Η ιταλική Κεντροδεξιά θέλει ηγέτη… τον Λέττα

08:13 14/2/2014 - Πηγή: Ysterografa

Twitter@EmOikonomidis

Φυσικά και εκτός από τη ζωή, η πολιτική είναι άδικη… Ο Ενρίκο Λέττα πλήρωσε ακριβά την αχαλίνωτη φιλοδοξία του Ματέο Ρέντσι να ηγηθεί της Ιταλίας, και να οδηγήσει τη χώρα του στην έξοδο από την κρίση θεσμών που βιώνει τα τελευταία χρόνια, περισσότερο και από την ίδια την κρίση οικονομίας, με αποτέλεσμα να βρεθεί εκτός πρωθυπουργικού θώκου, την ώρα που κατά γενική ομολογία ήταν ένας από τους πλέον πετυχημένους πολιτικούς ηγέτες στην Ευρώπη.

Ο Λέττα θα χρειαστεί να… αναρρώσει, ψυχολογικά και πολιτικά, τα επόμενα βήματά του ωστόσο

αναμένονται με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Πολιτικοί αναλυτές σχολιάζουν ήδη από χθες το βράδυ ότι ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Ιταλίας, ένας πολιτικός με ευρωπαϊκή αύρα και αέρα φρέσκων ιδεών, θα αποτελούσε ιδανική προσθήκη στις Βρυξέλλες που ασφυκτιούν από τη γραφειοκρατία και τον συντηρητισμό.

Ενόψει λοιπόν των αλλαγών που θα ακολουθήσουν τις ευρωεκλογές του Μαϊου, και τις ζυμώσεις μεταξύ των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πώς θα μοιραστούν οι… μουσικές καρέκλες των αξιωμάτων, ο Ενρίκο Λέττα φαντάζει ιδανικός ακόμη και για τη θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αντικαθιστώντας τον Χέρμαν Φαν Ρόμπεϊ δηλαδή. Ή τη θέση της Κάθριν Άστον, ως “Υπουργού Εξωτερικών” της κοινής πατρίδας μας.

Απ΄την άλλη, το ακόμη πιο συναρπαστικό σενάριο για το μέλλον του Ενρίκο Λέττα, αφορά την εσωτερική πολιτική σκηνή της Ιταλίας. Ο ίδιος αναδείχτηκε μέσω της Κεντροαριστεράς, οι ρίζες και το… παρελθόν του ωστόσο έχουν την αφετηρία τους στην Κεντροδεξιά. Μια Κεντροδεξιά η οποία διαγκωνίζεται με την Κεντροαριστερά για το ποιός θα επικρατήσει στον μεσαίο χώρο, ώστε να έχει το προβάδισμα για τις εξελίξεις του μέλλοντος, και αναζητεί μια διακριτή προσωπικότητα, με κουλτούρα, ικανότητες και ηλικιακό μέλλον.

Ο Ενρίκο Λέττα έχει και τα τρία παραπάνω στοιχεία. Και ένα ακόμη: Στο ξεκίνημα της πρωθυπουργίας του, αποτέλεσε προϊόν… έμπνευσης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Δηλαδή του πολιτικού για το ηγετικό εκτόπισμα του οποίου η ιταλική Κεντροδεξιά δεν έχει βρει ακόμη ένα φυσικό και αυτονόητο ισοδύναμο.

Και ο Λέττα θα είχε κάθε λόγο να αλλάξει (ξανά) μετερίζι. Η εκδίκηση απέναντι στον Ματέο Ρέντσι και το Δημοκρατικό Κόμμα που τον πρόδωσαν, δεν μπορεί να περιμένει.