Η Μέρκελ θύμισε… ποιός είναι το αφεντικό

09:49 23/11/2013 - Πηγή: Ysterografa

Twitter@EmOikonomidis

Η ηχηρή παρέμβαση της Άνγκελα Μέρκελ υπέρ της Ελλάδας, με συνοδευτικά κολακευτικά σχόλια για τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τις προσπάθειες της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ήρθε να θυμίσει ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος παραμένει το απόλυτο και αδιαμφισβήτητο “μεγάλο αφεντικό” στην σημερινή Ευρώπη.

Ακόμη και χωρίς κυβέρνηση στη Γερμανία, η Μέρκελ

διατηρεί την ευχέρεια να καθορίζει το πολιτικό πλαίσιο για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που, όπως κάθε μέλλον, πρέπει να ξεκινάει από συγκεκριμένο παρόν.

Οι δηλώσεις Μέρκελ ήρθαν σε αντίβαρο της αμφισβήτησης που εκπέμπει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών για την Αθήνα, είτε πρόκειται για την τρόικα, είτε για τον διορισμένο από το Βερολίνο πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Ακόμη κι αν εισάγει κανείς στη συλλογιστική του τη στρατηγική “καλού και κακού”, που έχουν επιλέξει η Γερμανία και η Ε.Ε. αντίστοιχα για την Ελλάδα της κρίσης, στον επίλογο, εκεί δηλαδή όπου συνοψίζονται τα συμπεράσματα, μένουν οι εντυπώσεις από τα λόγια της Άνγκελα Μέρκελ.

Η Γερμανίδα που γεννήθηκε στη… λάθος πλευρά της κρίσης άλλωστε, όχι μόνο άντεξε στην παγκόσμια κρίση που προκάλεσαν οι ΗΠΑ το 2008, με την ετσιθελική κατάρρευση της Lehman Brothers, αλλά πέτυχε να μπορεί με τη στρατηγικη της να επηρεάσει ακόμη και την έκβαση των προεδρικών εκλογών της Αμερικής, δυσκολεύοντας απρόσμενα την επανεκλογή Ομπάμα το 2012, την ώρα που η Γερμανία κέρδιζε περισσότερα ακόμη και από την υπερδύναμη, στην κορύφωση της κρίσης.

Η ίδια, αφού εξασφάλισε για τον εαυτό της μια θέση στην Ιστορία αντίστοιχη εκείνης του Κόνραντ Αντενάουερ, συρρίκνωσε σε… μικρομεσαίο κόμμα τους Σοσιαλδημοκράτες, υποχρεώνοντάς τους σε διαρκείς συμβιβασμούς, στο πλαίσιο των ζυμώσεων για τη συγκρότηση κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού.

Όπως συνέβη και με την περίπτωση του ολίγιστου Ολάντ, η γερμανική πολιτική δεν θα αλλάξει. Τουλάχιστον όχι μέχρι να αποφασίσει η Άνγκελα Μέρκελ ότι η αλλαγή θα υπηρετήσει τα προσωπικά σχέδιά τους. Με φόντο πάντα το φλερτ με την Ιστορία, τα σχέδια αυτά φτάνουν μέχρι την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αφού πρώτα αλλάξουν οι Συνθήκες. Και μπορεί η ίδια να εκλεγεί από τις κοινωνίες που θα έχουν προλάβει να τη μισήσουν αρκετά, ώστε να ξέρουν ότι αποτελεί “αναγκαίο κακό” για την Ευρώπη του σήμερα. Κυρίως, για την Ευρώπη του αύριο.