Μπογιόπουλος: Είχε δίκιο ο Σημίτης για το Χρηματιστήριο

09:13 17/12/2013 - Πηγή: Ysterografa

Το σημερινό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο site enikos.gr:

“Χτες, σε τηλεοπτική εκπομπή, εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, από εκείνους που ειδικεύονται στις «κόκκινες γραμμές» και εκφωνούν δεκάρικους περί «δίκαιης φορολόγησης», περηφανευόταν γιατί τώρα πια, όπως είπε, «φορολογείται και το τελευταίο κατσάβραχο στην Ελλάδα»! Ο «σοσιαλιστικός» ενθουσιασμός που προκαλεί στο ΠΑΣΟΚ

η φορολόγηση ακόμα και των… κατσάβραχων, εκδηλώθηκε από τον εκπρόσωπό του με τον εξής τρόπο: «Αυτό (σσ: η φορολόγηση ακόμα και των κατσάβραχων, δηλαδή…) είναι μια ήρεμη επανάσταση», απεφάνθη!

Σε άλλο κανάλι, την ίδια ώρα, ο αρμόδιος υπουργός, αφού άκουσε τους γιατρούς να περιγράφουν την πλήρη κατάρρευση του δημόσιου συστήματος Υγείας, αφού παρακολούθησε απαθής την καταγραφή της πλήρους διάλυσης των δημόσιων νοσοκομείων, στην κραυγή απόγνωσής τους ότι «δεν αντέχουν άλλο», η απάντηση που έδωσε ήταν: «Αν δεν αντέχετε, να παραιτηθείτε»! Είναι το ίδιο πρόσωπο που ξεκίνησε την θητεία του στο υπουργείο Υγείας λέγοντας στους νοσοκομειακούς γιατρούς τα εξής δημοκρατικά και χαριτωμένα: «Έπρεπε να σας απολύσουμε για να δείτε τι εστί βερίκοκο»…

Τα χτεσινά είναι δυο ακόμα στιγμιότυπα ενός έργου που δεν διαθέτει πλέον κανένα σεναριακό εύρημα πέραν τούτου: Τις από σκηνή σε σκηνή διαδοχικές εναλλαγές του θράσους με το ψεύδος και της αναίδειας με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Αυτό το πολιτικό καθεστώς, του ψεύδους, του θράσους, της αναίδειας και της διαστρέβλωσης, έχει διανύσει ήδη όλο τον κατήφορο της απόλυτης χρεοκοπίας του.

Τι άλλο από χρεοκοπία είναι να ποζάρει σαν «σωτήρας» ένα πολιτικό σύστημα που επί των ημερών του ξαναζωντάνεψαν οι πιο μαύρες μέρες, του Δεληγιάννη, του Βούλγαρη και της διπλής επιτήρησης της δεκαετίας του ’30; Μόνο που τώρα τα ντόπια αρπακτικά στη θέση των συνεταίρων και συνεργατών τους δεν έχουν τον ΔΟΕ και την Κοινωνία των Εθνών, έχουν την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Τι άλλο από έλλειμμα ηθικού πολιτικού έρματος αποδεικνύει ένα πολιτικό σύστημα που ποζάρει με τη μάσκα του «αναμορφωτή» τη στιγμή που επί των ημερών του νεκραναστήθηκαν οι εποχές των «φιλελλήνων» τοκογλύφων, της Εθνοτράπεζας, της Ούλεν, της Πάουερς, των «ευεργετών» τύπου Συγγρού και των Ορλάνδων; Με μια διαφορά: Στις μέρες μας η νέα «ανάπτυξη» της φτώχειας αλλά και της αναίδειας έχει άλλους χορηγούς: τις «Ζήμενς», τις «Ντόιτσε Μπανκ» και τις «Goldman Sachs»…

Έχουμε ένα πολιτικό καθεστώς που προσβάλλει και προκαλεί διαρκώς. Που ενώ θα έπρεπε να απολογείται για τα πεπραγμένα του, άλλοτε σηκώνει περιφρονητικά το φρύδι απέναντι στα θύματά του κι άλλοτε τους κάνει κηρύγματα «υπευθυνότητας» με προτεταμένο το δάκτυλο! Που παρακάμπτει ανερυθρίαστα το ερώτημα «Τις πταίει». Που μεταμφιέζει τους «Γουλημήδες» σε «Τρικούπηδες» και τους «Τζουμπέδες» σε «Βενιζέλους», παρακάμπτοντας ότι η μόνη σχέση του με τον Τρικούπη είναι το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και η βασική του σχέση με τον Βενιζέλο είναι ότι και ο «εθνάρχης», από τις προεκλογικές δημαγωγίες ότι θα έκανε την Ελλάδα «αγνώριστη», μας πήγε σιδηροδέσμιους στα δάνεια της… «αγνωριστικοποίησης», όπως αποκαλούσαν τότε τη φτωχοποίηση του λαού.

Φυσικά, το πολιτικό καθεστώς των κοτζαμπάσηδων, ο δικομματισμός και τα δεκανίκια του, δεν θα μπορούσαν να επιδεικνύουν αυτή την απίστευτη οίηση αν δεν είχαν θέσει σε μια άνευ προηγουμένου ένταση τη μεταμοντέρνα τακτική της «βίας και νοθείας». Δηλαδή τις προπαγανδιστικές ταξιαρχίες των ενσωματωμένων ΜΜΕ, μέσω των οποίων παριστάνουν τους «σωτήρες», όταν στα πρόσωπά τους δεν θα αναγνώριζε κανείς παρά μόνο «Ηρόστρατους».

Και ποιο το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα είναι αυτή η υποβασταζόμενη πολιτική φούσκα να βαφτίζει «μονόδρομο», άλλοτε τον «μαυρογιαλουρισμό», άλλοτε τον ταρτουφισμό, και άλλοτε τον ταξικό της κανιβαλισμό, ώστε να βρίσκεται στον διαχειριστικό αφρό του ενός και μοναδικού καπιταλισμού που μπορεί να υπάρξει: Είναι αυτός με τα γεμάτα θησαυροφυλάκια για τους λίγους, με τα υποβρύχια που «γέρνουν», με την αρπαχτή, τη ρεμούλα, τη λαμογιά, τη διαπλοκή και με την ξέχειλη ξιπασιά. Αυτά από τη μια μεριά. Γιατί από την άλλη μεριά, του λαού, η εικόνα παραπέμπει σε έναν ατέλειωτο «συνωστισμό της Σμύρνης».

Αυτή είναι η αλήθεια. Κι όμως, οι ένοχοι, οι υπόλογοι, οι υπεύθυνοι, όσοι τα προκάλεσαν όλα αυτά είτε με το πρόσχημα ότι «πτωχεύσαμε» είτε με το πρόσχημα «να μην πτωχεύσουμε», απευθύνονται στο λαό που όχι απλώς τον πτώχευσαν, αλλά τον κατέστρεψαν κιόλας, για να τον εκβιάζουν κι από πάνω! Να του υπαγορεύσουν εντολές! Να τον υποβάλλουν σε νέα βάσανα, σε νέες θυσίες, σε νέο φόρο αίματος. Κι έχουν κι από πάνω και το ανεκδιήγητο πολιτικό θράσος – συνώνυμο της απερίγραπτης πολιτικής τους κατάντιας – να του «πουλάνε και μούρη» την ώρα που βαφτίζουν το κρέας – ψάρι!

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσουν. Όμως, ό,τι κι αν κάνουν, όποια πόζα κι αν πάρουν, όση πούδρα κι αν τους ρίξουν οι μακιγιέρ τους, το κατάντημά τους είναι απερίγραπτο. Τόσο απερίγραπτο, όσο απερίγραπτο είναι το ειδεχθές πολιτικό έγκλημα που έχουν προκαλέσει σε αυτή τη χώρα. Τόσο ειδεχθές όσο και οι «τόκοι» σε αίμα, σε φτώχεια, σε ανημπόρια, σε κατάθλιψη, που καλείται να πληρώσει ο ελληνικός λαός μετά από σαράντα χρόνια – για να μην πάμε πιο πίσω – κατασκευασμένων ευρωενωσιακών μύθων, «μεγάλων ιδεών», «εθνικών ιδεωδών», «λαμπρών νικών», «επανιδρύσεων» και «κεντροαριστεροδεξιών μετασχηματισμών».

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσουν. Ξέρουμε πως παρότι ο κατήφορος τους έχει πιάσει πάτο, αυτοί θα εξακολουθούν να σκάβουν κάτω κι από τον πάτο! Και σίγουρα θα φανεί οξύμωρο, αλλά ειλικρινά το ελπίζουμε. Το ευχόμαστε να συνεχίσουν! Μαζοχισμός; Το αντίθετο. Έχουμε την αίσθηση πως οι προκλήσεις που εκτοξεύουν μέσα στο κατάντημά τους, είναι το μόνο «χρήσιμο» που μπορούν να προσφέρουν ώστε κάποιοι από τα θύματά τους που δεν το έχουν κατανοήσει ακόμα, να κατανοήσουν κι αυτοί, επιτέλους, ότι κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

Υστερόγραφο: Χτες μπήκε και η οριστική-δικαστική-ταφόπλακα στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Φαίνεται λοιπόν πως τότε όλα έγιναν νόμιμα. Και ηθικά. Επομένως ο κ. Σημίτης είχε δίκιο: «Ας πρόσεχαν» (!) είχε πει τότε για όσους μαδήθηκαν. Η στήλη δεν λέει πως αυτοί που αθωώθηκαν ήταν ένοχοι. Δεν ξέρει αν είναι, όντως, αθώοι. Αυτά αφορούν στους δικαστές. Που κι αυτοί κρίνονται. Η στήλη εκείνο που ξέρει είναι ότι για μια ακόμα φορά το πολιτικό καθεστώς που και σήμερα απαρτίζεται από επιφανείς εκπροσώπους της εποχής του Χρηματιστηρίου, προκαλεί. Και επαναλαμβάνει με όλη της τη δύναμη: Συνεχίστε!”