Η σύγχρονη γερμανική “δικτατορία”

13:16 23/3/2013 - Πηγή: Ysterografa

Η γερμανική δικτατορία συνεχώς εξαπλώνει τα πλοκάμια της, αντλώντας δύναμη ισχύος και επιβολής από την άδικη μεταχείριση των λαών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις της Κύπρου, είναι εμφανές ότι οι χώρες της Ευρώπης βρίσκονται μπλεγμένες κάτω από ένα βαρύ γερμανικό δίκτυ πρωτοφανούς σκληρότητας και βαρβαρότητας.

Τη βαρβαρότητα αυτή την εισπράττει πιο έντονα ο Ευρωπαϊκός Νότος. Είναι όμως αυτό κάτι καινούργιο; Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τη δομή της Ε.Ε. και δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο πώς αυτή

οικοδομήθηκε από την αρχή, λαμβάνοντας υπόψη του το Δημοσιονομικό Σύμφωνο ακόμα και τα Κριτήρια του Μάαστριχ, τότε γίνεται έντονα αντιληπτό ότι οι θεμελιωτές της είχαν κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι κάποια στιγμή ο Ευρωπαϊκός Νότος είτε πρόκειται να αποβληθεί, είτε να διατελέσει έναν σημαντικό ρόλο ως ο αδύναμος όμως κρίκος σε μια κατά τα άλλα ισχυρή ηγεμονία.

Το μεγαλύτερο ίσως θύμα της γερμανικής βαναυσότητας υπήρξε η Ελλάδα. Το 2009 η γερμανική Βundesbank βρισκόταν σε όρια χρεοκοπίας. Η Bundesbank όμως αποτελεί και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, επομένως ενδεχόμενη κατάρρευση της σήμαινε τη χρεοκοπία ολόκληρης της Ευρώπης. Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα η οποία είχε δανειστεί υπέρογκα ποσά, όφειλε ένα μεγάλο χρέος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δε θα ήταν υπερβολή αν υποστηρίζαμε ότι τα έκτακτα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα περίπου το 2010, απέτρεψαν τη Γερμανική Bundesbank να καταρρεύσει και να συμπαρασύρει μαζί της φυσικά ολόκληρη την Ευρώπη. Το ότι η Ελλάδα ακολουθούσε πολιτικές που συντηρούσαν και μεγέθυναν τα δίδυμα ελλείμματα της (δημόσιο και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών), με αποτέλεσμα να διογκώνεται και το χρέος της απέναντι στη Γερμανία αποτελεί λάθος τόσο των πολιτικών ηγεσιών όσο και του ελληνικού λαού που τις στήριζαν με την αλλεπάλληλη ψήφο εμπιστοσύνης τους. Αυτό όμως δε δικαιολογεί το γεγονός ότι, η λάθος διαχείριση η οποία έγινε και από τη πλευρά της Γερμανίας με απόδειξη την τότε ενδεχόμενη χρεοκοπία της Bundesbank, σχεδόν αποσιωπήθηκε πλήρως. Φυσικά το ίδιο αποσιωπήθηκε και ο κίνδυνος χρεοκοπίας τον οποίο διέτρεξε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αντιθέτως το όνομα της Ελλάδας διασύρθηκε και λεηλατήθηκε από τη Γερμανία ως το μίασμα και η ντροπή της Ευρώπης. Η Ελλάδα δέχτηκε άγριες και χυδαίες επιθέσεις τόσο από το γερμανικό τύπο όσο και από τη γερμανική ηγεσία, ενώ τελικά κατέληξε να αντιμετωπίζεται στη καλύτερη περίπτωση, ως το παιδί μιας νομισματικής ένωσης με ειδικές ανάγκες. Και φυσικά ποτέ δεν αποκαλύφθηκε ευθέως δημόσια το πώς οι θυσίες του ελληνικού λαού χρησιμοποιήθηκαν και συνέβαλαν στο να μη χρεοκοπήσει η Bundesbank και μαζί της ολόκληρη η Ε.Ε..

Αξίζει όμως να δούμε γιατί η Γερμανία εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς σε μια βάναυση δικτατορία. Η προπολεμική Γερμανία όταν η χώρα ήταν αδύναμη οικονομικά, αποτέλεσε το σπίτι των Goethe,Schiller,Kant και Fichte. Στη πολύ σύγχρονη Γερμανία τα πράγματα ανατράπηκαν πλήρως. Η χώρα πλέον ενδιαφέρεται να παράγει ανθρώπους οι οποίοι να γνωρίζουν μόνο τι πρέπει να κάνουν και όχι ποιοι πρέπει να είναι ως άνθρωποι. Ο θρίαμβος της χώρας αυτής πάνω σε θέματα μηχανικής, οικονομίας κ.α. είναι η παράλληλη αποτυχία της σε όλες τις άλλες προκλήσεις για πνευματική διορατικότητα. Επομένως αποδεικνύεται ότι όλες οι προσπάθειες της σύγχρονης Γερμανίας να παράγει ανθρώπους με δεξιότητες, οδηγεί στην εκκόλαψη ατόμων οι οποίοι αποτελούν καλά μέσα, αλλά όχι καλούς ανθρώπους. Η εσωτερικότητα των ατόμων αυτών είναι τυφλή και κουφή. Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως αδυνατούν να γράψουν ένα ποίημα, να αισθανθούν μια μελωδία, να ζωγραφίσουν, να νιώσουν κοντά στη φύση και να την αγαπήσουν, δηλαδή είναι ανίκανοι να αναπτύξουν την εσωτερικότητα τους. Το αποτέλεσμα είναι η συναισθηματική τους νοημοσύνη να κυμαίνεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Σήμερα όμως γνωρίζουμε ότι οι ικανοί ηγέτες είναι άνθρωποι με υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης. Άνθρωποι οι οποίοι κατέχουν ηγετικές θέσεις και δεν έχουν υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη αποτυγχάνουν, θέτοντας σε κίνδυνο το έργο το οποίο έχουν κληθεί να διεκπεραιώσουν. Πόσο επικίνδυνο είναι για όλους μας, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι , με την σχεδόν ανύπαρκτη συναισθηματική νοημοσύνη επειδή στη χώρα τους έμαθαν μόνο τι πρέπει να κάνουν και όχι ποιοι πρέπει να είναι, να αποφασίζουν για τη τύχη της Ελλάδας, της Κύπρου και άλλων χωρών;

Mέχρι που μπορεί να φτάσει η βαρβαρότητα της σύγχρονης γερμανικής δικτατορίας; Και μέχρι πότε θα αποφασίζει για τη τύχη των λαών της Ευρώπης, η ελίτ μερικών ανθρώπων κυρίως από τη χώρα της Γερμανίας, τους οποίους χαρακτηρίζει η τυφλή εσωτερικότητα που απέκτησαν και οι οποίοι εξαιτίας τούτου είναι κατώτεροι εκ φύσεως των θέσεων που κατέχουν και ανίκανοι να διαχειριστούν ορθά το έργο που τους έχει ανατεθεί;