Φύση και ιδεολογία

11:36 19/6/2014 - Πηγή: Ysterografa

Το άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα δημοσιεύτηκε στον “Ελεύθερο Τύπο”, την Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014.

Πέμπτη 12 Ιουνίου, το γαλλικό υπουργείο Παιδείας διοργανώνει μία ημερίδα προπαγάνδας για τη θεωρία των φύλων. Κατ’ αυτήν, ο άνθρωπος δεν προκαθορίζεται από τη φύση

αλλά μπορεί να την ελέγξει και να την αλλάξει. Έτσι από την πολύ μικρή ηλικία του νηπιαγωγείου τα παιδιά μαθαίνουν ότι μόλις μεγαλώσουν θα μπορέσουν να αποφασίσουν ποιο φύλο θα είναι: αγόρι ή κορίτσι. Ο πολιτισμός για τους οπαδούς αυτής της θεωρίας, τους «προοδευτικούς», μπορεί να αποδομηθεί όπως και η φύση.

Κάπως αντίστοιχα πριν χρόνια Νορβηγία και Σουηδία χρηματοδότησαν ανάλογα προγράμματα. Πρόκειται για απόψεις που ερμήνευσαν το Ρουσώ και διακήρυσσαν ότι τα παιδιά δεν πρέπει να έχουν κάποια σημεία αναφοράς, ένα όραμα κόσμου. Πρέπει να το βρουν αργότερα μεγαλώνοντας μόνα τους. Τα αποτελέσματα της εφαρμογής αυτής της θεωρίας σε Νορβηγία και Σουηδία μας απέδειξαν στατιστικά ότι το 25% αυτών των παιδιών τέθηκαν υπό ιατρική προστασία λόγω ψυχολογικών δυσκολιών. Έτσι αποσύρθηκαν οι επιχορηγήσεις σε αυτά τα προγράμματα. Δεν αποφασίζουμε εμείς όλη την ταυτότητά μας. Αυτή εξαρτάται από τα πολιτισμικά, βιολογικά και γενετικά θεμέλια. Όλα μαζί συνεργούν και δομούν την προσωπικότητά μας. Το παιδί έχει ανάγκη από σημεία αναφοράς. Όταν ξέρει ότι υπάρχει κάτι πριν από αυτό που θα μιμηθεί, κάτι που θα λειτουργήσει ως εξωτερικό πρότυπο (μιας και την εσωτερική ματιά στον εαυτό του την απαντά σε πιο μεγάλη ηλικία) μπορεί να κάνει υγιώς τα πρώτα του βήματα στην ζωή. Η μίμηση της Φύσης ήταν καθοριστικό σημείο στους κλασσικούς Έλληνες. Η προοδευτική ιδεολογία της θεωρίας των φύλων δεν ακούει τη διαχρονική φυσική εμπειρία αλλά θέλει να επιβάλλει ένα ιδεολογικό αντι-φυσικό πρότυπο εξαρχής στα παιδιά. Θέλει να εξαλείψει τις σεξουαλικές ή ταυτοτικές διαφορές και να του πει ότι μεγαλώνοντας μπορεί να επιλέξει το φύλο του. Κι όμως αυτές οι διαφορές είναι η βάση της κάθε ταυτότητας. Ένα παιδί που δεν έχει μία γλώσσα αλλά χάνεται εξαρχής στις πολλές στο τέλος δεν μιλά καμία.

Η ακρότητα αυτής της μη-ταυτοτικής άποψης δεν έχει κανένα δικαίωμα να επιβληθεί ως ιδεολογία μέσω της κρατικής εξουσίας των προοδευτικών. Σπάζοντας δήθεν τα στερεότυπα της Φύσης, οδηγεί σε μίσος για τον εαυτό και για τους άλλους. Οδηγεί σε αυτοταπείνωση , σε αυτοεξαφάνιση. Μία κοινωνία δίχως τη βάση της οικογένειας οδηγείται σε διάλυση. Μία κοινωνία δίχως οδηγό τις βασικές αρχές της Φύσης καταστρέφεται και καταστρέφει (από τις ανθρώπινες σχέσεις ως το περιβάλλον και τον κοινωνικό ιστό). Μία κοινωνία που βάζει την ιδεολογία πάνω από τη φυσική εξέλιξη, πειραματίζεται στα όρια μίας ύποπτης ψευδαισθησιακής προοδευτικότητας.