“Χτύπημα” Μπογιόπουλου για τις καθαρίστριες

09:17 17/6/2014 - Πηγή: Ysterografa

Το σημερινό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο site enikos.gr:

”O κ.Μητσοτάκης, πριν από 6 μήνες, στον «Ενικό» και στην εκπομπή του Ν.Χατζηνικολάου στο «Star» καλούσε τις απολυμένες καθαρίστριες, για να ξαναβρούν τη δουλειά τους, να γίνουν… εργολάβοι.

Αυτή είναι η άποψη της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή της κυβέρνησης, για τις καθαρίστριες – και για κάθε εργαζόμενο – όσον αφορά το δικαίωμά τους στη δουλειά. Να γίνουν εργολάβοι…

Αλλά τι γίνεται όταν οι

καθαρίστριες – και κάθε εργαζόμενος – δεν πείθεται να γίνει… εργολάβος; Τότε αναλαμβάνει ένας ειδικός μηχανισμός, ο οποίος υπάγεται στην εκτελεστική εξουσία. Τον λένε «ΜΑΤ». Αυτός ο μηχανισμός έχει στις τάξεις του και «λεβέντες» που χτυπούν πισώπλατα γυναίκες.

Παράλληλα με την εκτελεστική εξουσία υπάρχει και η δικαστική εξουσία. Η τελευταία αποφάσισε ότι καλώς απολύονται οι καθαρίστριες. Διότι, όπως ισχυρίστηκε ο νομικός εκπρόσωπος του κράτους, πράγμα που το αποδέχτηκε ο Άρειος Πάγος, η απόλυση των καθαριστριών υπαγορεύεται από λόγους «υπέρτερου δημόσιου συμφέροντος»! Αυτή είναι η άλλη εξουσία που έχουν να αντιμετωπίσουν οι καθαρίστριες – και κάθε εργαζόμενος σε σχεδόν μόνιμη βάση: Η δικαστική εξουσία. Που είναι και ανεξάρτητη…

Φυσικά η δικαστική εξουσία (που είναι ανεξάρτητη) δεν κάνει του κεφαλιού της. Το δίκαιο που απονέμει, το απονέμει σύμφωνα με τους νόμους. Αλλά ποιός φτιάχνει τους νόμους; Μα μια άλλη, μια τρίτη εξουσία: η νομοθετική εξουσία. Άρα οι νόμοι βάσει των οποίων δικάζει η (ανεξάρτητη) δικαιοσύνη, κάθε άλλο παρά ανεξάρτητοι είναι. Οι νόμοι είναι καθορισμένοι και προσδιορισμένοι από τα πιστεύω της νομοθετικής εξουσίας. Τουτέστιν, από την πλειοψηφία της Βουλής. Η πλειοψηφία της Βουλής, λοιπόν, φτιάχνει τους νόμους που λένε τι; Ότι οι απολύσεις καθαριστριών συνιστούν «υπέρτερο δημόσιο συμφέρον»…

Όμως τα βάσανα των καθαριστριών – και κάθε εργαζομένου – δεν σταματούν εδώ. Υπάρχει και μια λεγόμενη «τέταρτη εξουσία». Η «εξουσία» των ΜΜΕ.

Όπως βλέπετε, κατά τη «ΝΕΡΙΤ», δεν ήταν τα ΜΑΤ που επιτέθηκαν στις καθαρίστριες και πιθανώς δεν ήταν ο «λεβέντης» των ΜΑΤ που γρονθοκόπησε πισώπλατα την καθαρίστρια. Κατά τη «ΝΕΡΙΤ» ήταν οι «Καθαρίστριες (που)κινήθηκαν κατά των ΜΑΤ». Πράγμα που δεν αποκλείει να ήταν η καθαρίστρια εκείνη που επιτέθηκε με το κεφάλι της στη γροθιά του ΜΑΤατζή…

Υπάρχουν βέβαια κι άλλες «ομορφιές» που εκπορεύονται από μερίδα της «τέταρτης εξουσίας». Όπως, για παράδειγμα, η εκτόξευση της ακλόνητης εκείνης κατηγορίας εναντίον των καθαριστριών: «Ακούς εκεί, λένε, να θέλουν οι καθαρίστριες να είναι “κρατικές” υπάλληλοι! Ε, όχι και οι καθαρίστριες “κρατικές” υπάλληλοι»…

Ποιοι, όμως, είναι αυτοί που βγαίνουν από τα ρούχα τους με την… αναίδεια των καθαριστριών (των δασκάλων, των καθηγητών, των γιατρών, και των δικαστών μήπως;) να είναι «κρατικοί» υπάλληλοι – και να μην γίνονται εργολάβοι, όπως λέει ο κ.Μητσοτάκης; Μα πρόκειται για τους ίδιους ακριβώς θεράποντες της «τέταρτης εξουσίας» που ποτέ (μα ποτέ!) δεν ενοχλήθηκαν με την ύπαρξη των κρατικοδίαιτων τραπεζιτών. Των κρατικοδίαιτων βιομηχάνων. Και φυσικά των κρατικοδίαιτων εργολάβων…

Κατόπιν όλων αυτών, καταλήγουμε ότι η υπόθεση με τις καθαρίστριες είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Ενδιαφέρουσα για την εξαγωγή ενός βασικού συμπεράσματοςσε σχέση με το κράτος.

Γιατί σε σχέση με το κράτος; Διότι πολύ απλά οι τρεις εξουσίες, η εκτελεστική εξουσία (των Σαμαρά – Βενιζέλου – Μητσοτάκη – Λοβέρδου κλπ), η νομοθετική εξουσία (που εν προκειμένω είναι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ), η δικαστική εξουσία που – ούσα ανεξάρτητη – απονέμει ένα δίκαιο υπαγορευμένο από τη νομοθετική εξουσία (καθώς και η ανεπίσημη μιντιακή «εξουσία»), δεν συνιστούν παρά τις λειτουργίες της κρατικής – εν τέλει –εξουσίας. Πράγματα τόσο ξεκάθαρα που περιγράφονται ακόμα και στο βιβλίο της «Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής – ΣΤ’ Δημοτικού»…

Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι σαφές – κατά τη γνώμη μας – και είναι τούτο: Για όσο διάστημα το κράτος θα ελέγχεται και οι εξουσίες του θα ασκούνται από τους φίλους των κρατικοδίαιτων τραπεζιτών και των κρατικοδίαιτων εργολάβων, τότε το δικαίωμα των καθαριστριών στη δουλειά ενίοτε θα αντιμετωπίζεται σαν «σκουπίδι», συχνά θα δικάζεται και όχι σπάνια θα καταδικάζεται ως «παράνομο».

Κατ’ αντιδιαστολή: Κάπως αλλιώς θα ήταν τα πράγματα αν το κράτος ελεγχόταν και «ανήκε» στο λαό, στις καθαρίστριες και στον κάθε εργαζόμενο. Σε μια τέτοια περίπτωση, στην περίπτωση του λαϊκού κράτους (και όχι του σημερινού που αυτό θέλει «κρατικό» τον λαό για να τον έχει υποχείριο και υποζύγιο), σε ένα κράτος δηλαδή «καθαρό» από κρατικοδίαιτους τραπεζίτες και από κρατικοδίαιτους εργολάβους, ε, κάπως αλλιώς θα φέρονταν και οι εξουσίες του”.