Η απαξίωση του δημοσίου Πανεπιστημίου

08:15 9/10/2013 - Πηγή: Ysterografa

Πόσες φορές δεν έχει κάποιος αναρωτηθεί, τι έφταιξε και πάνε όλα στραβά σε τούτη τη χώρα; Γιατί δεν υπάρχει έστω και μια σπιθαμή του πολιτικού ή του κοινωνικού βίου που να μην έχει μολυνθεί από έναν περίεργο ιό (τον ιό της διαφθοράς) που προκαλεί την κατάρρευση των δομών του Κράτους; Είναι όμως αυτή η αιτία για την οποία απαιτούνται να γίνουν και απολύσεις; Στην ανασυγκρότηση του Κράτους, τι ρόλο παίζουν οι απολύσεις;

Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα συμπιέζεται πανταχόθεν, με τα οικονομικά προβλήματα, με τις ελλείψεις

προσωπικού, με την γενικότερη κρίση από την οποία πλήττεται η Ελληνική κοινωνία. Το Πανεπιστήμιο, μέσα από την κακή αυτή συγκυρία πρέπει να επιτελέσει το ρόλο του: να αναλάβει την μεγάλη ευθύνη, να επιμορφώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους φοιτητές του. Δυστυχώς, η κρίση πέφτει αδυσώπητη στα κεφάλια μας και η Τρόϊκα απαιτεί την απόλυση υπαλλήλων «εν μια νυκτί», οι οποίοι τυπικά και ουσιαστικά αποτελούν μέρος του σώματος του Πανεπιστημίου. Μπορεί κάποιος να αφαιρέσει ένα μέλος του σώματος και αυτό να συνεχίσει να λειτουργεί φυσιολογικά; Μπορεί κάποιος να αποφασίζει για τις ζωές των ανθρώπων και για τους οποίους κανείς δεν θα ενδιαφερθεί αργότερα τι απέγιναν αυτοί και οι οικογένειες τους; Η απαξίωση του Πανεπιστημίου έχει ως αποτέλεσμα την απαξίωση των Πτυχίων και εν τέλει την απαξίωση του ανθρώπινου επιστημονικού δυναμικού. Θέλουμε τέτοια Πανεπιστήμια και τέτοιους πολίτες; Μήπως αυτό εξυπηρετεί άλλα κέντρα εξουσιών και αλλότρια συμφέροντα;

Όπως προανέφερα, το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι και ηθικό. Και για να σταθεί κάποιος στο ύψος των περιστάσεων θα πρέπει να βγει λίγο «έξω από το σύστημα» και να παραμερίσει τα όποια ατομικά ή συντεχνιακά συμφέροντα. Θα πρέπει λοιπόν να απαντήσει στο ερώτημα. Το πανεπιστήμιο επιτελεί το σκοπό του στην κατάσταση που έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια; Προφανώς όχι. Άρα θα πρέπει να βελτιωθεί, και θα πρέπει να σηκώσει στις πλάτες του ένα πολύ μεγάλο βάρος για να διατηρήσει το κύρος του. Αυτοί που θα σηκώσουν το βάρος είναι αντάξιοι των συνθηκών; Λίγοι νομίζω, καθότι η διαφθορά και στο χώρο του Πανεπιστημίου έχει διεισδύσει σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να υπάρξει κάθαρση από τη μια στιγμή στην άλλη.

Όμως, απολύονται οι υπαίτιοι της διαφθοράς ή ξεριζώνονται οριζόντια και αφοριστικά άνθρωποι, που επιτελούν σημαντική δουλειά στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο;

Επομένως, ναι μεν χρειάζεται εξορθολογισμός του αριθμού προσωπικού, των δαπανών κ.λ.π., οι κινήσεις του Υπουργείου, όμως, σε ότι αφορά την απόλυση του διοικητικού προσωπικού είναι σπασμωδική και απερίσκεπτη αφού η εξοικονόμηση των πόρων θα μπορούσε να προέλθει και από άλλες υπηρεσίες όπου πραγματικά περιττεύουν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο πρέπει να παραμείνει ανοιχτό και το βάρος θα πρέπει να το αναλάβει το Κράτος και όχι στενά οι υπάλληλοι που το υπηρετούν. Διότι η απαξίωση τελικά μπορεί να μην προέρχεται εκ των έσω αλλά εκ των έξω.