Η ρεβάνς του Πούτιν για τον… Ψυχρό Πόλεμο

11:10 6/9/2013 - Πηγή: Ysterografa

Twitter @EmOikonomidis

Καμία αμφιβολία δεν πρέπει να έχουμε. Η Ιστορία θα κοντοσταθεί στον πολιτικό ίσκιο του Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν θα κληθεί να χαράξει στις σελίδες της, έναν πρώτο απολογισμό της ηγετικής διαδρομής του άλλοτε πράκτορα της KGB, που ξεγέλασε ακόμη και εκείνους οι οποίοι τον προώθησαν στην “αγία έδρα” του Κρεμλίνου, την εποχή κατά την οποία η ταπεινωμένη Ρωσία αναζητούσε τη χαμένη αξιοπρέπειά της, μετά τη θλιβερή εποχή Γέλτσιν.

Ο Ρώσος

Πρόεδρος, που έχει κατηγορηθεί για πολλά, μεταξύ των οποίων για την… ιδιαίτερη προσέγγισή του σε θέματα Δημοκρατίας, ατομικών ελευθεριών και σεβασμού στην ελευθερία της γνώμης, είναι το κεντρικό πρόσωπο του διεθνούς δράματος που βρίσκεται σε εξέλιξη γύρω από το θέμα της Συρίας. Και το απέδειξε ως οικοδεπότης της Συνόδου των G-20, στην Αγία Πετρούπολη, εκεί όπου άλλαξε ακόμη και τη χωροθεσία των ηγετών, για να θυμήσει πόσα τον χωρίζουν σήμερα από τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Με οπτική υπερβολή, τη μάλλον αδιάφορη χειραψία τους.

Επενδύοντας σε τρεις πυλώνες διαχείρισης των δεδομένων, τον στρατιωτικό, τον διπλωματικό και τον ψυχολογικό, η στρατηγική του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταφέρει να αναδείξει το θέμα της επικείμενης επέμβασης της Δύσης στη Συρία, σε μείζον πρόβλημα για τη διακυβέρνηση Ομπάμα. Απειλώντας το legacy που θα αφήσει πίσω του ο άλλοτε “προφήτης της Αλλαγής”, αλλά και επηρεάζοντας ευθέως τις πολιτικές εξελίξεις στην υπερδύναμη, με φόντο τη διαμόρφωση νέων ισορροπιών ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2016, από τις οποίες θα προκύψει ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου.

Σε στρατιωτικό επίπεδο, η Ρωσία επενδύει στη… φοβία που προκαλούν οι κινήσεις πολεμικών πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο, τη στιγμή μάλιστα που η Μόσχα έσπευσε να απενοχοποιηθεί με τον πλέον ηχηρό τρόπο, από τυχόν μελλοντικές κατηγορίες για εξοπλισμό του καθεστώτος Άσαντ, με το αντιπυραυλικό σύστημα… φετίχ, των S-300.

Σε πολιτικό επίπεδο, με ρητορική που διαφοροποιείται ανάλογα με την κοινωνία της χώρας στην οποία απευθύνεται, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον Ντέιβιντ Κάμερον και τον Φρανσουά Ολάντ, δηλαδή τους δυο περισσότερο… ονομαστούς “προθύμους” να συμπράξουν με τις ΗΠΑ σε μια επέμβαση κατά της Συρίας, ακόμη και χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Σε ψυχολογικό επίπεδο, ο “τσάρος” διαχειρίζεται με αριστοτεχνικό τρόπο τη φυσική απέχθεια που προκαλεί ο πόλεμος στις κοινωνίες των ανθρώπων, ειδικά σε μια εποχή σαν τη σημερινή, όπου η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει αλλάξει δραματικά τα δεδομένα και τις προτεραιότητες.

Το ηχηρό “όχι” του Βρετανικού Κοινοβουλίου, δηλαδή της Βουλής μπροστά στην ιστορική διαδρομή της οποίας υποκλίνεται η ανθρωπότητα, η παρέμβαση του Πάπα Φραγκίσκου, με το “όχι άλλος πόλεμος” μεταφρασμένο σε όλες τις γλώσσες στο Twitter, και το θυελλώδες κλίμα που διαμορφώνεται στο Κογκρέσο κατά της στρατιωτικής επίθεσης, αποτελούν τρία εκκωφαντικά παραδείγματα των πρακτικών αποτελεσμάτων που είχε η στρατηγική της Ρωσίας στη διεθνή σκακιέρα.

Έχοντας καλύψει πλέον τα νώτα του, ο Πούτιν έκανε το αμέσως επόμενο λογικό βήμα, που ήταν η επιθετική διπλωματία. Έτσι, αποκάλεσε “ψεύτη” τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι, και ζήτησε να ενημερώσει η Μόσχα, πιθανόν… ο ίδιος το αμερικανικό Κογκρέσο, πριν ψηφίσουν τα δυο Σώματα της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων, για να αποφασίσουν σχετικά με τη νομική έγκριση της επίθεσης κατά της Συρίας.

Ακόμη κι αν η επίθεση γίνει, το γόητρο των ΗΠΑ έχει ήδη τσαλακωθεί. Του Μπαράκ Ομπάμα ακόμη περισσότερο. Το δε σεργιάνισμα της υποψίας που έχει γίνει βεβαιότητα, ότι η αντιπολίτευση της Συρίας αποτελεί πολιτικό υποχείριο των πιο ακραίων επιχειρησιακών στοιχείων της Αλ Κάιντα, προκαλεί ρίγη στην αμερικανική κοινωνία, και αντίστοιχα απαξιωτικά συναισθήματα στους ευρωπαϊκούς λαούς.

Αν μάλιστα κοιτάξουμε πιο μακριά, θα διαπιστώσουμε ότι πιθανότατα ο Βλαντιμίρ Πούτιν θυσίασε τον Μπασάρ αλ Άσαντ, για να κερδίσει κάτι στρατηγικά σπουδαιότερο: Τον επόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ. Γιατί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, τα υπόγεια ρεύματα που αρχίζουν να κινούνται στο συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας που θα κληθεί το 2016 να ψηφίσει για τον διάδοχο του Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο, δείχνουν πως μια υπερδύναμη κουρασμένη από ανεξήγητους και πολύνεκρους πολέμους δύσκολα θα ψηφίσει για πλανητάρχη κάποιον που θα έχει βάλει την υπογραφή του για ακόμη έναν πόλεμο.

Γι’ αυτό και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, ειδικά στη Βουλή των Αντιπροσώπων, κρίνεται ως απολύτως απρόβλεπτο. Επειδή πολλοί από εκείνους που θέλουν να διεκδικήσουν το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών ενόψει του 2016, θα σκεφτούν πολύ πως θα ψηφίσουν, όταν βλέπουν ότι άνω του 60% της αμερικανικής κοινωνίας, δηλαδή των ψηφοφόρων τους, δεν θέλει πόλεμο.

ΥΓ: Ο Βλαντιμίρ Πούτιν μοιάζει να έχει πάρει μια ψυχολογική ρεβάνς για την ήττα της Ρωσίας στον Ψυχρό Πόλεμο, και μάλιστα με μακροχρόνια προοπτική.

ΥΓ2: Πίσω από τον Πούτιν “κρύβεται” η… γερμανική Ευρώπη. Γι’ αυτό και η εξαιρετικά προσεκτική Μέρκελ χαμογελάει με νόημα. Και αφήνει τον Ρώσο ηγέτη να κάνει τη “βρώμικη δουλειά”.