεύει στο ιατρείο, έτσι και τα φάρμακα δίνονται στο φαρμακείο από τον επιστήμονα φαρμακοποιό! Τα φάρμακα δεν είναι καταναλωτικό προϊόν για να πουλιέται από οπουδήποτε. Είναι κοινωνικό αγαθό, που απαιτεί προσοχή στη λήψη του.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες, γνωστών συμφερόντων, βρέθηκαν στην επικαιρότητα την περίοδο της κρίσης. Τα γενόσημα μπήκαν στη χωή μας, με τους πολίτες να επιδεικνύουν σθεναρή αντίσταση, στο μέτρο που του καθένα το επιτρέπει η οικονομική δυνατότητά του. Τώρα έρχεται το νέο νομοσχέδιο για την «απελευθέρωση» των φαρμάκων. Η πρόσκαιρη μείωση των τιμών έρχεται πάλι να εξυπηρετήσει τις πολυεθνικές φαρμακευτικές, που μπορούν λόγω μαζικής παραγωγής να αντέξουν το κόστος για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε βάρος της ελληνικής εγχώριας βιομηχανίας και κατά συνέπεια όλων των εργαζομένων σε αυτό το χώρο. Με την εξουδετέρωση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, οι πολυεθνικές θα βρούν ελεύθερο πεδίο δράσης να ασκήσουν τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια στη συνέχεια. Αλήθεια σε βάρος ποιού άραγε;

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και όλοι μας πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί σε ότι μας παρουσιάζεται ως ιδανικό και πρόσχαιρα προσιτό. Οι δεύτερες σκέψεις είναι αυτές που πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας φέρουν απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα. Στο άμεσο μέλλον που κάποιοι σχεδιάζουν για εμάς χωρίς εμάς!