Καινοτομία, πρωτοτυπία, όραμα…

16:58 16/1/2014 - Πηγή: Ysterografa

Στο δυσοίωνο μέλλον που διαγράφεται, μέσα από το θλιβερό παρών που βιώνουμε, ο «δρόμος της αρετής» δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτός της διορατικότητας. Μια καλή ανάγνωση, πρόβλεψη, για τα νέα δεδομένα που μας ξημερώνουν, όσο δυσδιάκριτα και εφήμερα μπορούν, αυτά, να προσδιοριστούν. Σε μια τέτοια κοινωνία, παγκόσμια όπως τη θέλουν οι «ασκώντες την εξουσία», οι μόνοι που μπορούν, θέλουν και οφείλουν, για το καλό τους και το καλό των παιδιών τους, να επιβιώσουν είναι όσοι επενδύουν στην καινοτομία, την πρωτοτυπία

και το όραμα.

Ο τρόπος ζωής που έντεχνα μας έχει επιβληθεί, της αποχαύνωσης και της αδιαφορίας, μέσα από τα γνωστά-άγνωστα όργανα προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου, δεν οδηγεί πουθενά. Αντίθετα, καθηλώνει. Θεμιτό και αξιομνημόνευτο να μπορεί κάποιος έστω και να το εντοπίσει. Ωστόσο νομίζω πως έχουμε πλέον ξεφύγει από αυτό. Τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς που δεν τρέχουμε πίσω από έναν «πολιτευτή» (μου αρέσει αυτός ο όρος που άκουσα τελευταία…) για να ικανοποιήσουμε τη ματαιοδοξία του. Το επόμενο βήμα είναι αυτό που μένει. Το άλμα προς τα εμπρός, που κανένας δεν θα μας χαρίσει.

Δεν είναι αδόκιμο να συνομολογήσουμε ότι οι περισσότερες «πατέντες» μας έρχονται από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Πλασάρονται ως νέες στην ελληνική κοινωνία και μέχρι να κυλήσει το χρονικό διάστημα που δημιουργούν «μόδα», αποτελούν σημαντική πηγή εσόδων, κερδών, ευρύτερης αποδοχής και πρόσκαιρης καταξίωσης. Αυτό όμως που πραγματικά λείπει, και ο Έλληνας δεν στερείται δυνατοτήτων ή ικανοτήτων για να το επιτύχει, είναι η αληθινά πρωτότυπη ιδέα. Η ευρεσιτεχνία ή η δεξιοτεχνία εκείνη που θα του προσδώσει το συγκριτικό πλεόνεκτημα.

Τα παραδείγματα Ελλήνων του εξωτερικού, αλλά και του εσωτερικού, που κάνουν τη διαφορά στον τομέα της έρευνας αλλά και της δημιουργικής ιδέας, πολλά και συνεχή. Σημαντικό βέβαια παραμένει το γεγονός υλοποίησης όλων αυτών των θεωριών και την μεταφορά τους από τη θεωρία στην πράξη, που συνήθως «σκοντάφτει» στην χρηματοδότηση που απαιτείται. Εκεί λοιπόν πρέπει να δώσει το πραγματικό ενδιαφέρον της η εκάστοτε «εξουσία». Το πως θα εξασφαλίσει κεφάλαια επένδυσης σε τέτοιες ενέργειες, προς όφελος του κοινού συμφέροντος.

Ακούμε για «πραγματικό πλεόνασμα». Πού θα πάει αυτό το πλεόνασμα (αν δεχτούμε δηλαδή την ύπαρξή του); Ακούμε για υποψήφιους «αγοραστές» ελληνικής περιουσίας (προς αξιοποίησή της). Μήπως θα έπρεπε να εξασφαλίζουμε, αντισταθμηστικά, και κάποια κονδύλια με σκοπό την επένδυσή τους σε καινοτόμες ιδέες και πρωτότυπα σχέδια; Γινόμαστε όλοι μάρτυρες «παραχωρήσεων» και «ευνοϊκών ρυθμίσεων» προς εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοκεφαλαιούχους. Είμαστε ικανοποιημένοι με τις «χορηγίες», τις «φιλανθρωπίες» και τα «ψίχουλα» που λαμβάνουμε πίσω, ως κράτος, σαν αντίκρυσμα, δεδομένης της «βιτρίνας», που πουλούν, και της …ματαιοπονίας τους;

Κούφια λόγια; Σαθρές ελπίδες; Όπως και να έχει ας φροντίσει ο καθένας μας, ανάλογα με το ρόλο που έχει ή μπορεί πραγματικά να αποκτήσει, να δικαιώσει την ύπαρξή του. Το λόγο που ως άνθρωπος, πατέρας κι αδελφός γεννήθηκε και ζει. Στην Ελλάδα ή… «όπου γης»!