Η “απειλή” του Βενιζέλου… βοηθάει τον ΣΥΡΙΖΑ

14:05 5/5/2014 - Πηγή: Ysterografa

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά και η σημερινή ηγετική ομάδα του Κινήματος, δηλαδή στελέχη που αναδείχτηκαν και παραμένουν πιστά στον ίδιο, διατυπώνουν με… πείσμα τις τελευταίες ημέρες μια πολιτική ρητορική διλήμματος, κινδυνολογίας και “απειλής”, προκειμένου να ενισχύσουν τις πιθανότητες της “Ελιάς” για ένα καλύτερο πλασάρισμα στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η

κινδυνολογία αφορά την πολιτική αποσταθεροποίηση που θα ακολουθήσει ένα ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα για την “Ελιά”. Και η “απειλή” είναι η αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία, και η εκ των πραγμάτων προσφυγή της χώρας σε πρόωρες εθνικές εκλογές, εντός του καλοκαιριού.

Όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών, είτε τις αποδέχεται κανείς, είτε τις αμφισβητεί, το πολιτικό πρόβλημα δεν το έχει η Νέα Δημοκρατία, η οποία διατηρεί τις δυνάμεις της, κυρίως χάρη στις εφεδρείες εμπιστοσύνης του ίδιου του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην κοινωνία.

Το πολιτικό πρόβλημα το έχει το ΠΑΣΟΚ. Που, ακόμη και… κρυμμένο πίσω από το λογότυπο της “Ελιάς”, εξακολουθεί να αδυνατεί να ανακτήσει το χαμένο πολιτικό έδαφος, και απειλείται με βαριά ήττα σε αυτές τις εκλογές, αν “διαβάσει” κανείς προσεκτικά τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων.

Η “απειλή” του Ευάγγελου Βενιζέλου λοιπόν έχει τον χαρακτήρα της στρατηγικής… επιβίωσης του ΠΑΣΟΚ. Και ποντάρει στην αδύναμη εικόνα που εξακολουθεί να παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως δυνητική εναλλακτική λύση εξουσίας.

Μόνο που ο αντιπρόεδρος και Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία κάνει ένα στρατηγικό λάθος ανάλυσης, που πιθανότατα να αποδειχτεί μοιραίο για το ΠΑΣΟΚ: Παραβλέπει το γεγονός ότι η τιμωρητική διάθεση της κοινωνίας απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, παραμένει… ζωηρή, και μπορεί να σηκώσει κάποιον από τον καναπέ για να τον φέρει στην κάλπη, μόνο και μόνο για να αποδομήσει περαιτέρω το Κίνημα που έβαλε την υπογραφή του κάτω από την ένταξη της Ελλάδας στο Μνημόνιο.

Και στη στάθμιση που κάνει ένας ψηφοφόρος στο μυαλό του, η… συζήτηση σταματάει εκεί. Προσπερνώντας τη δυνητική “επικινδυνότητα” του ΣΥΡΙΖΑ.