Μια ιδέα για την επόμενη Ελλάδα…

15:57 13/5/2013 - Πηγή: Ysterografa

Η κρίση την οποία βιώνει σήμερα η Ελλάδα, είναι αυταπόδεικτα σύνθετη και πολυεπίπεδη. Επηρεάζεται από το περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται, και αυτοτροφοδοτεί τη διαβρωτική δυναμική της, ακριβώς από τις παθογένειες του περιβάλλοντος αυτού που την “γέννησε” σε πρώτο βαθμό.

Μια κρίση εθνικής ηγεσίας, πολιτικής εξουσίας και εκπροσώπησης. Κρίση προτεραιοτήτων και προσανατολισμού, ατομικού, κοινωνικού και εθνικού. Κρίση ηθικής, αξιών και… διαύγειας

στη σκέψη, που εκ των προτέρων δεν μπορεί να κοιτάζει πολύ μακριά, ούτε να επιχειρεί τις κατάλληλες λογικές συνθέσεις, στο περιθώριο μιας καθημερινότητας μιζέριας, μελαγχολίας, ενίοτε και εθνικής κατάθλιψης.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, που δεν ζούμε ωστόσο, θα ήταν μάλλον αυτονόητο ότι το πρώτο βήμα για την υπέρβαση αυτής της κρίσης είναι η “ορθή ανάγνωση” των αιτιών της. Η διαπίστωση των σφαλμάτων που προηγήθηκαν, και η δημιουργική στρατηγική στοχοπροσήλωση, που θα αποτρέψει τη μελλοντική επανεκδήλωσή τους.

Η Ελλάδα μετά την κρίση, δεν θα πρέπει να θυμίζει σε τίποτα τη χώρα που έζησε… στα σύννεφα, πάνω από τις δυνατότητές της, πέρα από τον “ίσκιο” των ικανοτήτων του καθενός από εμάς.

Ίσως είναι οξύμωρο, για να… απογειωθεί όμως η Ελλάδα σε ένα καλύτερο μέλλον, να κάνει ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά, όπως θα μας παρακινούσε ο Ελύτης, θα πρέπει πρώτα να… προγειωθεί. Να παραδεχτεί, να κατανοήσει, να αποδώσει λογαριασμό και να γράψει από την αρχή ένα καινούριο βιβλίο. Να μην περιοριστεί στο να γυρίσει σελίδα.

Στην αναζήτηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων “εκείνης” της Ελλάδας, της Ελλάδας που έρχεται, της Γενιάς που περιμένει τον καιρό της, εύλογα κοντοστέκεται κανείς στην ιστορική ρήση ενός “τοτέμ” της δημιουργικής σκέψης, του Κωνσταντίνου Τσάτσου, ο οποίος είχε “δείξει” την παιδεία και τον πολιτισμό ως τα στοιχεία που θα έκαναν τη χώρα μας να ξεχωρίσει στον παγκόσμιο στίβο. Να περπατήσει με εθνική αυτοπεποίθηση σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, χωρίς γνωστικά σύνορα, και να καταφέρει να διακριθεί.

Αυτήν ακριβώς την αποστροφή του Κωνσταντίνου Τσάτσου επικαλείται και ο πρόεδρος του Κολλεγίου Αθηνών Αλέξανδρος Σαμαράς, σε συνέντευξη την οποία παραχώρησε στη “Real News”, για την Ελλάδα που… στραβοπάτησε, αλλά και την Ελλάδα που αντέχει, που κρατιέται, που δεν το βάζει κάτω.

Επισημαίνοντας μια πραγματικότητα η οποία γίνεται ακόμη πιο πικρή, στις μέρες του εκπαιδευτικού συνδικαλισμού και της… επαναστατικής γυμναστικής, χωρίς κανέναν φραγμό και δέος μπροστά στην αγωνία των υποψηφίων των Πανελληνίων Εξετάσεων, και των οικογενειών τους.

Σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά λοιπόν, η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε αποφύγει την κρίση, “αν η παιδεία ήταν σωστή στο περιεχόμενο, στον προσανατολισμό, στην ποιότητα, στη δομή και στην οργάνωσή της”. Αν ήταν μια παιδεία που… διψούσε για μάθηση.

Και αφού το… κακό έγινε, ο πρόεδρος του Κολλεγίου Αθηνών ταξιδεύει τη “ρεβάνς” στο “μετά”: Στη ρήση του Κωνσταντίνου Τσάτσου, για μια Ελλάδα που θα επενδύσει στην παιδεία και τον πολιτισμό της, με όρους και προσδοκίες “βαριάς βιομηχανίας”.

Ώστε να ξαναγράψει από την αρχή το βιβλίο της εθνικής διαδρομής. Και να διεκδικήσει να καταγραφεί η “δύσκολη” αυτή περίοδος ως ένα βήμα προς τα πίσω, απλά και μόνο για να πάρουμε καλύτερη φόρα για το μέλλον.

ΥΓ: Η επικοινωνιακή ομάδα του Μπιλ Κλίντον φυσικά, δεν θα ήταν ιδιαίτερα ευγενική, σχολιάζοντας την κατάσταση: Είναι… η παιδεία και ο πολιτισμός, ανόητοι, θα έλεγαν παραφρασμένα.