Η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλείται με ακρωτηριασμό

09:27 18/12/2012 - Πηγή: Ysterografa

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Εργατικοί, ακόμη και υπό την ηγεσία του κάθε άλλο παρά χαρισματικού Εντ Μίλιμπαντ έχουν “χτίσει” ένα προβάδισμα ασφαλείας που υπερβαίνει σταθερά το 10%. Ο κυβερνητικός συνασπισμός κλυδωνίζεται, καθώς ο Νικ Κλεγκ παραμένει αθεράπευτα… ασταθής στις απόψεις του, χωρίς να λείπουν και οι εσωκομματικές φωνές αμφισβήτησης στους Φιλελευθέρους. Όσο για τα… του οίκου του, οι Τόρις δυσκολεύονται να συγκρατήσουν την καρδιά τους από το να ονειρεύεται ως αρχηγό, και επομένως πρωθυπουργό,

τον δημοφιλή δήμαρχο του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον.

Σε ένα τέτοιο μωσαϊκό πολιτικού και ψυχολογικού αυτοπροσδορισμού, ο Ντέιβιντ Κάμερον είναι εύλογο να μην αισθάνεται ιδιαίτερα καλά ή άνετα. Επενδύοντας λοιπόν στο παραδοσιακό κλίμα ευρωσκεπτικισμού που διατρέχει οριζόντια τη βρετανική κοινωνία, ο “Τόρι Μπλερ” όπως αποκλήθηκε όταν εμφανίστηκε… σαν αστραπή στο πολιτικό σκηνικό της Αγγλίας, λόγω της επικοινωνιακής ομοιότητάς του με τον χαρισματικό Τόνι Μπλερ άνοιξε διάπλατα, και σίγουρα περισσότερο απερίφραστα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, τη συζήτηση περί εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Σε σχετική ερώτηση για το αν μπορεί να φανταστεί το μέλλον της Μεγάλης Βρετανίας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Κάμερον προχώρησε ένα βήμα παραπέρα από όσο είχε διανοηθεί ποτέ μέχρι σήμερα ένας Βρετανός πρωθυπουργός: “Μπορούμε να φανταστούμε κάθε μέλλον για τη Μεγάλη Βρετανία. Είμαστε οι κυρίαρχοι του πεπρωμένου μας, και μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές μας”, ήταν τα λόγια του Κάμερον.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός βέβαια παραμένει φιλο-ευρωπαϊστής. Βλέπει ωστόσο το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαφορετικά από τη Γερμανία και τις χώρες-δορυφόρους της, όπως την Ολλανδία και την Τσεχία. Θέλει μια Ευρώπη πιο κοντά στις ανάγκες των λαών, προασπίζοντας ωστόσο την ίδια στιγμή τα προφανή συμφέροντα του City του Λονδίνου.

Μια Ευρώπη πιο κοντά… στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, θα μπορούσε να πει κανείς, με δεδομένη τη σχέση “ελεύθερης συμβίωσης” ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και το Λονδίνο. Με τον Λευκό Οίκο να παρακολουθεί με εύλογο ενδιαφέρον τις εξελίξεις. Αν όχι να τις… προετοιμάζει.