Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ… πνίγεται σε μια κουταλιά νερό;

Μπροστά στο… δέος που προκαλεί το ενδεχόμενο ανάληψης των ηνίων της εξουσίας, είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πνίγεται εσχάτως σε μια κουταλιά νερό.

Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που από τα ποσοστά του 3%-4% τα οποία παραδοσιακά συγκέντρωνε, βρέθηκε πριν από δυο χρόνια σχεδόν στο 30%, δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να πείσει ότι μπορεί να συνηθίσει στα καινούρια δεδομένα, και να συμπεριφέρεται ως κόμμα εξουσίας. Πολύ περισσότερο ως εναλλακτική λύση,

με χαρακτηριστικά αξιοπιστίας, για τη διακυβέρνηση του τόπου.

Στον απόηχο της εθνικής καταστροφής του Μνημονίου, πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι, μια κοινωνία σαν την ελληνική, η οποία παραδοσιακά ψηφίζει αρνητικά, δηλαδή σε βάρος κάποιου, και όχι θετικά, δηλαδή υπέρ κάποιου, χρειάζεται απλώς ένα… σπρώξιμο, για να καταδικάσει στις επόμενες εκλογές τα κόμματα που συνδέθηκαν με την εφαρμογή της πολιτικής του Μνημονίου στη χώρα μας. Δηλαδή, τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Σε πείσμα της παραπάνω… λογικής ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισπράττει τη δυσαρέσκεια. Δεν πείθει. Και φροντίζει με τις εσωτερικές αρρυθμίες του να προβληματίζει περισσότερο εκείνους που έχουν αρχίσει να σκέφτονται ότι θα πρέπει να τον εμπιστευτούν με την ψήφο τους, ακόμη και ως… αναγκαίο κακό.

Η ευθύνη βαρύνει φυσικά τους ώμους του Αλέξη Τσίπρα. Η πολιτική ιστορία της Μεταπολίτευσης άλλωστε έχει διδάξει ότι οι Έλληνες ψηφίζουν πρωτίστως πρωθυπουργό. Ή μάλλον, καταψηφίζουν τον πρωθυπουργό που τους ενόχλησε ή τους απογοήτευσε.

Keywords
Τυχαία Θέματα