Η δύναμη της συγνώμης και της συγχώρεσης

15:41 4/3/2013 - Πηγή: Ysterografa

Μία από τις ωραιότερες ευαγγελικές περικοπές αναγνώστηκε χθες στους ορθόδοξους ναούς. Η παραβολή του ασώτου. Πόσο επίκαιρη και πόσο αληθινή! Μηνύματα διαχρονικά. Για όλους. Αυτούς που βρίσκονται κοντά στη θρησκεία μας αλλά και όλους όσους απέχουν ή παρακολουθούν διακριτικά.

Μεταμέλεια, μετάνοια! Αυτοκριτική και θάρρος! Θέλει μεγάλη δύναμη από κάποιον να βρει το κουράγιο να αναγνωρίσει το λάθος του. Να βρεί το σθένος να κοιτάξει κατάματα αυτόν που αδίκησε ή αυτόν από τον οποίο ευεργετήθηκε και να παραδεχτεί ότι έσφαλε. Στη νεότερη εποχή συνηθίζουν να λένε ότι «από τότε που βγήκε

η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Άλλη περίπτωση όμως. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ειλικρινά συναισθήματα. Ειλικρινή αντίληψη της πραγματικής κατάστασης και διαπίστωση του μοναδικού δρόμου σωτηρίας, επανάκαμψης και επανεκκίνησης.

Από την άλλη αυτός που δίνει την συγχώρεση σίγουρα έχει μεγάλη καρδιά. Θα μπορούσε κάλλιστα να αγνοήσει τη συγγνώμη και να τη θεωρήσει ψεύτικη ή ευκαιριακή. Πόσο μάλλον όταν ο ίδιος απλά συναίνεσε σε μια επιθυμία που δεν ήταν δική του. Σε μια επιλογή που αποδείχτηκε εσφαλμένη, αλλά παρόλαυτά τη στήριξε. Ο ίδιος δείχνει χαρακτήρα. Ανωτερότητα. Ανοίγει την αγκαλία του και δέχεται πίσω τον μεταμελημένο. Τον επικροτεί για την μεγάλη απόφαση που πήρε και συμμετέχει στη χαρά του. Τη χαρά της αναγέννησης. Τον επιβραβεύει και τον αποδέχεται κοντά του πάλι. Ήταν ο άνθρωπος που θεωρούσε χαμένο. Που πάντα όμως πίστευε πως θα αναγνώριζε το σφάλμα του και θα γύριζε.

Στην ίδια παραβολή έχουμε ακόμα έναν πρωταγωνιστή. Τον αδελφό, που παρουσιάζεται εξοργισμένος με την απόφαση του πατέρα να δεχτεί πίσω των άσωτο υιό. Τον αδελφό του. Να θυσιάσει τον «μόσχο τον σιτευτό» για χάρη του. Πόσοι από εμάς έχουμε επιδείξει μια τέτοια συμπεριφορά; Να βλέπουμε έναν συνάνθρωπό μας να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και να επιθυμούμε να κυλήσει ακόμα παρακάτω. Να πέσει και να μη μπορεί να σηκωθεί. «Καλά έπαθε…», «…του αξίζει…», «…κι ακόμα χειρότερα…». Αντί πραγματικά να επιζητούμε την σωτηρία του και να συμβάλλουμε στην επανόρθωσή του. Είναι σημαντικό δείγμα αλληλεγγύης η στήριξης κάποιου, σε δύσκολες στιγμές της ζωής του. Ακόμα μεγαλύτερο όταν του συμπαραστεκόμαστε και στη συνέχεια χαιρόμαστε μαζί του για την επιτυχία της «ολικής επαναφοράς». Αν είμαστε εμείς εντάξει στις υποχρεώσεις μας και τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, κανείς δεν θα μας στερήσει την καλή σχέση μας με τον συνάνθρωπό μας. Τον πατέρα μας. Τον Θεό μας. Κανείς δεν απειλεί τη θέση μας.

Οι μέρες που βιώνουμε είναι σκληρές. Ακόμα και αν δεν μας έχουν αγγίξει σε βαθμό που έχουν επηρεάσει άλλους συμπολίτες μας, καλό είναι να γνωρίζουμε πως όταν παίρνει φωτιά το σπίτι του διπλανού, η φωτιά δεν αργεί να φτάσει και στο δικό μας σπίτι. Η αλληλεγγύη, ο αλτρουισμός, η δύναμη της συγγνώμης και της συγχώρεσης, το άνοιγμα της αγκαλιάς σε αυτούς που το έχουν ανάγκη, είναι το μόνο που μπορεί να κρατήσει την ελληνική κοινωνία όρθια. Οι παραβολές του Χριστού, είναι ζωντανές. Ας αντλήσουμε γνώση και ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Δεν κοστίζει! Αντίθετα, ανταμοίβει!