Μπογιόπουλος: Λεηλασία του λαού για διευθέτηση συμφερόντων

09:36 24/3/2014 - Πηγή: Ysterografa

Το σημερινό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο site enikos.gr:

“Καλό είναι κάποια στιγμή να σταματήσουμε να τους αφήνουμε να τα περνάνε όλα στο «ντούκου». Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

Ο κύριος Θάνος Μωραίτης είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργός στο υπουργείο Περιβάλλοντος και κατόπιν στο Ανάπτυξης. Με αφορμή την υπόθεση για το γάλα, ο βουλευτής εξέδωσε ανακοίνωση (που όπως ισχυρίστηκε στην

εκπομπή της Κάτιας Μακρή στον «Real» στις 21/3/2014 απηχεί τις απόψεις όλης της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ). Στην ανακοίνωσή του ο βουλευτής (http://moraitisthanos.com/ «Kάποιοι δεν κατάλαβαν γιατί η οικονομία κατέρρευσε το 2009»), υποστηρίζει:

1) Ότι η κυβέρνηση, μέσα από τα δήθεν διαπραγματεύσεις με την τρόικα, προωθεί «γιγαντώδεις διευθετήσεις συμφερόντων στην αγορά».

2) Ότι «η διαπραγμάτευση που έγινε για την έκθεση του ΟΟΣΑ ήταν εικονικήαφού ειδικά για το θέμα του γάλακτος το αποτέλεσμά της ήταν προαποφασισμένο».

3) Ότι για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων «επιστρατεύτηκε η γνωστή τακτική πιέσεων μέσω Τρόικας».

4) Ότι «το ίδιο σκηνικό (σσ: όπως στην περίπτωση του γάλακτος) στήθηκε για τους πλειστηριασμούς και για τις επαγγελματικές μισθώσεις».

5) Ότι στην Ελλάδα παίζεται ένα παιχνίδι ανάμεσα σε «Τρόικες (¨εσωτερικού και εξωτερικού¨)» οι οποίες βρίσκονται σε «συνεννόηση» μεταξύ τους για να επιβάλουν μέτρα με μοχλό πίεσης κάθε φορά «την εκταμίευση της δόσης».

6) Ότι «οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες», ότι στο εσωτερικό της υπάρχουν «πρόθυμοι» που θα «εκτελούσαν τα brands της χώρας», ότι η κυβέρνηση «γκρεμίζει έναν πυλώνα της αγροτικής οικονομίας».

7) Ότι στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση «δεν μπορεί να προστατεύσει μια παραγωγική δομή της χώρας η απάντηση είναι απλή: Δεν ήθελε!».

8) Ότι η κυβέρνηση ακολουθεί την τακτική των πολιτικών ολισθημάτων και των εκβιασμών: «Ελπίζω (αναφέρει ο βουλευτής με αφορμή το γάλα) ότι η κυβέρνηση δεν θα προβεί στο μέγα πολιτικό και κοινοβουλευτικό ολίσθημα να φέρει ξανά νομοσχέδιο σε ένα άρθρο, εκβιάζοντας τους βουλευτές».

9) Ότι «τα επιχειρήματα της κυβέρνησης είναι ψευδή» και ότι οι ισχυρισμοί της συνιστούν «πλήρη εξαπάτηση και παραπλάνηση του καταναλωτή».

*

Παρατήρηση πρώτη: Τέτοιες καταγγελίες, αυτοί που τις κάνουν, οφείλουν να τις κάνουν ακόμα πιο συγκεκριμένα. Με ονόματα. Και διευθύνσεις.

Παρατήρηση δεύτερη: Αν τέτοια παιχνίδια παίζονται γύρω από το γάλα, τότε τι να φανταστεί κανείς για άλλες υποθέσεις, με πολύ περισσότερα… μηδενικά από πίσω. Γίνονται, ας πούμε, «γιγαντώδεις διευθετήσεις» και σε θέματα όπως οι ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών; Η’ η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας;

Παρατήρηση τρίτη: Εφόσον η τρόικα είναι μοχλός εξυπηρέτησης συμφερόντων και όχι «μηχανισμός παροχής τεχνικής βοήθειας για τη σωτηρία της χώρας», τότε τι είναι αυτοί που συναλλάσσονται μαζί της; Που συμπράττουν στο στημένο σκηνικό των δήθεν πιέσεων για να προωθήσουν προειλημμένες αποφάσεις; Που «διαπραγματεύονται» μαζί της «εικονικά»; Που επιδίδονται στην παραπλάνηση και την τρομοκράτηση του λαού βαφτίζοντας τα δικά τους συμφέροντα (πχ «εκταμίευση δόσεων») σαν «εθνικά προβλήματα»;

Παρατήρηση τέταρτη: Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που, πάνω στο έδαφος των κοινωνικών ερειπίων και της ανθρωπιστικής καταστροφής, λειτουργεί ως κέλυφος για «διευθετήσεις συμφερόντων στην αγορά» μέσω «κοινοβουλευτικών ολισθημάτων» και «εκβιασμών»;

Παρατήρηση πέμπτη: Η τρόικα «εσωτερικού» που βρίσκεται σε συνεννόηση με την τρόικα «εξωτερικού», η τρόικα «εσωτερικού» που εδώ και τέσσερα χρόνια επιβάλει αντιλαϊκά μέτρα με «λαγό» την τρόικα «εξωτερικού», από ποιους απαρτίζεται; Από αγρότες ή από «τσιφλικάδες; Από εργάτες ή από βιομήχανους; Από χρεωμένους Έλληνες ή από τραπεζίτες;

Παρατήρηση έκτη: Αν η κυβέρνηση «δεν θέλει» να προστατέψει την παραγωγική δομή της χώρας, αν ισχύει ότι η χώρα διαλύεται όχι γιατί οι κυβερνώντες «δεν μπορούν», αλλά γιατί «δεν θέλουν», τότε πόσο απέχουμε από συνθήκες όπως αυτές που περιγράφονται στο ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος;

Παρατήρηση έβδομη: Αν αληθεύει ότι η κυβέρνηση του («σιχαίνομαι τους κομμουνιστές») Γεωργιάδη λέει «ψεύδη», αν αληθεύει ότι η κυβέρνηση του κ.Σαμαρά, του κ.Βενιζέλου και του («γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής») Μπαλτάκου «εκβιάζει», «παραπλανά», «εξαπατά», κι αν όλα αυτά τα κάνει για να προωθήσει «γιγαντώδεις διευθετήσεις συμφερόντων», τότε, στα 193 χρόνια από την Επανάσταση του ’21, πόσο αλήθεια απέχουμε από συνθήκες όπως αυτές που οδήγησαν τον Ρήγα Φεραίο να γράψει: «Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν (….) είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του».

Και κάτι ακόμα: Λαμβάνοντας υπόψη ότι καταγγελίες όπως οι παραπάνω αφενός δεν διατυπώνονται από αντιπάλους της κυβέρνησης αλλά από κυβερνητικούς βουλευτές, που (συνεχίζουν να) στηρίζουν την κυβέρνηση και αφετέρου πως η κυβέρνηση δεν αντιδρά, δεν αντικρούει και δεν δείχνει να ενοχλείται από τους ισχυρισμούς τους, τότε τι χρεία άλλων μαρτύρων έχουμε ότι η λεηλασία του ελληνικού λαού είναι «αναγκαία» και «αναπόφευκτη» όχι για την «σωτηρία» του τόπου, αλλά για την «διευθέτηση των συμφερόντων» μεταξύ εκείνων που αρμέγουν τον τόπο;”.