Ο “Κατάδικος” που αγάπησε το κοινό

20:49 16/1/2013 - Πηγή: Ysterografa

Σε μια Αθήνα με έντονο πολυπολιτισμικό πλέον χαρακτήρα και με το μεταναστευτικό θέμα να βρίσκεται σταθερά στο κέντρο της επικαιρότητας, ένα σύγχρονο και εύστοχο κείμενο το προσεγγίζει πολύπλευρα σε μια θεατρική σκηνή. Στο θέατρο «Διάνα» και για δεύτερη χρονιά, μια παράσταση έχει κερδίσει το κοινό και συνεχίζει με αξιοσημείωτη επιτυχία.

Η Ε.Ράντου σε συνεργασία με τη Σ.Γανωτή και το Ν.Σταυρακούδη έγραψαν ένα έργο με πρωταγωνιστές έναν αλλοδαπό διαρρήκτη,

μια φιλόλογο χωρισμένη με ένα βαλκανιονίκη και τον ηλικιωμένο πατέρα της ο οποίος πάσχει από Αλτσχάιμερ. Μία διάρρηξη είναι η αφορμή για να προκύψει μια σειρά γεγονότων που αποκαλύπτει φόβους και ανασφάλειες των χαρακτήρων. Υπάρχουν στιγμές που οι αλήθειες τους ακούγονται πολύ οικείες. Λόγια σκληρά που καθρεφτίζουν όμως την ελληνική πραγματικότητα χωρίς ίχνος υπερβολής. Προβληματισμοί. Οι «ξένοι» είναι πράγματι το πρόβλημα ή το γεγονός ότι συχνά νιώθουμε ξένοι με τους ανθρώπους που αγαπάμε ή ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό; Πόσο συχνά πέφτουμε θύματα των προκαταλήψεων που μας περιβάλλουν; Όλοι μας έχουμε επηρεαστεί κατά καιρούς –άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο- από τα κοινωνικά πλαίσια που επικρατούν. Έχουμε υπάρξει στενόμυαλοι. Έχουμε αφήσει τις φοβίες μας να μας υποτάξουν και μας έχουν εμποδίσει να δούμε «καθαρά» πολλές φορές.

Είναι πολύπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις. Fact. Στην παράσταση «Κατάδικος μου» παίρνεις μια γερή δόση αυτής της αλήθειας. Και γίνεσαι μάρτυρας μιας ιστορίας που αντικατοπτρίζει την κοινωνία χωρίς διδακτισμούς και μελοδραματισμούς. Ξεδιπλώνονται μπροστά σου όμως μερικοί χαρακτήρες στους οποίους βλέπεις τον εαυτό σου, το φίλο σου, τον άγνωστο δίπλα σου. Οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και οι ερμηνείες τους είναι εκπληκτικές πάνω σε ένα κείμενο ανθρώπινο, ειλικρινές και αιχμηρό. Κι αν ξεχειλίζει από κυνισμό, καταλήγει να σε συγκινεί. Διότι υπάρχουν στιγμές υπέρτατης απλότητας που τελικά απομακρύνουν όλους σου τους φόβους. Όπως μία αγκαλιά. «Οι άνθρωποι εδώ αγκαλιάζονται, γι’αυτό αγαπιούνται», εξομολογείται ο «αλλοδαπός» Ορφέας Αυγουστίδης. Και εξομολογήσεις όπως αυτή, είναι ανεκτίμητες…