Η Ελλάδα (της κρίσης) συζητάει για τζαμί και… ομοφυλόφιλους!

15:45 20/4/2013 - Πηγή: Ysterografa

Η κρίση την οποία διέρχεται σήμερα η Ελλάδα είναι εθνική. Υπό την έννοια ότι δεν περιορίζεται στην οικονομία, αλλά μάλλον εξηγούνται μέσω της οικονομικής κρίσης μια σειρά από παθογένειες σε πλείστους τομείς της πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και άλλης δραστηριότητας.

Η Ελλάδα ζει μια εθνική κρίση αξιών. Κρίση πολιτικής ηγεσίας. Κρίση ηθικής, προσανατολισμού και προτεραιοτήτων. Είναι μια κρίση σύνθετη, από την οποία δύσκολα θα ξεφύγει, αν δεν καταγράψει… σε χαρτί βήμα προς βήμα όσα πρέπει να γίνουν, περίπου σε καθημερινή βάση.

Και τα “προαπαιτούμενα” δεν αφορούν την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία, ή τουλάχιστον δεν τις αφορούν αποκλειστικά και σε υπερθετικό βαθμό. Αφορούν πρωτίστως όλους εμάς, που συνθέτουμε την “υπαρκτή κοινωνία”, μια κοινωνία που θα πρέπει να αρχίσει και πάλι να ζει, αντί να… χάνει τον καιρό της μελαγχολώντας, βυθισμένη σε μια πρωτοφανή εθνική κατάθλιψη.

Σε αυτή την απαρχή αντεπίθεσης, ή τουλάχιστον… επιστροφής στην κανονικότητα, σημασία έχουν οι προτεραιότητες. Όσα κατανοούμε ότι πρέπει να γίνουν, όχι επειδή μας τα επιβάλλει το όποιο Μνημόνιο, αλλά επειδή αποτελούν παραμέτρους απολύτως απαραίτητες για να διασφαλιστεί το εθνικό μέλλον του τόπου. Επομένως και το μέλλον του καθενός από εμάς.

Σε αυτή την αναζήτηση προτεραιτήτων, ελλοχεύει ο κίνδυνος του αποπροσανατολισμού. Της στιγμιαίας απόσπασης. Της αδυναμίας να υπάρξει αξιολόγηση σπουδαιότητας για όσα έχουμε μπροστά μας και όσα… ξέμειναν από το παρελθόν.

Πολύ πρόσφατα άνοιξε η συζήτηση για την προοπτική ανέγερσης τζαμιού στην Αττική για τους μουσουλμάνους. Μια εκκρεμότητα που έρχεται από το παρελθόν, και την οποία οφείλει να κλείσει η σύγχρονη Ελλάδα, σεβόμενη στοιχειώδως το δικαίωμα κάθε πολίτη να πιστεύει στη θρησκεία που επιλέγει και τον εκφράζει.

Σήμερα, με συνέντευξή του σε εβδομαδιαία εφημερίδα (“Παραπολιτικά”), ο Υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης, ένας παράγοντας του δημόσιου βίου με σημαντική διαδρομή και ιστορία, ανοίγει έστω και… χαμηλόφωνα θέμα νομιμοποίησης του γάμου ομοφυλοφίλων, με διάλογο που θα ακολουθήσει στη δημόσια σφαίρα. Ένα θεμα που επίσης πρέπει να τακτοποιηθεί, όπως αρμόζει σε μια ανοιχτή κοινωνία, που αντιλαμβάνεται ότι το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό είναι προσωπικό. Δεν επιβάλλεται.

Είναι όμως να αναρωτιέται κανείς: Πόσο… άμεση είναι η ανάγκη για δυο τέτοια ζητήματα, ώστε να ανοίγουν εμμέσως ή εκκωφαντικά, και να προκαλούν τις αυτονόητες αντιδράσεις, σε μια Ελλάδα που ψάχνει οξυγόνο ομοψυχίας και κοινωνικής εκεχειρίας, για να κάνει ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά, που θα έλεγε και ο Ελύτης;