Χωρίς εγγυητική επιστολή η εκτέλεση μη τελεσίδικης δικαστικής απόφασης σε βάρος του Δημοσίου

20:08 23/12/2013 - Πηγή: Ysterografa

Η Διοικητική Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ΄ αριθμ. 9/2013 απόφασή της, έκρινε αντισυνταγματική τη διάταξη του άρθρου 326 του νόμου 4072/2012, που προβλέπει ότι για την εκτέλεση μη τελεσίδικης δικαστικής απόφασης σε βάρος του Δημοσίου απαιτείται η ύπαρξη τραπεζικής εγγυητικής επιστολής.

Ειδικότερα, ο εν λόγω νόμος που τροποποίησε το νόμο 3068/2002, προβλέπει στο άρθρο 326 ότι η εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων που υπόκεινται σε ένδικα μέσα (δηλαδή οι αποφάσεις αυτές

δεν είναι αμετάκλητες, αλλά μπορούν να δικαστούν σε επόμενο ανώτερο βαθμό) και από τα οποία απορρέει χρηματική υποχρέωση του Δημοσίου προς πολίτη, επιχείρηση, κ.λπ., γίνεται ύστερα από προσκόμιση εγγυητικής τραπεζικής επιστολής. Η εγγυητική αυτή επιστολή επιστρέφεται μετά από την προσκόμιση πιστοποιητικού έκδοσης αμετάκλητης δικαστικής απόφασης.

Αναλυτικότερα, η Διοικητική Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε:

«Οι ρυθμίσεις αυτές δεν είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα. Τούτο, διότι, κατά την κρατήσασα στην Ολομέλεια γνώμη, με τις ρυθμίσεις αυτές εισάγονται, κατά παράβαση των άρθρων 94 παράγραφος 4 και 95 παράγραφος 5 του Συντάγματος, άσχετα με την δίκη εμπόδια στην συνταγματικώς κατοχυρούμενη υποχρέωση εκτέλεσης τελεσίδικης, και άρα εκτελεστής, δικαστικής αποφάσεως, με συνέπεια να μην παρέχεται στον νικήσαντα διάδικο η δυνατότητα να επιδιώξει αποτελεσματικά, χωρίς πρόσθετες προϋποθέσεις, την ικανοποίηση της τελεσιδίκως αναγνωρισθείσης αξιώσεώς του.

Η αξίωσή του δε αυτή, καίτοι δικαστικώς αναγνωρισθείσα, θα ικανοποιείται πάντοτε σε μικρότερο, κατ’ αποτέλεσμα, ποσό, αφού θα επιβαρύνεται από την, όχι ασήμαντου ύψους, δαπάνη για την έκδοση της εγγυητικής επιστολής, της οποίας δαπάνης δεν προβλέπεται η επιστροφή ούτε σε περίπτωση που η προς εκτέλεση απόφαση καταστεί στη συνέχεια αμετάκλητη.

Επί πλέον, η ρύθμιση αυτή θεσπίζεται κατά παράβαση της αρχής της ισότητος των διαδίκων, μονομερώς υπέρ του δημοσίου. Εξ άλλου, σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για νομοθετική παρέμβαση στην εκτέλεση δικαστικής αποφάσεως, με έννομο αποτέλεσμα απαγγελλόμενο απ’ ευθείας από τον νομοθέτη, ενώ η εν προκειμένω δυνατότητα διορθωτικής παρεμβάσεως του δικαστηρίου περιορίζεται μόνον στο 50% του αμφισβητούμενου ποσού, ακόμη και αν ο ιδιώτης τυχόν επικαλείται και αποδεικνύει ότι είναι πλήρως αξιόχρεος».

Αναγκαίο είναι να αναφερθεί ότι οι αποφάσεις της Διοικητικής Ολομέλειας του ΣτΕ δεν είναι δεσμευτικές και υποχρεωτικές, αλλά έχουν ερμηνευτικό χαρακτήρα προς τους δικαστές, δικηγόρους, κ.λπ.