Ελλάδα χωρίς ταυτότητα…

12:16 24/1/2014 - Πηγή: Ysterografa

Μας «φαρμάκωσαν» τα νέα από το …Φαρμακονήσι. Η Ελλάδα, μια βασική χώρα εισόδου παράνομων μεταναστών, αλλάζει συμπεριφορά, όπως όλα δείχνουν, απέναντι στους ανθρώπους εκείνους που δοκιμάζουν την τύχη τους, επιχειρώντας να αλλάξουν τη ζωή τους, αναλαμβάνοντας το μεγάλο ρίσκο μιας αβέβαιης περιπλάνησης. Οι ευθύνες αγκίζουν πολλούς. Η καρδιά και το μυαλό μας όμως, των Ελλήνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχεδόν όλοι μας, ξέρουμε τι θα πει

ξεριζωμός, προσφυγιά και μετανάστευση, πονάει από το χαμό ανθρώπινων ζωών.

Τα ρεπορτάζ έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου έχουν κατά καιρούς αναδείξει την έλλειψη υποδομών των ελληνικών νησιών για την υποδοχή και φιλοξενία παράνομα εισερχομένων ανθρώπων στην επικράτεια της χώρας. Το μερίδιο που αναλογεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επισημανθεί, χωρίς ωστόσο η εκάστοτε κυβέρνηση να έχει καταφέρει να αποκομίσει κάποιο αξιομνημόνευτο αποτέλεσμα. Μετά το τελευταίο γεγονός όμως, παρατηρούμε όλοι και μια «αλλαγή πολιτικής», σίγουρα όχι με θετικό πρόσημο, στο καυτό αυτό ζήτημα που λόγω γεωγραφικής θέσης της χώρας μας δεν προβλέπεται να αλλάξει κάποτε.

Αλήθεια ποιός Έλληνας αισθάνεται υπερήφανος όταν εκπρόσωπος των ελληνικών αρχών διατάσσεται να «ωθήσει» (ευγενικός ο όρος) ανθρώπινες ψυχές στη θάλασσα; Άντρες, γυναίκες και παιδιά; Ποιός ανθρώπινος «εγκέφαλος» δίνει μια τέτοια εντολή; Σύριοι,
Αφγανοί, Πακιστανοί, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, μήπως δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα στη ζωή; Εγκαταλείπουν τη χώρα τους για τον Α, Β λόγο. Κινούνται παράνομα και ενεργούν παρεμβατικά ώς προς τον τρόπο που επιλέγουν για να εισέλθουν στη χώρα. Από εκεί και πέρα, ποιός δίνει το δικαίωμα να προκληθεί αφαίρεση ανθρώπινης ζωής σε έναν συνάνθρωπό μας έναντι ενός άλλου; Ποιός «Θεός» το επιτρέπει αυτό;

Είναι αλήθεια πως το συγκεκριμένο θέμα είναι πολύ λεπτό. Κόκκινη γραμμή. Πώς να μην έρθεις και από τη μεριά των ανθρώπων του λιμενικού που καλούνται να καλύψουν μια τεράστια θαλάσσια περιοχή με λιγοστά μέσα και ελλειπή «υποστήριξη»; Με ξενύχτια και πολύωρες υπηρεσίες, με έλλειψη ικανού και επαρκή αριθμού ανθρώπινου δυναμικού και στόλου; Με τι ψυχολογία; Να καταλάβουμε το μέγεθος, εμείς οι «απ’ έξω», είναι αδύνατο. Ωφείλουμε όμως να ομολογήσουμε ότι η τακτική, και η πρακτική, που φαίνεται να εφαρμόζεται δεν οδηγεί πουθενά. Πόσο μάλλον ατυχείς και προσβλητικές, για τον ανθρώπινο νου και την κοινή λογική, «άνωθεν» δηλώσεις.

Το πόσο έχει επηρεαστεί η κοινωνία μας από την παρουσία παράνομων αλλοδαπών στη χώρα, είναι ένα μεγάλο και πολύ ευαίσθητο πρόβλημα. Ο κίνδυνος να σου «κρεμάσουν ταμπέλα», είτε έτσι είτε αλλιώς, μεγάλος. Οι συνέπειες στη καθημερινότητά μας πολλές. Για ορισμένους θετικές, για άλλους (τους περισσότερους) αρνητικές. Δεδομένο όμως παραμένει ένα. Ο σεβασμός στην ανθρώπινη οντότητα. Στην ανθρώπινη ύπαρξη. Πολύ περισσότερο, σε ταλαιπωρημένες και βασανισμένες ψυχούλες. Πώς αλλιώς να μπορέσεις να κοιτάξεις κατάματα ένα ορφανό, μια χαροκαμμένη μάνα ή ένα δύστυχο πατέρα; Σε ορισμένα πράγματα υπάρχουν όρια. Φραγμοί. «Ουαί» κι αλλίμονό μας αν χάσουμε κάθε ίχνος από την ανθρωπιά μας!