Ο Ομπάμα προσπάθησε να ξανακερδίσει τη μεσαία τάξη

09:28 7/8/2013 - Πηγή: Ysterografa

Twitter @EmOikonomidis

Το 2008 φάνταζε ως η αυτονόητη επιλογή μιας κοινωνίας που ασφυκτιούσε στο περιθώριο μιας Ουάσινγκτον η οποία είχε μάθει να λειτουργεί μέσα σε πλαίσια ενίοτε… εθιμοτυπικά, και τις περισσότερες φορές σε προφανή απόσταση από την πραγματικότητα και τις ανάγκες των πολιτών που υποτίθεται ότι υπηρετεί.

Πέντε χρόνια μετά, ο Μπαράκ Ομπάμα δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει τις μεγάλες προσδοκίες που συνόδευσαν την εκλογή του στην Προεδρία των ΗΠΑ. Παρόλο λοιπόν που είναι ένας Πρόεδρος… αναχωρητής,

υπό την έννοια ότι δεν έχει το συνταγματικό δικαίωμα να διεκδικήσει μια τρίτη θητεία, δείχνει να αισθάνεται άβολα, ο ίδιος πρώτος από όλους, με τη διαπίστωση των ακυρωμένων προσδοκιών. Και προσπαθεί να διορθώσει ό, τι μπορεί.

Γι’ αυτό επέλεξε να εμφανιστεί στην τηλεοπτική εκπομπή του Jay Leno, ο οποίος δεν κουράζεται τους τελευταίους μήνες να “γεννάει” σπαρταριστά ανέκδοτα για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και την απόσταση των έργων της διακυβέρνησής του από την ατζέντα των υποσχέσεων και των δεσμεύσεων που προηγήθηκαν.

Ο Ομπάμα ανταποκρίθηκε στην πρόκληση. Και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών, τα πήγε περίφημα. Ίσως επειδή προσπάθησε να ξαναγίνει ο Πρόεδρος της “κοινής λογικής”. Επιδιώκοντας να ξαναπιάσει το νημα με τη μεσαία τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών, που τον πίστεψε και τον στήριξε ακόμη και στις εκλογές του 2012, για να παραμένει βαθιά απογοητευμένη. Προδομένη, καλύτερα.

Ο Ομπάμα εξήγησε γιατί πρέπει οι Ρεπουμπλικανοί να συμπράξουν μαζί του, στο πρόγραμμα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, με ένα επιχείρημα κοινής λογικής: “Εκεί έξω, πολύ συμπατριώτες μας με πλούσια προσόντα, βρίσκονται εκτός εργασιακού δυναμικού, επειδή δεν βρίσκουν μια θέση στην οποία θα μπορούσαν να αποδείξουν την αξία τους. Να προσφέρουν και να δώσουν δυναμική στην αμερικανική οικονομία. Πρέπει να παλέψουμε για να δημιουργήσουμε αυτές τις θέσεις εργασίας που θα έπρεπε… να είναι εκεί”, υποστήριξε ο Αμερικανός Πρόεδρος.

Η κοινή λογική βέβαια, ακριβώς επειδή είναι… κοινή, βρίσκει την αντιστοίχησή της σε κάθε χώρα. Σε κάθε κοινωνία. Σε κάθε εποχή. Φτάνει ο ηγέτης να μην το βάζει κάτω. Αλλά να προσπαθεί να διορθώσει την ποιότητα των σχέσεων που, πολλές φορές, ο ίδιος χαλάει.